1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει | 1 Allora Elifaz di Teman prese la parola e disse: |
2 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην | 2 "Può forse un uomo essere utile a Dio, mentre il saggio giova solo a se stesso? |
3 τι γαρ μελει τω κυριω εαν συ ησθα τοις εργοις αμεμπτος η ωφελεια οτι απλωσης την οδον σου | 3 Che interesse ha l'Onnipotente, che tu abbia ragione? O che cosa ci guadagna, se la tua condotta è perfetta? |
4 η λογον σου ποιουμενος ελεγξει σε και συνεισελευσεται σοι εις κρισιν | 4 E' forse a motivo della tua pietà che ti riprende e ti convoca in giudizio? |
5 ποτερον ουχ η κακια σου εστιν πολλη αναριθμητοι δε σου εισιν αι αμαρτιαι | 5 Non è piuttosto per la tua grande malvagità e per le tue innumerevoli colpe? |
6 ηνεχυραζες δε τους αδελφους σου δια κενης αμφιασιν δε γυμνων αφειλου | 6 Senza motivo infatti prendevi i pegni dei tuoi fratelli e strappavi le vesti agli ignudi. |
7 ουδε υδωρ διψωντας εποτισας αλλα πεινωντων εστερησας ψωμον | 7 Non davi da bere all'assetato e rifiutavi il pane all'affamato. |
8 εθαυμασας δε τινων προσωπον ωκισας δε τους επι της γης | 8 Ai prepotenti cedevi la terra, e vi si istallavano i tuoi favoriti. |
9 χηρας δε εξαπεστειλας κενας ορφανους δε εκακωσας | 9 Le vedove le rimandavi a mani vuote e spezzavi le braccia degli orfani. |
10 τοιγαρουν εκυκλωσαν σε παγιδες και εσπουδασεν σε πολεμος εξαισιος | 10 Perciò ti circondano i lacci e sei turbato da un repentino spavento, |
11 το φως σοι σκοτος απεβη κοιμηθεντα δε υδωρ σε εκαλυψεν | 11 oppure un'oscurità non ti fa vedere, e una piena d'acqua ti sommerge. |
12 μη ουχι ο τα υψηλα ναιων εφορα τους δε υβρει φερομενους εταπεινωσεν | 12 Non è forse Dio nell'alto dei cieli? Guarda il vertice delle stelle: come sono alte! |
13 και ειπας τι εγνω ο ισχυρος η κατα του γνοφου κρινει | 13 E tu dici: "Che cosa ne sa Dio? Può forse giudicare dietro le nubi? |
14 νεφη αποκρυφη αυτου και ουχ οραθησεται και γυρον ουρανου διαπορευσεται | 14 Le nubi gli fanno velo e non vede, mentre cammina sulla volta dei cieli". |
15 μη τριβον αιωνιον φυλαξεις ην επατησαν ανδρες αδικοι | 15 Vuoi tu seguire la via antica già battuta da uomini perversi, |
16 οι συνελημφθησαν αωροι ποταμος επιρρεων οι θεμελιοι αυτων | 16 che furono spazzati via prima del tempo, quando un fiume travolse le loro fondamenta? |
17 οι λεγοντες κυριος τι ποιησει ημιν η τι επαξεται ημιν ο παντοκρατωρ | 17 Dicevano a Dio: "Allontànati da noi! Che cosa ci può fare l'Onnipotente?". |
18 ος δε ενεπλησεν τους οικους αυτων αγαθων βουλη δε ασεβων πορρω απ' αυτου | 18 Eppure egli aveva colmato di beni le loro case, ma essi lo escludevano dai loro piani perversi. |
19 ιδοντες δικαιοι εγελασαν αμεμπτος δε εμυκτηρισεν | 19 I giusti vedono ciò e si rallegrano, l'innocente si beffa di loro: |
20 ει μη ηφανισθη η υποστασις αυτων και το καταλειμμα αυτων καταφαγεται πυρ | 20 sì, certo, è stata annientata la loro fortuna, e il fuoco ne ha divorato gli avanzi! |
21 γενου δη σκληρος εαν υπομεινης ειτ' ο καρπος σου εσται εν αγαθοις | 21 Orsù, riconciliati con lui e fa' la pace; così riavrai la felicità. |
22 εκλαβε δε εκ στοματος αυτου εξηγοριαν και αναλαβε τα ρηματα αυτου εν καρδια σου | 22 Accetta dalla sua bocca l'istruzione e imprimiti nel cuore le sue parole. |
23 εαν δε επιστραφης και ταπεινωσης σεαυτον εναντι κυριου πορρω εποιησας απο διαιτης σου το αδικον | 23 Se ritorni all'Onnipotente, sarai ristabilito; allontana l'ingiustizia dalla tua dimora; |
24 θηση επι χωματι εν πετρα και ως πετρα χειμαρρους ωφιρ | 24 considera l'oro come polvere, e il metallo di Ofir come i sassi del torrente. |
25 εσται ουν σου ο παντοκρατωρ βοηθος απο εχθρων καθαρον δε αποδωσει σε ωσπερ αργυριον πεπυρωμενον | 25 Allora sarà l'Onnipotente il tuo oro e argento brillante per te. |
26 ειτα παρρησιασθηση εναντι κυριου αναβλεψας εις τον ουρανον ιλαρως | 26 Allora, sì, troverai delizia nell'Onnipotente e verso Dio leverai la faccia. |
27 ευξαμενου δε σου προς αυτον εισακουσεται σου δωσει δε σοι αποδουναι τας ευχας | 27 Quando lo supplicherai, egli ti esaudirà e adempirai i tuoi voti. |
28 αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης επι δε οδοις σου εσται φεγγος | 28 Se deciderai una cosa, ti riuscirà e la luce brillerà sul tuo cammino. |
29 οτι εταπεινωσεν αυτον και ερεις υπερηφανευσατο και κυφοντα οφθαλμοις σωσει | 29 Poiché egli umilia l'alterigia del superbo e salva coloro che si umiliano. |
30 ρυσεται αθωον και διασωθητι εν καθαραις χερσιν σου | 30 Egli libera l'innocente, e tu sarai liberato per la purezza delle tue mani". |