Księga Psalmów 142

Biblia Tysiąclecia	NOVA VULGATA
1 Pieśń pouczająca. Dawidowa - gdy był w jaskini. Modlitwa.	1 Maskil. David, cum esset in caverna. Precatio.
2 Głośno wołam do Pana, głośno błagam Pana.	2 Voce mea ad Dominum clamo, voce mea ad Dominum deprecor;
3 Wylewam przed Nim swą troskę, wyjawiam przed Nim swą udrękę.	3 effundo in conspectu eius lamentationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio.
4 Gdy duch mój we mnie ustaje, Ty znasz moją ścieżkę. Na drodze, po której kroczę, ukryli na mnie sidło.	4 Cum deficit in me spiritus meus, tu nosti semitas meas. In via, qua ambulabam, absconderunt laqueum mihi.
5 Oglądam się w prawo i patrzę: a nie ma nikogo, kto by miał wzgląd na mnie. Znikła dla mnie możność pomocy, nie ma nikogo, kto by dbał o moje życie.	5 Considerabam ad dexteram et videbam, et non erat qui cognosceret me. Periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam. -
6 Do Ciebie wołam, o Panie, mówię: Ty jesteś moją ucieczką, udziałem moim w ziemi żyjących.	6 Clamavi ad te, Domine; dixi: “ Tu es refugium meum, portio mea in terra viventium.
7 Zważ na moje wołanie, bo jestem bardzo słaby. Wybaw mię od prześladowców, gdyż są ode mnie mocniejsi.	7 Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me.
8 Wyprowadź mnie z więzienia, bym dziękował imieniu Twojemu. Otoczą mnie sprawiedliwi, gdy okażesz mi dobroć.	8 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me circumdabunt iusti, cum retribueris mihi ”.