Księga Hioba 27

Biblia Tysiąclecia	SAGRADA BIBLIA
1 Hiob jeszcze głos zabrał, i rzekł:	1 Jó continuou seu discurso nestes termos:
2 Na życie Boga, co nie dał mi prawa, na Wszechmocnego, co poi goryczą,	2 Pela vida de Deus que me recusa justiça, pela vida do Todo-poderoso que enche minha alma de amargura,
3 dopóki mam oddech w sobie, a w nozdrzach mam Boże tchnienie,	3 enquanto em mim houver alento, e o sopro de Deus passar por minhas narinas,
4 usta moje nie wyrażą się podle, nie wyrwie się słowo podstępne.	4 meus lábios nada pronunciarão de perverso e minha língua não proferirá mentira.
5 Dalekim od tego, by słuszność wam przyznać, jak długo żyć będę, twierdzę, żem czysty.	5 Longe de mim vos dar razão! Até o último suspiro defenderei minha inocência,
6 Że strzegę prawości, a nie porzucam: serce nie dręczy mnie nigdy.	6 mantenho minha justiça, não a abandonarei; minha consciência não acusa nenhum de meus dias.
7 Mój wróg niech stanie się winny, przeciwnik niech będzie występny!	7 Que meu inimigo seja tratado como culpado, e meu adversário como um mentiroso!
8 W czym grzesznik ma ufać, gdy skończy, gdy Bóg zabierze mu duszę?	8 Que pode esperar o ímpio de sua oração, quando eleva para Deus a sua alma?
9 Czyż Bóg wysłucha jego wołania, gdy spadnie na niego nieszczęście?	9 Deus escutará seu clamor quando a angústia cair sobre ele?
10 Czy może się cieszyć Wszechmocnym, choć wzywałby Boga co chwila?	10 Encontra ele suas delícias no Todo-poderoso, invoca ele Deus em todo o tempo?
11 Pouczam was o Bożej mocy, niczego nie taję o Wszechmocnym.	11 Eu vos ensinarei o proceder de Deus, não vos ocultarei os desígnios do Todo-poderoso.
12 Wy już to wszystko widzicie, więc po cóż jałowe spory?	12 Mas todos vós já o sabeis; e por que proferis palavras vãs?
13 Taki to los grzesznika - od Boga, dola ciemiężcy - od Wszechmocnego:	13 Eis a sorte que Deus reserva aos maus, e a parte reservada ao violento pelo Todo-poderoso.
14 Synowie się mnożą pod miecz, a dzieci głodne z braku chleba;	14 Se seus filhos se multiplicam, é para a espada, e seus descendentes não terão o que comer.
15 potomków grzebie zaraza, a wdowom ich płakać nie wolno.	15 Seus sobreviventes serão sepultados na morte, e suas viúvas não os chorarão.
16 Niech sobie on srebro jak proch gromadzi, suknie upycha jak glinę;	16 Se amontoa prata como poeira, se ajunta vestimentas como argila,
17 niech zbiera: prawy je wdzieje, a srebro posiądzie niewinny.	17 ele amontoa, mas é o justo quem os veste, é um homem honesto quem herda a prata.
18 Zbudował dom z pajęczyny, jak szałas stawiany przez stróża.	18 Constrói sua casa como a casa da aranha, como a choupana que o vigia constrói.
19 Położył się bogacz, lecz zgarnia; otworzył oczy: nic nie ma.	19 Deita-se rico: é pela última vez. Quando abre os olhos, já deixou de sê-lo.
20 Pędzi go strach niby powódź, po nocy wichura go ściga.	20 O terror o invade como um dilúvio, um redemoinho o arrebata durante a noite.
21 Wiatr wschodni porywa i ciągnie, zabiera go z jego siedziby;	21 O vento de leste o levanta e o faz desaparecer: varre-o violentamente de seu lugar.
22 unosi, nie mając litości, bo z ręki ujść mu nie może.	22 Precipitam-se sobre ele sem poupá-lo, é arrastado numa fuga desvairada.
23 Klaszcze się za nim w dłonie, gwiżdże ze wszystkich stron,	23 Sua ruína é aplaudida; de sua própria casa assobiarão sobre ele.
24 on lekki na wodnej powierzchni. Przeklęte dziedzictwo na ziemi: nie zwraca się on w stronę winnic. (4a) Susza, spiekota, śnieg niszczy, a Szeol wymiata grzesznika. (4b) Wymaże go łono z pamięci, robak go połknie jak słodycz, nikt go już nawet nie wspomni. Nieprawość wycięta jak drzewo. (4c) Gnębił niepłodną, bezdzietną, niedobrze się z wdową obchodził, (4d) swą siłą wspomagał mocarzy; stoi, lecz życia niepewien. (4e) Oparcie mu dano, bezpieczny, pilnie naśladuje ich drogi. (4f) Pysznił się krótko i odszedł, poniżony, wycięty jak malwa, jak wierzchołek kłosa zabrany. (4g) Czy nie tak? Któż kłamstwo wykaże? Któż mowę moją zniweczy?