Księga Hioba 14

Biblia Tysiąclecia	EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 Człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie,	1 El hombre, nacido de mujer, tiene una vida breve y cargada de tormentos:
2 wyrasta i więdnie jak kwiat, przemija jak cień chwilowy;	2 como una flor, brota y se marchita; huye sin detenerse, como una sombra.
3 a z gniewem na niego spoglądasz i stawiasz przed swoim sądem.	3 ¡Y sobre alguien así tú abres los ojos, lo enfrentas contigo en un juicio!
4 Któż czystym uczyni skalane? Nikt zgoła.	4 Pero ¿quién sacará lo puro de lo impuro? Nadie, ciertamente.
5 Człowieka dni ilość zliczona, i liczba miesięcy u Ciebie, kres wyznaczyłeś im nieprzekraczalny.	5 Ya que sus días están determinados y tú conoces el número de sus meses, ya que le has puesto un límite infranqueable,
6 Zaniechaj go, wzrok Twój oderwij, niech cieszy się dniem najemnika!	6 ¡aparta de él tu mirada y déjalo solo, para que disfrute de su jornada como un asalariado!
7 Drzewo ma jeszcze nadzieję, bo ścięte, na nowo wyrasta, świeży pęd nie obumrze.	7 Para el árbol hay una esperanza: si es cortado, aún puede reverdecer y no dejará de tener retoños.
8 Choć bowiem korzeń zestarzeje się w ziemi, a pień jego w piasku zbutwieje,	8 Aunque su raíz haya envejecido en el suelo y su tronco esté muerto en el polvo,
9 gdy wodę poczuje, odrasta, rozwija się jak młoda roślina.	9 apenas siente el agua, produce nuevos brotes y echa ramas, como una planta joven.
10 A mocarz umarły przepada. Gdzież będzie człowiek, gdy zginie?	10 Pero el hombre, cuando muere, queda inerte; el mortal que expira, ¿dónde está?
11 Wody z morza znikną i rzeki wprzód wyschną doszczętnie -	11 El agua del mar se evapora, un río se agota y se seca:
12 a człowiek umarły nie wstanie, zbudzi się, gdy nieba nie stanie, nie zdoła się ze snu ocucić.	12 así el hombre se acuesta y no se levanta; desaparecerán los cielos, antes que él se despierte, antes que se alce de su sueño.
13 O gdybyś w Szeolu mnie schował, ukrył, aż gniew Twój przeminie, czas mi postawił, kiedy mnie wspomnisz...	13 ¡Ah, si tú me ocultaras en el Abismo, si me escondieras hasta que pase tu enojo y me fijaras un plazo para acordarte de mí!
14 Ale czy zmarły ożyje? Czekałbym przez wszystkie dni mojej walki, aż taka chwila nadejdzie.	14 –Un hombre, una vez muerto, ¿podrá revivir?–. Entonces yo esperaría, todos los días de mi servicio, hasta que llegue mi relevo:
15 Ty mówiłbyś, ja bym odpowiadał, tęskniłbyś do dzieła rąk swoich.	15 tú llamarías, y yo te respondería, ansiarías ver la obra de tus manos.
16 Obliczyłbyś wtedy moje kroki, zło byś mi puścił w niepamięć,	16 Porque entonces no contarías mis pasos ni observarías mi pecado;
17 pod pieczęcią trzymał przestępstwa, wybielił wszystkie me grzechy.	17 mi delito estaría bajo sello en una bolsa y cubrirías mi culpa con un enduido.
18 Góra rozpadnie się w gruzy i skała zmieni swe miejsce,	18 Pero la montaña cae y se desmorona, la roca es removida de su sitio;
19 woda zniszczy kamienie, fala podmyje glebę; i Ty nadzieję niweczysz w człowieku.	19 las aguas desgastan las piedras, al polvo de la tierra se lo lleva el aguacero: ¡así tú destruyes la esperanza del mortal!
20 Miażdżysz na zawsze i on odchodzi, pozbawiasz kształtu, odsyłasz.	20 Lo abates para siempre, y él se va, desfiguras su rostro y lo despides.
21 Czy we czci jego synowie? - On nie wie. Czy też wzgardzeni? Już o tym nie myśli.	21 Se honra a sus hijos, pero él no lo sabe; si son envilecidos, él no se da cuenta.
22 Zadręcza go własne ciało, odczuwa ból swojej duszy.	22 ¡Sólo en carne propia siente el sufrimiento, sólo por sí mismo está de duelo!