Scrutatio

Domenica, 12 maggio 2024 - Santi Nereo e Achilleo ( Letture di oggi)

Salmos 78


font
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOSNOVA VULGATA
1 Poema de Asaf.

Pueblo mío, escucha mi enseñanza,

presta atención a las palabras de mi boca:

1 Maskil. Asaph.
Attendite, popule meus, doctrinam meam;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 yo voy a recitar un poema,

a revelar enigmas del pasado.

2 Aperiam in parabolis os meum,
eloquar arcana aetatis antiquae.
3 Lo que hemos oído y aprendido,

lo que nos contaron nuestros padres,

3 Quanta audivimus et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis,
4 no queremos ocultarlo a nuestros hijos,

lo narraremos a la próxima generación:

son las glorias del Señor y su poder,

las maravillas que él realizó.

4 non occultabimus a filiis eorum,
generationi alteri narrantes
laudes Domini et virtutes eius
et mirabilia eius, quae fecit.
5 El dio una norma a Jacob,

estableció una ley en Israel,

y ordenó a nuestros padres

enseñar estas cosas a sus hijos.

5 Constituit testimonium in Iacob
et legem posuit in Israel;
quanta mandaverat patribus nostris
nota facere ea filiis suis,
6 Así las aprenderán las generaciones futuras

y los hijos que nacerán después;

y podrán contarlas a sus propios hijos,

6 ut cognoscat generatio altera,
filii, qui nascentur.
Exsurgent et narrabunt filiis suis,
7 para que pongan su confianza en Dios,

para que no se olviden de sus proezas

y observen sus mandamientos.

7 ut ponant in Deo spem suam
et non obliviscantur operum Dei
et mandata eius custodiant.
8 Así no serán como sus padres,

una raza obstinada y rebelde,

una raza de corazón inconstante

y de espíritu infiel a Dios:

8 Ne fiant sicut patres eorum,
generatio rebellis et exasperans;
generatio, quae non firmavit cor suum,
et non fuit fidelis Deo spiritus eius.
9 como los arqueros de la tribu de Efraím,

que retrocedieron en el momento del combate.

9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
10 Ellos no mantuvieron su alianza con Dios,

se negaron a seguir su Ley;

10 Non custodierunt testamentum Dei
et in lege eius renuerunt ambulare.
11 olvidaron sus proezas

y las maravillas que les hizo ver,

11 Et obliti sunt factorum eius
et mirabilium eius, quae ostendit eis.
12 cuando hizo prodigios a la vista de sus padres,

en la tierra de Egipto, en los campos de Tanis:

12 Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Aegypti, in campo Taneos.
13 abrió el Mar para darles paso

y contuvo las aguas como un dique;

13 Scidit mare et perduxit eos
et statuit aquas quasi in utre.
14 de día los guiaba con la nube

y de noche, con el resplandor del fuego.

14 Et deduxit eos in nube per diem
et per totam noctem in illuminatione ignis.
15 Partió las rocas en el desierto

y les dio de beber a raudales:

15 Scidit petram in eremo
et adaquavit eos velut abyssus multa.
16 sacó manantiales del peñasco,

hizo correr las aguas como ríos.

16 Et eduxit rivulos de petra
et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Pero volvieron a pecar contra él

y a rebelarse contra el Altísimo en el desierto:

17 Et apposuerunt adhuc peccare ei,
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 tentaron a Dios en sus corazones,

pidiendo comida a su antojo.

18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
petentes escas animabus suis;
19 Hablaron contra Dios, diciendo:

«¿Acaso tiene Dios poder suficiente

para preparar una mesa en el desierto?

19 et contra Deum locuti sunt,
dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”.
20 Es verdad que cuando golpeó la roca,

brotó el agua y desbordaron los torrentes;

pero ¿podrá también darnos pan

y abastecer de carne a su pueblo?».

20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae,
et torrentes inundaverunt.
“ Numquid et panem poterit dare
aut parare carnes populo suo? ”.
21 El Señor, al oírlos, se indignó,

y un fuego se encendió contra Jacob;

su enojo se alzó contra Israel,

21 Ideo audivit Dominus et exarsit,
et ignis accensus est in Iacob,
et ira ascendit in Israel.
22 porque no creyeron en Dios

ni confiaron en su auxilio.

