Livre de Job 19

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 Job prit la parole et dit:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 Combien de temps encore allez-vous me fatiguer, et m’assommer à force de paroles?	2 Εως ποτε θελετε θλιβει την ψυχην μου, και θελετε με κατασυντριβει με λογους;
3 Dix fois déjà vous m’avez insulté, n’avez-vous pas honte de me maltraiter?	3 Δεκακις ηδη με ωνειδισατε? δεν αισχυνεσθε να σκληρυνησθε εναντιον μου;
4 Si réellement je me suis trompé, mon péché ne regarde que moi.	4 Και εαν τωοντι εσφαλα, το σφαλμα μου μενει εν εμοι.
5 Mais vous me regardez de haut: voilà la vérité, et vous me reprochez mon malheur.	5 Αλλ' εαν θελητε εξαπαντος να μεγαλυνθητε εναντιον μου, και να ριπτητε κατ' εμου το ονειδος μου,
6 Sachez que Dieu me traite injustement et qu’il a jeté sur moi ses filets.	6 μαθετε τωρα οτι ο Θεος με κατεστρεψε, και με περιεκυκλωσε με το δικτυον αυτου.
7 Je crie à la violence, pas de réponse, j’appelle au secours, personne pour me défendre!	7 Ιδου, φωναζω, Αδικια? αλλα δεν εισακουομαι? επικαλουμαι, αλλ' ουδεμια κρισις.
8 Il a barré ma route, je n’ai plus de passage, il a mis sur mon chemin les ténèbres.	8 Εφραξε την οδον μου, και δεν δυναμαι να περασω, και εθεσε σκοτος εις τας τριβους μου.
9 Il m’a privé de ma gloire, il a ôté de ma tête la couronne,	9 Με εξεδυσε την δοξαν μου, και αφηρεσε τον στεφανον της κεφαλης μου.
10 Il me descelle tout autour et me fait partir, il déracine mon espérance.	10 Με ηφανισε πανταχοθεν, και χανομαι? και εξερριζωσε την ελπιδα μου ως δενδρον.
11 Il décharge sur moi sa colère, il me traite en ennemi.	11 Και εξηψε κατ' εμου τον θυμον αυτου, και με στοχαζεται ως εχθρον αυτου.
12 Toutes ses troupes arrivent à la fois, elles se frayent un chemin jusqu’à moi, elles font le siège de ma demeure.	12 Τα ταγματα αυτου ηλθον ομου και ητοιμασαν την οδον αυτων εναντιον μου, και εστρατοπεδευσαν περιξ της σκηνης μου.
13 Il a éloigné de moi mes frères, mes connaissances cherchent à m’éviter.	13 Απεμακρυνεν απ' εμου τους αδελφους μου, και ηλλοτριωθησαν ολως απ' εμου οι γνωριμοι μου.
14 Mes proches, mes compagnons ne me voient plus, les hôtes de ma maison m’ont oublié.	14 Οι πλησιον μου με αφηκαν, και οι γνωστοι μου με ελησμονησαν.
15 Mes servantes me sont devenues étrangères, comme si pour elles j’étais un inconnu.	15 Οι κατοικουντες εν τω οικω μου και αι θεραπαιναι μου με στοχαζονται ως ξενον? ξενος κατεσταθην εις τους οφθαλμους αυτων.
16 J’appelle mon serviteur, il ne me répond pas lorsque je vais jusqu’à le supplier.	16 Καλω τον υπηρετην μου, και δεν αποκρινεται? με το στομα μου ικετευσα αυτον.
17 Mon haleine répugne à ma femme, mes propres frères sont dégoûtés de moi.	17 Η πνοη μου εγεινε ξενη εις την γυναικα μου, και αι παρακλησεις μου εις τα τεκνα της κοιλιας μου.
18 Les gamins eux-mêmes me méprisent, si je me lève ils se moquent de moi.	18 Και αυτα τα παιδαρια με κατεφρονησαν? εσηκωθην, και ελαλησαν εναντιον μου.
19 Tous mes intimes maintenant me détestent, ceux que j’aimais se sont retournés contre moi.	19 Παντες οι μυστικοι φιλοι μου με εβδελυχθησαν? και εκεινοι, τους οποιους ηγαπησα, εστραφησαν εναντιον μου.
20 Sous ma peau ma chair a pourri, mes os se dénudent comme des dents:	20 Τα οστα μου εκολληθησαν εις το δερμα μου και εις την σαρκα μου και διεσωθην με το δερμα των οδοντων μου.
21 Pitié! Pitié pour moi, ô vous, mes amis: c’est la main de Dieu qui m’a frappé!	21 Ελεησατε με, ελεησατε με, σεις φιλοι μου? διοτι χειρ Θεου με επληγωσε.
22 Faut-il me persécuter parce que Dieu le fait? n’en avez-vous pas assez de me dévorer?	22 Δια τι με κατατρεχετε ως ο Θεος, και δεν εχορτασθητε απο των σαρκων μου;
23 Ah, je voudrais qu’on écrive mes paroles, et qu’on les grave sur du bronze	23 Ω και να εγραφοντο οι λογοι μου? να ενετυπουντο εν βιβλιω?
24 avec un ciseau de fer, un burin, et qu’elles soient pour toujours inscrites dans la pierre.	24 να ενεχαραττοντο επι βραχον δια σιδηρας γραφιδος και μολυβδου διαπαντος
25 Je sais que mon libérateur est vivant, et qu’à la fin il se présentera sur terre.	25 Διοτι εξευρω οτι ζη ο Λυτρωτης μου, και θελει εγερθη εν τοις εσχατοις καιροις επι της γης?
26 Alors je me mettrai debout derrière ma peau, et de ma chair je verrai Dieu!	26 και αφου μετα το δερμα μου το σωμα τουτο φθαρη, παλιν με την σαρκα μου θελω ιδη τον Θεον?
27 Je le verrai, moi, le même, et c’est lui que mes yeux verront, pas un autre: mon cœur déjà s’épuise dans cette attente.	27 τον οποιον αυτος εγω θελω ιδει, και θελουσι θεωρησει οι οφθαλμοι μου, και ουχι αλλος? οι νεφροι μου κατατηκονται εν τω κολπω μου.
28 Mais vous en êtes à dire: “Comment l’attaquer? trouvons-lui quelque parole à reprendre”.	28 Αλλα σεις επρεπε να ειπητε, Δια τι κατατρεχομεν αυτον; επειδη η ριζα του πραγματος ευρισκεται εν εμοι.
29 Alors craignez que l’épée ne vous frappe, car la Colère s’enflamme contre les fautes, et vous saurez qu’il y a une justice!	29 Φοβηθητε την ρομφαιαν? διοτι η ρομφαια ειναι ο εκδικητης των ανομιων, δια να γνωρισητε οτι υπαρχει κρισις.