ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 8

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση	1 Qui appelle? n’est-ce pas la Sagesse? Cette voix, n’est-ce pas l’Intelligence?
2 επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν	2 Elle s’est postée sur la hauteur, au bord de la route, au carrefour des chemins.
3 παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται	3 La voici qui appelle, juste aux portes de la ville, aux entrées les plus fréquentées:
4 υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων	4 “C’est à vous, les humains, que je m’adresse, je lance un appel aux fils d’Adam!
5 νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν	5 Apprenez à juger, vous qui ne savez pas, et vous qui ne pensez à rien, devenez réfléchis!
6 εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα	6 Écoutez-moi, je dirai l’essentiel, rien ne sort de mes lèvres qui ne soit exact.
7 οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη	7 C’est la vérité qui tombe de ma bouche, car je déteste les discours hypocrites.
8 μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες	8 Toutes mes paroles sont sincères, pas une qui soit douteuse ou falsifiée.
9 παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν	9 Toutes sont exactes: un esprit ouvert s’en rend compte; elles sont justes: on le voit avec un peu de savoir.
10 λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου	10 Faites vôtre ma discipline, plutôt que l’argent, choisissez la science et non pas l’or fin.
11 κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν	11 La sagesse est plus utile que les perles, quel trésor pourrait l’égaler?
12 εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην	12 Moi, la Sagesse, j’habite avec l’art de juger, l’action réfléchie me compte entre ses amies.
13 φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων	13 (Détester le mal, c’est craindre Yahvé). Je déteste l’orgueil et l’arrogance, les chemins qui mènent au mal et l’hypocrisie.
14 εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς	14 Mais chez moi l’on trouve bon sens et savoir-faire, l’intelligence ainsi que la puissance.
15 δι' εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην	15 Par moi règnent les rois, et leurs ministres décident avec justice;
16 δι' εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι' εμου κρατουσι γης	16 grâce à moi se maintiennent les princes, et les grands, et ceux qui gouvernent la terre.
17 εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν	17 J’aime ceux qui m’aiment, ceux qui me cherchent me rencontrent.
18 πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη	18 Ils trouvent avec moi honneur et richesse, fortune durable et prospérité.
19 βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου	19 Mes fruits sont meilleurs que l’or fin, ce que j’apporte vaut bien plus que l’argent.
20 εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι	20 Je fais route sur un chemin de droiture, d’où partent en tout sens les sentiers de la justice;
21 ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων [21α] εαν αναγγειλω υμιν τα καθ' ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι	21 je vais, comblant de biens ceux qui m’aiment, et je fais pour eux le plein de leurs réserves.
22 κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου	22 Yahvé m’a créée, - ce fut le début de son œuvre - avant toutes ses créatures, depuis toujours.
23 προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη	23 Avant les siècles je fus formée, dès le commencement, bien avant la terre.
24 προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων	24 Les océans n’étaient pas là quand je suis née, pas une des fontaines d’où jaillissent les mers.
25 προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με	25 Les montagnes n’étaient pas apparues, pas de collines encore quand je fus enfantée,
26 κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ' ουρανον	26 Yahvé n’avait pas fait la terre et la campagne, ni même la poussière primitive du monde.
27 ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ' ανεμων	27 J’étais là quand il mit les cieux en place, quand il traça sur l’océan le cercle des terres,
28 ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ' ουρανον	28 quand il mit d’office les nuées dans les hauteurs et régla au fond des mers le débit de leurs eaux,
29 και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης	29 quand il imposa à la mer ses frontières, une limite que ne franchiraient pas les flots. Alors qu’il posait les fondements de la terre,
30 ημην παρ' αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ' ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω	30 j’étais à ses côtés comme une enfant. J’étais, jour après jour, tout son plaisir, et sans cesse je jouais en sa présence.
31 οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων	31 Je joue sur ce monde, sur la terre qu’il a faite, et mon grand plaisir, c’est d’être chez les fils d’Adam.
32 νυν ουν υιε ακουε μου	32 Vous donc, mes fils, écoutez-moi: heureux ceux qui suivent mes chemins!
33 -	33 Accueillez ma discipline et devenez des sages, ne la méprisez pas!
34 μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ' εμαις θυραις καθ' ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων	34 Heureux celui qui m’écoute, qui chaque jour veille à ma porte et reste sur le seuil, en éveil.
35 αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου	35 Car celui qui me trouve a trouvé la vie, les faveurs de Yahvé viendront sur lui;
36 οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον	36 mais celui qui m’offense attente à sa vie, tous ceux qui me haïssent ont choisi la mort.”