22 Quia non crediderunt in Deo
nec speraverunt in salutari eius.
23 Entonces mandó a las nubes en lo alto

y abrió las compuertas del cielo:

23 Verumtamen mandavit nubibus desuper
et ianuas caeli aperuit;
24 hizo llover sobre ellos el maná,

les dio como alimento un trigo celestial;

24 et pluit illis manna ad manducandum
et panem caeli dedit eis:
25 todos comieron en pan de ángeles,

les dio comida hasta saciarlos.

25 panem angelorum manducavit homo;
cibaria misit eis ad abundantiam.
26 Hizo soplar desde el cielo el viento del este,

atrajo con su poder el viento del sur;

26 Excitavit austrum in caelo
et induxit in virtute sua africum;
27 hizo llover sobre ellos carne como polvo

y pájaros como arena del mar:

27 et pluit super eos sicut pulverem carnes
et sicut arenam maris volatilia pennata:
28 los dejó caer en medio del campamento,

alrededor de sus carpas.

28 et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.
29 Ellos comieron y se hartaron,

pues les dio lo que habían pedido;

29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis.
30 pero apenas saciaron su avidez,

cuando aún estaban con la boca llena,

30 Nondum recesserant a desiderio suo,
adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,
31 la ira de Dios se desató contra ellos:

hizo estragos entre los más fuertes

y abatió a lo mejor de Israel.

31 et ira Dei ascendit super eos
et occidit pingues eorum
et electos Israel prostravit.
32 A pesar de todo, volvieron a pecar

y no creyeron en sus maravillas;

32 In omnibus his peccaverunt adhuc
et non crediderunt in mirabilibus eius;
33 por eso él acabó sus días como un soplo,

y sus años en un solo instante.

33 et consumpsit in halitu dies eorum
et annos eorum cum festinatione.
34 Cuando los hacía morir, lo buscaban

y se volvían a él ansiosamente;

34 Cum occideret eos, quaerebant eum
et conversi veniebant diluculo ad eum;
35 recordaban que Dios era su Roca,

y el Altísimo, su libertador.

35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum,
et Deus Excelsus redemptor eorum est.
36 Pero lo elogiaban de labios para afuera

y mentían con sus lenguas;

36 Et suaserunt ei in ore suo
et lingua sua mentiti sunt ei;
37 su corazón no era sincero con él

y no eran fieles a su alianza.

37 cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles erant in testamento eius.
38 Pero él, que es compasivo,

los perdonaba en lugar de exterminarlos;

una y otra vez reprimió su enojo

y no dio rienda suelta a su furor:

38 Ipse autem est misericors
et propitiatur iniquitati et non disperdit.
Saepe avertit iram suam
et non accendit omnem furorem suum.
39 sabía que eran simples mortales,

un soplo que pasa y ya no vuelve.

39 Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.
40 ¡Cuántas veces lo irritaron en el desierto

y lo afligieron en medio de la soledad!

40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto,
in iram concitaverunt eum in inaquoso!
41 Volvían a tentar a Dios

y a exasperar al Santo de Israel,

41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum
et Sanctum Israel exacerbaverunt.
42 sin acordarse de lo que hizo su mano,

cuando los rescató de la opresión.

42 Non sunt recordati manus eius,
diei, qua redemit eos de manu tribulantis.
43 Porque él hizo portentos en Egipto

y prodigios en los campos de Tanis;

43 Cum posuit in Aegypto signa sua
et prodigia sua in campo Taneos.
44 convirtió en sangre sus canales,

y también sus ríos, para que no bebieran;

44 Convertit in sanguinem flumina eorum
et rivulos eorum, ne biberent.
45 les mandó tábanos voraces

y ranas que hacían estragos.

45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos,
ranam et perdidit eos.
46 Entregó sus cosechas al pulgón

y el fruto de sus trabajos a las langostas;

46 Dedit brucho fructus eorum,
labores eorum locustae.
47 destruyó sus viñedos con el granizo

y sus higueras con la helada;

47 Occidit in grandine vineas eorum,
moros eorum in pruina.
48 desató la peste contra el ganado

y la fiebre contra los rebaños.

