Księga Psalmów 137

Biblia Tysiąclecia	SAGRADA BIBLIA
1 Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon.	1 Às margens dos rios de Babilônia, nos assentávamos chorando, lembrando-nos de Sião.
2 Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy.	2 Nos salgueiros daquela terra, pendurávamos, então, as nossas harpas,
3 Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!	3 porque aqueles que nos tinham deportado pediam-nos um cântico. Nossos opressores exigiam de nós um hino de alegria: Cantai-nos um dos cânticos de Sião.
4 Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie?	4 Como poderíamos nós cantar um cântico do Senhor em terra estranha?
5 Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica!	5 Se eu me esquecer de ti, ó Jerusalém, que minha mão direita se paralise!
6 Niech język mi przyschnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.	6 Que minha língua se me apegue ao paladar, se eu não me lembrar de ti, se não puser Jerusalém acima de todas as minhas alegrias.
7 Przypomnij, Panie, synom Edomu, dzień Jeruzalem, kiedy oni mówili: Burzcie, burzcie - aż do jej fundamentów!	7 Contra os filhos de Edom, lembrai-vos, Senhor, do dia da queda de Jerusalém, quando eles gritavam: Arrasai-a, arrasai-a até os seus alicerces!
8 Córo Babilonu, niszczycielko, szczęśliwy, kto ci odpłaci za zło, jakie nam wyrządziłaś!	8 Ó filha de Babilônia, a devastadora, feliz aquele que te retribuir o mal que nos fizeste!
9 Szczęśliwy, kto schwyci i rozbije o skałę twoje dzieci.	9 Feliz aquele que se apoderar de teus filhinhos, para os esmagar contra o rochedo!