Księga Hioba 16

Biblia Tysiąclecia	BIBBIA CEI 1974
1 Hiob na to odpowiedział:	1 Allora rispose:
2 Podobnie mówiono mi często. Zamiast koić, wszyscy dręczycie.	2 Ne ho udite già molte di simili cose! Siete tutti consolatori molesti.
3 Czy koniec już pustym dźwiękom? Co skłania cię do mówienia?	3 Non avran termine le parole campate in aria? O che cosa ti spinge a rispondere così?
4 I ja bym przemawiał podobnie, ale gdy role zmienimy. Mowy bym do was układał, kiwałbym głową nad wami.	4 Anch'io sarei capace di parlare come voi, se voi foste al mio posto: vi affogherei con parole e scuoterei il mio capo su di voi.
5 Pocieszałbym was ustami, nie skąpiłbym słów współczucia.	5 Vi conforterei con la bocca e il tremito delle mie labbra cesserebbe.
6 Lecz cierpień nie stłumię słowami. Czy odejdą ode mnie, gdy zmilknę?	6 Ma se parlo, non viene impedito il mio dolore; se taccio, che cosa lo allontana da me?
7 Ach, teraz jestem zmęczony, zniszczyłeś me wszystkie dowody;	7 Ora però egli m'ha spossato, fiaccato, tutto il mio vicinato mi è addosso;
8 ścisnąłeś mnie, mój świadek mi wrogiem, oskarża mnie moja słabość.	8 si è costituito testimone ed è insorto contro di me: il mio calunniatore mi accusa in faccia.
9 Sroży się w gniewie i ściga, zgrzytając na mnie zębami. Wróg zmierzył mnie wzrokiem.	9 La sua collera mi dilania e mi perseguita; digrigna i denti contro di me, il mio nemico su di me aguzza gli occhi.
10 Usta swe na mnie rozwarli, po twarzy mnie bili okrutnie, społem się przeciw mnie złączyli.	10 Spalancano la bocca contro di me, mi schiaffeggiano con insulti, insieme si alleano contro di me.
11 Bóg mnie zaprzedał złoczyńcom, oddał mnie w ręce zbrodniarzy,	11 Dio mi consegna come preda all'empio, e mi getta nelle mani dei malvagi.
12 zburzył już moją beztroskę, chwycił za grzbiet i roztrzaskał, obrał mnie sobie za cel.	12 Me ne stavo tranquillo ed egli mi ha rovinato, mi ha afferrato per il collo e mi ha stritolato; ha fatto di me il suo bersaglio.
13 Łucznikami mnie zewsząd otoczył, nerki mi przeszył nieludzko, żółć moją wylał na ziemię.	13 I suoi arcieri mi circondano; mi trafigge i fianchi senza pietà, versa a terra il mio fiele,
14 Wyłom czynił po wyłomie, jak wojownik natarł na mnie.	14 mi apre ferita su ferita, mi si avventa contro come un guerriero.
15 Przywdziałem wór na swe ciało, czołem w proch uderzyłem,	15 Ho cucito un sacco sulla mia pelle e ho prostrato la fronte nella polvere.
16 oblicze czerwone od płaczu, w oczach już widzę pomrokę,	16 La mia faccia è rossa per il pianto e sulle mie palpebre v'è una fitta oscurità.
17 choć rąk nie zmazałem występkiem i modlitwa moja jest czysta.	17 Non c'è violenza nelle mie mani e pura è stata la mia preghiera.
18 Ziemio, nie zakryj mej krwi, by krzyk ukojenia nie zaznał.	18 O terra, non coprire il mio sangue e non abbia sosta il mio grido!
19 Teraz mój Świadek jest w niebie, Ten, co mnie zna, jest wysoko.	19 Ma ecco, fin d'ora il mio testimone è nei cieli, il mio mallevadore è lassù;
20 Gdy gardzą mną przyjaciele, zwracam się z płaczem do Boga,	20 miei avvocati presso Dio sono i miei lamenti, mentre davanti a lui sparge lacrime il mio occhio,
21 by rozsądził spór człowieka z Bogiem, jakby człowieka z człowiekiem.	21 perché difenda l'uomo davanti a Dio, come un mortale fa con un suo amico;
22 Jeszcze upłynie lat kilka, nim pójdę, skąd nie ma powrotu.	22 poiché passano i miei anni contati e io me ne vado per una via senza ritorno.