ΙΩΒ - Giobbe - Job 27

LXX	NOVA VULGATA
1 ετι δε προσθεις ιωβ ειπεν τω προοιμιω	1 Addidit quoque Iob assu mens parabolam suam et dixit:
2 ζη κυριος ος ουτω με κεκρικεν και ο παντοκρατωρ ο πικρανας μου την ψυχην	2 “ Vivit Deus, qui abstulit ius meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinemadduxit animam meam,
3 η μην ετι της πνοης μου ενουσης πνευμα δε θειον το περιον μοι εν ρισιν	3 quia, donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
4 μη λαλησειν τα χειλη μου ανομα ουδε η ψυχη μου μελετησει αδικα	4 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium!
5 μη μοι ειη δικαιους υμας αποφηναι εως αν αποθανω ου γαρ απαλλαξω μου την ακακιαν	5 Absit a me, ut iustos vos esse iudicem; donec exspirem, non recedam ab innocentia mea.
6 δικαιοσυνη δε προσεχων ου μη προωμαι ου γαρ συνοιδα εμαυτω ατοπα πραξας	6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram, neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
7 ου μην δε αλλα ειησαν οι εχθροι μου ωσπερ η καταστροφη των ασεβων και οι επ' εμε επανιστανομενοι ωσπερ η απωλεια των παρανομων	7 Sit ut impius inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus.
8 και τις γαρ εστιν ελπις ασεβει οτι επεχει πεποιθως επι κυριον αρα σωθησεται	8 Quae est enim spes impii, cum secet, cum rapiat Deus animam eius?
9 η την δεησιν αυτου εισακουσεται κυριος η επελθουσης αυτω αναγκης	9 Numquid Deus audiet clamorem eius, cum venerit super eum angustia?
10 μη εχει τινα παρρησιαν εναντι αυτου η ως επικαλεσαμενου αυτου εισακουσεται αυτου	10 Aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum omni tempore?
11 αλλα δη αναγγελω υμιν τι εστιν εν χειρι κυριου α εστιν παρα παντοκρατορι ου ψευσομαι	11 Docebo vos manum Dei, quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
12 ιδου δη παντες οιδατε οτι κενα κενοις επιβαλλετε	12 Ecce vos omnes observastis, et quid sine causa vana loquimini?
13 αυτη η μερις ανθρωπου ασεβους παρα κυριου κτημα δε δυναστων ελευσεται παρα παντοκρατορος επ' αυτους	13 Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ab Omnipotente suscipient.
14 εαν δε πολλοι γενωνται οι υιοι αυτου εις σφαγην εσονται εαν δε και ανδρωθωσιν προσαιτησουσιν	14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
15 οι δε περιοντες αυτου εν θανατω τελευτησουσιν χηρας δε αυτων ουθεις ελεησει	15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt.
16 εαν συναγαγη ωσπερ γην αργυριον ισα δε πηλω ετοιμαση χρυσιον	16 Si comportaverit quasi terram argentum et sicut lutum praeparaverit vestimenta,
17 ταυτα παντα δικαιοι περιποιησονται τα δε χρηματα αυτου αληθινοι καθεξουσιν	17 praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis, et argentum innocens dividet.
18 απεβη δε ο οικος αυτου ωσπερ σητες και ωσπερ αραχνη	18 Aedificavit sicut aranea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
19 πλουσιος κοιμηθεις και ου προσθησει οφθαλμους αυτου διηνοιξεν και ουκ εστιν	19 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet; aperiet oculos suos et nihil inveniet.
20 συνηντησαν αυτω ωσπερ υδωρ αι οδυναι νυκτι δε υφειλατο αυτον γνοφος	20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
21 αναλημψεται αυτον καυσων και απελευσεται και λικμησει αυτον εκ του τοπου αυτου	21 Tollet eum ventus urens et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
22 και επιρριψει επ' αυτον και ου φεισεται εκ χειρος αυτου φυγη φευξεται	22 Et mittet super eum et non parcet; de manu eius fugiens fugiet.
23 κροτησει επ' αυτου χειρας αυτου και συριει αυτον εκ του τοπου αυτου	23 Complodet super eum manus suas et sibilabit eum de loco suo.