1 Come la neve non si conviene alla state, Nè la pioggia al tempo della ricolta, Così la gloria non si conviene allo stolto | 1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου |
2 Come il passero vaga, e la rondinella vola, Così la maledizione data senza cagione non avverrà | 2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων |
3 La sferza al cavallo, ed il capestro all’asino, E il bastone al dosso degli stolti | 3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν |
4 Non rispondere allo stolto secondo la sua follia; Che talora anche tu non gli sii agguagliato. | 4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν |
5 Rispondi allo stolto, come si conviene alla sua follia; Che talora non gli paia d’esser savio | 5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις |
6 Chi si taglia i piedi ne beve l’ingiuria; Così avviene a chi manda a far de’ messi per uno stolto. | 6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις |
7 Lo zoppo zoppica delle sue due gambe; Così fa la sentenza nella bocca degli stolti. | 7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι |
8 Chi dà gloria allo stolto Fa come chi gittasse una pietra preziosa in un mucchio di sassi. | 8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως |
9 La sentenza nella bocca degli stolti È come una spina, che sia caduta in mano ad un ebbro | 9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη |
10 I grandi tormentano ognuno, E prezzolano stolti, e salariano passanti | 10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη |
11 Come il cane ritorna al suo vomito, Così lo stolto reitera la sua follia | 11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει |
12 Hai tu veduto un uomo che si reputi savio? Vi è maggiore speranza d’uno stolto che di lui | 12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον |
13 Il pigro dice: Il leopardo è in su la strada, Il leone è per le campagne | 13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης |
14 Come l’uscio si volge sopra i suoi arpioni, Così si volge il pigro sopra il suo letto | 14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον |
15 Il pigro nasconde la mano nel seno; Egli dura fatica a trarla fuori per recarsela alla bocca | 15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις |
16 Al pigro par di esser savio, Più che sette che dànno risposte di prudenza | 16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα |
17 Colui che passando trascorre in ira per una questione che non gli tocca, È come chi afferra un cane per gli orecchi | 17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον |
18 Quale è colui che, infingendosi di scherzare, avventa razzi, Saette, e cose mortifere; | 18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης |
19 Tale è colui che inganna il suo prossimo, E dice: Non ischerzo io? | 19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον |
20 Il fuoco si spegne, quando mancano legne; Così le contese si acquetano, quando non vi son rapportatori. | 20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω |
21 Il carbone è per far brace, e le legne per far fuoco; E l’uomo rissoso per accender contese. | 21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται |
22 Le parole del rapportatore paiono lusinghevoli; Ma scendono fin dentro al ventre | 22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα |
23 Le labbra ardenti, e il cuor malvagio, Son come schiuma d’argento impiastrata sopra un testo | 23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης |
24 Chi odia s’infinge nel suo parlare, Ma cova la frode nel suo interiore; | 24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις |
25 Quando egli parlerà di una voce graziosa, non fidartici; Perciocchè egli ha sette scelleratezze nel cuore. | 25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης |
26 L’odio si copre con inganno; Ma la sua malignità sarà palesata in piena raunanza | 26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις |
27 Chi cava una fossa caderà in essa; E se alcuno rotola una pietra ad alto, ella gli tornerà addosso | 27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν |
28 La lingua bugiarda odia quelli ch’ella ha fiaccati; E la bocca lusinghiera produce ruina | 28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην |
| 29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας |
| 30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω |
| 31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . |