1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω | 1 وعاد ايوب ينطق بمثله فقال |
2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην | 2 حيّ هو الله الذي نزع حقي والقدير الذي امرّ نفسي |
3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν | 3 انه ما دامت نسمتي فيّ ونفخة الله في انفي |
4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα | 4 لن تتكلم شفتاي اثما ولا يلفظ لساني بغش. |
5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν | 5 حاشا لي ان ابرركم. حتى اسلم الروح لا اعزل كمالي عني. |
6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας | 6 تمسكت ببري ولا ارخيه. قلبي لا يعير يوما من ايامي. |
7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων | 7 ليكن عدوي كالشرير ومعاندي كفاعل الشر. |
8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται | 8 لانه ما هو رجاء الفاجر عندما يقطعه عندما يسلب الله نفسه. |
9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης | 9 أفيسمع الله صراخه اذا جاء عليه ضيق. |
10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου | 10 ام يتلذذ بالقدير. هل يدعو الله في كل حين |
11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι | 11 اني اعلمكم بيد الله. لا اكتم ما هو عند القدير. |
12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε | 12 ها انتم كلكم قد رأيتم فلماذا تتبطلون تبطلا قائلين |
13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους | 13 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث العتاة الذي ينالونه من القدير. |
14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν | 14 ان كثر بنوه فللسيف وذريته لا تشبع خبزا. |
15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει | 15 بقيته تدفن بالموتان وارامله لا تبكي. |
16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον | 16 ان كنز فضة كالتراب واعدّ ملابس كالطين |
17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν | 17 فهو يعدّ والبار يلبسه والبري يقسم الفضة. |
18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη | 18 يبني بيته كالعث او كمظله صنعها الناطور. |
19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν | 19 يضطجع غنيا ولكنه لا يضم. يفتح عينيه ولا يكون. |
20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος | 20 الاهوال تدركه كالمياه. ليلا تختطفه الزوبعة |
21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου | 21 تحمله الشرقية فيذهب وتجرفه من مكانه. |
22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται | 22 يلقي الله عليه ولا يشفق. من يده يهرب هربا. |
23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου | 23 يصفقون عليه بايديهم ويصفرون عليه من مكانه |