Ewangelia wg św. Mateusza 22

Biblia Tysiąclecia	SMITH VAN DYKE
1 A Jezus znowu w przypowieściach mówił do nich:	1 وجعل يسوع يكلمهم ايضا بامثال قائلا.
2 Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi.	2 يشبه ملكوت السموات انسانا ملكا صنع عرسا لابنه.
3 Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.	3 وارسل عبيده ليدعوا المدعوين الى العرس فلم يريدوا ان يأتوا.
4 Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!	4 فارسل ايضا عبيدا آخرين قائلا قولوا للمدعوين هوذا غذائي اعددته. ثيراني ومسمناتي قد ذبحت وكل شيء معد. تعالوا الى العرس.
5 Lecz oni zlekceważyli to i poszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa,	5 ولكنهم تهاونوا ومضوا واحد الى حقله وآخر الى تجارته.
6 a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy [ich], pozabijali.	6 والباقون امسكوا عبيده وشتموهم وقتلوهم.
7 Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić.	7 فلما سمع الملك غضب وارسل جنوده واهلك أولئك القاتلين واحرق مدينتهم.
8 Wtedy rzekł swoim sługom: Uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni.	8 ثم قال لعبيده اما العرس فمستعد واما المدعوون فلم يكونوا مستحقين.
9 Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie.	9 فاذهبوا الى مفارق الطرق وكل من وجدتموه فادعوه الى العرس.
10 Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami.	10 فخرج أولئك العبيد الى الطرق وجمعوا كل الذين وجدوهم اشرارا وصالحين. فامتلأ العرس من المتكئين.
11 Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka, nie ubranego w strój weselny.	11 فلما دخل الملك لينظر المتكئين رأى هناك انسانا لم يكن لابسا لباس العرس.
12 Rzekł do niego: Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego? Lecz on oniemiał.	12 فقال له يا صاحب كيف دخلت الى هنا وليس عليك لباس العرس. فسكت.
13 Wtedy król rzekł sługom: Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.	13 حينئذ قال الملك للخدام اربطوا رجليه ويديه وخذوه واطرحوه في الظلمة الخارجية. هناك يكون البكاء وصرير الاسنان.
14 Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych.	14 لان كثيرين يدعون وقليلين ينتخبون
15 Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie.	15 حينئذ ذهب الفريسيون وتشاوروا لكي يصطادوه بكلمة.
16 Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką.	16 فارسلوا اليه تلاميذهم مع الهيرودسيين قائلين يا معلّم نعلم انك صادق وتعلّم طريق الله بالحق ولا تبالي باحد لانك لا تنظر الى وجوه الناس.
17 Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?	17 فقل لنا ماذا تظن. أيجوز ان تعطى جزية لقيصر ام لا.
18 Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy?	18 فعلم يسوع خبثهم وقال لماذا تجربونني يا مراؤون.
19 Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara.	19 أروني معاملة الجزية. فقدموا له دينارا.
20 On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis?	20 فقال لهم لمن هذه الصورة والكتابة.
21 Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.	21 قالوا له لقيصر. فقال لهم اعطوا اذا ما لقيصر لقيصر وما للّه للّه.
22 Gdy to usłyszeli, zmieszali się i zostawiwszy Go, odeszli.	22 فلما سمعوا تعجبوا وتركوه ومضوا
23 W owym dniu przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli go	23 في ذلك اليوم جاء اليه صدوقيون الذين يقولون ليس قيامة فسألوه
24 w ten sposób: Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli kto umrze bezdzietnie, niech jego brat weźmie wdowę po nim i wzbudzi potomstwo swemu bratu.	24 قائلين يا معلّم قال موسى ان مات احد وليس له اولاد يتزوج اخوه بامرأته ويقم نسلا لاخيه.
25 Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił swoją żonę bratu.	25 فكان عندنا سبعة اخوة وتزوج الاول ومات. واذ لم يكن له نسل ترك امرأته لاخيه.
26 Tak samo drugi i trzeci - aż do siódmego.	26 وكذلك الثاني والثالث الى السبعة.
27 W końcu po wszystkich umarła ta kobieta.	27 وآخر الكل ماتت المرأة ايضا.
28 Do którego więc z tych siedmiu należeć będzie przy zmartwychwstaniu? Bo wszyscy ją mieli [ za żonę ].	28 ففي القيامة لمن من السبعة تكون زوجة. فانها كانت للجميع.
29 Jezus im odpowiedział: Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej.	29 فاجاب يسوع وقال لهم تضلون اذ لا تعرفون الكتب ولا قوة الله.
30 Przy zmartwychwstaniu bowiem nie będą się ani żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie Boży w niebie.	30 لانهم في القيامة لا يزوجون ولا يتزوجون بل يكونون كملائكة الله في السماء.
31 A co do zmartwychwstania umarłych, nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach:	31 واما من جهة قيامة الاموات أفما قرأتم ما قيل لكم من قبل الله القائل
32 Ja jestem Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba? Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych.	32 انا اله ابراهيم واله اسحق واله يعقوب. ليس الله اله اموات بل اله احياء.
33 A tłumy, słysząc to, zdumiewały się nad Jego nauką.	33 فلما سمع الجموع بهتوا من تعليمه
34 Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem,	34 اما الفريسيون فلما سمعوا انه ابكم الصدوقيين اجتمعوا معا.
35 a jeden z nich, uczony w Prawie, zapytał , wystawiając Go na próbę:	35 وسأله واحد منهم وهو ناموسي ليجربه قائلا
36 Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?	36 يا معلّم اية وصية هي العظمى في الناموس.
37 On mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem.	37 فقال له يسوع تحب الرب الهك من كل قلبك ومن كل نفسك ومن كل فكرك.
38 To jest największe i pierwsze przykazanie.	38 هذه هي الوصية الاولى والعظمى.
39 Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.	39 والثانية مثلها. تحب قريبك كنفسك.
40 Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.	40 بهاتين الوصيتين يتعلق الناموس كله والانبياء
41 Gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus zadał im takie pytanie:	41 وفيما كان الفريسيون مجتمعين سألهم يسوع
42 Co sądzicie o Mesjaszu? Czyim jest synem? Odpowiedzieli Mu: Dawida.	42 قائلا ماذا تظنون في المسيح. ابن من هو. قالوا له ابن داود.
43 Wtedy rzekł do nich: Jakżeż więc Dawid natchniony przez Ducha może nazywać Go Panem, gdy mówi:	43 قال لهم فكيف يدعوه داود بالروح ربا قائلا
44 Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje.	44 قال الرب لربي اجلس عن يميني حتى اضع اعداءك موطئا لقدميك.
45 Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, to jak może być [tylko] jego synem?	45 فان كان داود يدعوه ربا فكيف يكون ابنه.
46 I żaden z nich nie mógł Mu odpowiedzieć. Nikt też od owego dnia nie odważył się więcej Go pytać.	46 فلم يستطع احد ان يجيبه بكلمة. ومن ذلك اليوم لم يجسر احد ان يسأله بتة