1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω | 1 My son, if thou wilt receive my words, and wilt hide my commandments with thee, |
2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου | 2 That thy ear may hearken to wisdom: Incline thy heart to know prudence: |
3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη | 3 For if thou shalt call for wisdom, and incline thy heart to prudence: |
4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην | 4 If thou shalt seek her as money, and shalt dig for her as for a treasure: |
5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις | 5 Then shalt thou understand the fear of the Lord, and shalt find the knowledge of God. |
6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις | 6 Because the Lord giveth wisdom: and out of his mouth cometh prudence and knowledge. |
7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων | 7 He will keep the salvation of the righteous, and protect them that walk in simplicity. |
8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει | 8 Keeping the paths of justice, and guarding the ways of saints. |
9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους | 9 Then shalt thou understand justice, and judgment, and equity, and every good path. |
10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη | 10 If wisdom shall enter into thy heart, and knowledge please thy soul: |
11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε | 11 Counsel shall keep thee, and prudence shall preserve thee, |
12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον | 12 That thou mayst be delivered from the evil way, and from the man that speaketh perverse things: |
13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους | 13 Who leave the right way, and walk by dark ways: |
14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη | 14 Who are glad when they have done evil, and rejoice in most wicked things: |
15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων | 15 Whose ways are perverse, and their steps infamous. |
16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης | 16 That thou mayst be delivered from the strange women, and from the stranger, who softeneth her words: |
17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη | 17 And forsaketh the guide of her youth, |
18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης | 18 And hath forgotten the covenant of her God: for her house inclineth unto death, and her paths to hell. |
19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης | 19 None that go in unto her shall return again, neither shall they take hold of the paths of life, |
20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους | 20 That thou mayst walk in a good way: and mayst keep the paths of the just. |
21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη | 21 For they that are upright shall dwell in the earth, and the simple shall continue in it. |
22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ' αυτης | 22 But the wicked shall be destroyed from the earth: and they that do unjustly shall be taken away from it. |