1 All'uomo i progetti del cuore, ma dal Signore la risposta della lingua. | 1 - |
2 Tutte le vie dell'uomo sono pure ai suoi occhi, ma chi esamina gli spiriti è il Signore. | 2 παντα τα εργα του ταπεινου φανερα παρα τω θεω οι δε ασεβεις εν ημερα κακη ολουνται |
3 Affida al Signore le tue opere e i tuoi progetti si realizzeranno. | 3 - |
4 Ogni opera del Signore è fatta per un fine; anche l'empio, per il giorno di sventura. | 4 - |
5 Il Signore detesta ogni cuore orgoglioso; sicuramente non sarà impunito. | 5 ακαθαρτος παρα θεω πας υψηλοκαρδιος χειρι δε χειρας εμβαλων αδικως ουκ αθωωθησεται |
6 Con la bontà e la fedeltà si espìa il peccato e col timor di Dio ci si allontana dal male. | 6 - |
7 Quando il Signore si compiace delle vie di un uomo, gli riconcilia pure i suoi nemici. | 7 αρχη οδου αγαθης το ποιειν τα δικαια δεκτα δε παρα θεω μαλλον η θυειν θυσιας |
8 E' meglio poco con giustizia che molti beni senza l'equità. | 8 ο ζητων τον κυριον ευρησει γνωσιν μετα δικαιοσυνης οι δε ορθως ζητουντες αυτον ευρησουσιν ειρηνην |
9 Il cuore dell'uomo decide la sua strada, ma il Signore consolida il suo passo. | 9 παντα τα εργα του κυριου μετα δικαιοσυνης φυλασσεται δε ο ασεβης εις ημεραν κακην |
10 C'è un oracolo sulle labbra del re, nel giudizio la sua bocca non prevarica. | 10 μαντειον επι χειλεσιν βασιλεως εν δε κρισει ου μη πλανηθη το στομα αυτου |
11 La bilancia e i piatti giusti son del Signore, tutti i pesi del sacco son sua opera. | 11 ροπη ζυγου δικαιοσυνη παρα κυριω τα δε εργα αυτου σταθμια δικαια |
12 I re detestano fare il male, perché con la giustizia il trono si consolida. | 12 βδελυγμα βασιλει ο ποιων κακα μετα γαρ δικαιοσυνης ετοιμαζεται θρονος αρχης |
13 Delizia dei re sono le labbra giuste, essi amano chi dice cose rette. | 13 δεκτα βασιλει χειλη δικαια λογους δε ορθους αγαπα |
14 L'ira del re è messaggera di morte, ma l'uomo saggio la placa. | 14 θυμος βασιλεως αγγελος θανατου ανηρ δε σοφος εξιλασεται αυτον |
15 Nella luce del volto del re c'è la vita, il suo favore è come pioggia primaverile. | 15 εν φωτι ζωης υιος βασιλεως οι δε προσδεκτοι αυτω ωσπερ νεφος οψιμον |
16 E' meglio possedere sapienza che oro e intelligenza più che argento. | 16 νοσσιαι σοφιας αιρετωτεραι χρυσιου νοσσιαι δε φρονησεως αιρετωτεραι υπερ αργυριον |
17 La via dei retti è fuggire il male; chi vuol custodire la sua anima sorveglia la sua strada. | 17 τριβοι ζωης εκκλινουσιν απο κακων μηκος δε βιου οδοι δικαιοσυνης ο δεχομενος παιδειαν εν αγαθοις εσται ο δε φυλασσων ελεγχους σοφισθησεται ος φυλασσει τας εαυτου οδους τηρει την εαυτου ψυχην αγαπων δε ζωην αυτου φεισεται στοματος αυτου |
18 Davanti alla rovina c'è l'orgoglio, davanti alla caduta lo spirito altero. | 18 προ συντριβης ηγειται υβρις προ δε πτωματος κακοφροσυνη |
19 Meglio l'umiltà dello spirito coi poveri che una parte della preda coi superbi. | 19 κρεισσων πραυθυμος μετα ταπεινωσεως η ος διαιρειται σκυλα μετα υβριστων |
20 Chi sta attento alla parola trova il bene, e chi confida nel Signore è beato. | 20 συνετος εν πραγμασιν ευρετης αγαθων πεποιθως δε επι θεω μακαριστος |
21 Chi è saggio di cuore è proclamato intelligente e la dolcezza delle labbra aumenta il valore. | 21 τους σοφους και συνετους φαυλους καλουσιν οι δε γλυκεις εν λογω πλειονα ακουσονται |
22 Sorgente di vita è la sapienza per chi l'ha, castigo degli stolti è la stoltezza. | 22 πηγη ζωης εννοια τοις κεκτημενοις παιδεια δε αφρονων κακη |
23 Il cuore del saggio fa intelligente la sua bocca e alle sue labbra aggiunge prestigio. | 23 καρδια σοφου νοησει τα απο του ιδιου στοματος επι δε χειλεσιν φορεσει επιγνωμοσυνην |
24 Un favo di miele son le parole amabili, dolci per l'anima e salutari per le ossa. | 24 κηρια μελιτος λογοι καλοι γλυκασμα δε αυτων ιασις ψυχης |
25 Agli occhi dell'uomo una strada sembra retta, ma all'altro capo ci son sentieri di morte. | 25 εισιν οδοι δοκουσαι ειναι ορθαι ανδρι τα μεντοι τελευταια αυτων βλεπει εις πυθμενα αδου |
26 L'appetito del lavoratore lavora per lui, perché su lui fa forza la sua bocca. | 26 ανηρ εν πονοις πονει εαυτω και εκβιαζεται εαυτου την απωλειαν ο μεντοι σκολιος επι τω εαυτου στοματι φορει την απωλειαν |
27 L'uomo da niente prepara il male e sopra le sue labbra c'è come un fuoco ardente. | 27 ανηρ αφρων ορυσσει εαυτω κακα επι δε των εαυτου χειλεων θησαυριζει πυρ |
28 L'uomo tortuoso fa nascer la discordia e chi diffama divide gli amici. | 28 ανηρ σκολιος διαπεμπεται κακα και λαμπτηρα δολου πυρσευει κακοις και διαχωριζει φιλους |
29 L'uomo violento seduce il suo prossimo e lo conduce per una via non buona. | 29 ανηρ παρανομος αποπειραται φιλων και απαγει αυτους οδους ουκ αγαθας |
30 Chi fa occhiolino trama cose false, chi comprime le labbra compie il male. | 30 στηριζων οφθαλμους αυτου λογιζεται διεστραμμενα οριζει δε τοις χειλεσιν αυτου παντα τα κακα ουτος καμινος εστιν κακιας |
31 Corona di gloria è la canizie; si trova sul sentiero della giustizia. | 31 στεφανος καυχησεως γηρας εν δε οδοις δικαιοσυνης ευρισκεται |
32 E' meglio un uomo lento all'ira che un eroe, e chi domina il suo spirito val più di chi conquista una città. | 32 κρεισσων ανηρ μακροθυμος ισχυρου ο δε κρατων οργης κρεισσων καταλαμβανομενου πολιν |
33 Nel cavo della veste si getta la sorte, ma tutta la decisione viene dal Signore. | 33 εις κολπους επερχεται παντα τοις αδικοις παρα δε κυριου παντα τα δικαια |