2 Księga Samuela 22

¹ Dawid wygłosił na cześć Pana słowa pieśni. Było to wtedy, gdy Pan wyzwolił go z ręki wszystkich wrogów i z ręki Saula.

² Mówił: Panie, ostojo moja i twierdzo, mój wybawicielu!

³ Boże mój, skało moja, na którą się chronię, tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono! Ty mnie wyzwalasz od wszelkiej przemocy.

⁴ Wzywam Pana, godnego chwały, a będę wolny od moich nieprzyjaciół.

⁵ Ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę.

⁶ Oplątały mnie pęta Szeolu, zaskoczyły mnie sidła śmierci.

⁷ W moim utrapieniu wzywam Pana i wołam do mojego Boga. Usłyszał On głos mój ze swojej świątyni, a krzyk mój dotarł do Jego uszu.

⁸ Zatrzęsła się i zadrżała ziemia. Posady niebios się poruszyły, zatrzęsły się, bo On zapłonął gniewem.

⁹ Uniósł się dym z Jego nozdrzy, a z Jego ust - pochłaniający ogień: "od Niego zapaliły się węgle".

¹⁰ Nagiął niebiosa i zstąpił, a czarna chmura była pod Jego stopami.

¹¹ Lecąc cwałował na cherubie, a skrzydła wiatru Go niosły.

¹² Otoczył się mrokiem niby namiotem, ciemną wodą, gęstymi chmurami.

¹³ Od blasku Jego obecności rozżarzyły się węgle ogniste.

¹⁴ Pan odezwał się z nieba grzmotem: to głos swój dał słyszeć Najwyższy.

¹⁵ Wypuścił strzały i rozproszył [wrogów], błyskawice - i zamęt wśród nich wprowadził.

¹⁶ Aż ukazało się łożysko morza i obnażyły się posady lądu od groźnej nagany Pana, od tchnienia wichru Jego nozdrzy.

¹⁷ Wyciąga rękę z wysoka i chwyta mnie, wydobywa mnie z toni ogromnej.

¹⁸ Wyrywa mnie od przemożnego nieprzyjaciela, od mocniejszych ode mnie, co mnie nienawidzą.

¹⁹ Napadają na mnie w dzień dla mnie złowrogi, lecz Pan jest dla mnie obroną.

²⁰ Wyprowadza mnie na miejsce przestronne, ocala, bo mnie miłuje.

²¹ Pan nagradza moją sprawiedliwość, odpłaca mi według czystości rąk moich.

²² Strzegłem bowiem dróg Pana i nie odszedłem przez grzech od mojego Boga,

²³ bo mam wszystkie Jego przykazania przed sobą i nie odrzucam od siebie Jego poleceń,

²⁴ lecz jestem wobec Niego bez skazy i wystrzegam się winy.

²⁵ Pan mnie nagradza za moją sprawiedliwość, za czystość "rąk moich" przed Jego oczyma.

²⁶ Jesteś miłościwy dla miłującego i względem nienagannego działasz nienagannie,

²⁷ względem czystego okazujesz się czysty, względem przewrotnego jesteś przebiegły.

²⁸ Albowiem Ty wybawiasz naród uniżony, a oczy wyniosłe pognębiasz.

²⁹ Bo Ty, o Panie, jesteś moim światłem: Pan rozjaśnia moje ciemności.

³⁰ Bo z Tobą zdobywam wały, mur przeskakuję dzięki mojemu Bogu.

³¹ Bóg - Jego droga nieskalana, słowo Pana w ogniu wypróbowane, On tarczą dla wszystkich, którzy doń się chronią.

³² Bo któż jest bogiem, prócz Pana lub któż jest skałą, prócz Boga naszego?

³³ Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę,

³⁴ On daje moim nogom rączość nóg łani i stawia mnie na wyżynach.

³⁵ On ćwiczy moje ręce do bitwy, a ramiona - do napinania spiżowego łuku.

³⁶ Dajesz mi tarczę Twą dla ocalenia i Twoja troskliwość czyni mnie wielkim.

³⁷ Wydłużasz mi kroki na drodze i stopy moje się nie chwieją.

³⁸ Ścigam mych wrogów i niszczę, a nie wracam, póki nie zginęli.

³⁹ Pobiłem ich - nie mogli się podnieść: upadli pod moje stopy.

⁴⁰ Mocą mnie przepasałeś do bitwy, sprawiasz, że przeciwnicy gną się pode mną,

⁴¹ zmuszasz do ucieczki moich wrogów, a wytracasz tych, co mnie nienawidzą.

⁴² Wołają - lecz nie ma wybawcy - do Pana - lecz im nie odpowiada.

⁴³ Jak proch na wietrze ich rozrzucę, zdepczę jak błoto uliczne.

⁴⁴ Ty mnie ocalasz od buntów ludu, ustanawiasz mnie głową narodów.

⁴⁵ Cudzoziemcy mi schlebiają, są mi posłuszni na pierwsze wezwanie.

⁴⁶ Cudzoziemcy bledną, z drżeniem wychodzą ze swoich warowni.

⁴⁷ Niech żyje Pan! Moja Skała niech będzie błogosławiona! Niech będzie wywyższony Bóg "Skała" mojego zbawienia,

⁴⁸ Bóg, który zapewnia mi pomstę i poddaje mi narody,

⁴⁹ wybawia mnie od nieprzyjaciół, wynosi nad wrogów i uwalnia od gwałtowników.

⁵⁰ Przeto będę Cię, Panie, chwalił wśród narodów i będę wysławiał Twoje imię.

⁵¹ Tyś zwycięstwa wielkie dał królowi i Twemu pomazańcowi okazałeś łaskę, Dawidowi i jego potomstwu na wieki.