48 Tradidit grandini iumenta eorum
et greges eorum flammae ignis.
49 Lanzó contra ellos el ardor de su enojo,

su ira, su furor y su indignación

–un tropel de mensajeros de desgracias–

49 Misit in eos ardorem irae suae,
indignationem et comminationem et angustiam,
immissionem angelorum malorum.
50 dando así libre curso a su furor;

no los quiso librar de la muerte,

hizo que la peste acabara con sus vidas.

50 Complanavit semitam irae suae;
non pepercit a morte animabus eorum
et vitam eorum in peste conclusit.
51 Hirió a los primogénitos de Egipto,

a los hijos mayores de la tierra de Cam;

51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti,
primitias roboris eorum in tabernaculis Cham.
52 sacó a su pueblo como a un rebaño,

y los guió como a ovejas por el desierto:

52 Abstulit sicut oves populum suum
et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
53 los condujo seguros y sin temor,

mientras el Mar cubría a sus adversarios.

53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.
54 Los llevó hasta su Tierra santa,

hasta la Montaña que adquirió con su mano;

54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae,
in montem, quem acquisivit dextera eius.
55 delante de ellos expulsó a las naciones,

les asignó por sorteo una herencia

e instaló en sus carpas a las tribus de Israel.

55 Et eiecit a facie eorum gentes
et divisit eis terram in funiculo hereditatis
et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
56 Pero ellos tentaron e irritaron a Dios,

no observaron los preceptos del Altísimo;

56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum
et testimonia eius non custodierunt.
57 desertaron y fueron traidores como sus padres,

se desviaron como un arco fallido.

57 Recesserunt et praevaricati sunt,
quemadmodum patres eorum;
conversi sunt retro ut arcus pravus.
58 Lo afligieron con sus lugares de culto,

le provocaron celos con sus ídolos:

58 In iram concitaverunt eum in collibus suis
et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
59 Dios lo advirtió y se llenó de indignación,

y rechazó duramente a Israel.

59 Audivit Deus et exarsit
et sprevit valde Israel.
60 Abandonó la Morada de Silo,

la Carpa donde habitaba entre los hombres;

60 Et reppulit habitaculum Silo,
tabernaculum, ubi habitavit in hominibus.
61 entregó su Fortaleza al cautiverio,

su Arca gloriosa en manos del enemigo

61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam
et pulchritudinem suam in manus inimici.
62 Entregó su pueblo a la espada,

se enfureció contra su herencia;

62 Et conclusit in gladio populum suum
et in hereditatem suam exarsit.
63 el fuego devoró a sus jóvenes,

y no hubo canto nupcial para sus vírgenes;

63 Iuvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt desponsatae.
64 sus sacerdotes cayeron bajo la espada,

y sus viudas no pudieron celebrar el duelo.

64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduae eorum non plorabantur.
65 Pero el Señor se levantó como de un sueño,

como un guerrero adormecido por el vino:

65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.
66 él hirió al enemigo con la espada,

le infligió una derrota completa.

66 Et percussit inimicos suos in posteriora,
opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Rechazó a los campamentos de José

y no eligió a la tribu de Efraím:

67 Et reppulit tabernaculum Ioseph
et tribum Ephraim non elegit,
68 eligió a la tribu de Judá,

a la montaña de Sión, su predilecta.

68 sed elegit tribum Iudae,
montem Sion, quem dilexit.
69 Construyó su Santuario como el cielo en lo alto,

como la tierra, que cimentó para siempre;

69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum,
sicut terram, quam fundavit in saecula.
70 y eligió a David, su servidor,

sacándolo de entre los rebaños de ovejas.

70 Et elegit David servum suum
et sustulit eum de gregibus ovium,
71 Cuando iba detrás de las ovejas, lo llamó

para que fuera pastor de Jacob, su pueblo,

y de Israel, su herencia;

71 de post fetantes accepit eum:
pascere Iacob populum suum
et Israel hereditatem suam.
72 él los apacentó con integridad de corazón

y los guió con la destreza de su mano.
72 Et pavit eos in innocentia cordis sui
et in prudentia manuum suarum deduxit eos.