Giobbe (ايوب) 29

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 وعاد ايوب ينطق بمثله فقال	1 Jób ismét folytatta mondását és így szólt:
2 يا ليتني كما في الشهور السالفة وكالايام التي حفظني الله فيها	2 »Bár úgy lennék, mint a hajdani hónapokban, azokban a napokban, amikor Isten még óvott engem,
3 حين اضاء سراجه على راسي وبنوره سلكت الظلمة.	3 amikor lámpása a fejem fölött ragyogott, és sötétben is az ő világosságánál jártam;
4 كما كنت في ايام خريفي ورضا الله على خيمتي	4 úgy, mint java-korom napjain voltam, amikor sátramban titkon Isten lakozott,
5 والقدير بعد معي وحولي غلماني	5 amikor még velem volt a Mindenható, és gyermekeim körülöttem voltak;
6 اذ غسلت خطواتي باللبن والصخر سكب لي جداول زيت	6 amikor tejben fürösztöttem lábamat, s a szikla kedvemért olajtól patakzott.
7 حين كنت اخرج الى الباب في القرية واهيّئ في الساحة مجلسي.	7 Amikor a város kapujához kimentem, a piacon nekem ülést készítettek,
8 رآني الغلمان فاختبأوا والاشياخ قاموا ووقفوا.	8 az ifjak, amikor megláttak, félrevonultak, az öregek pedig felkeltek s állva maradtak,
9 العظماء امسكوا عن الكلام ووضعوا ايديهم على افواههم.	9 az előkelők abbahagyták a beszédet, és ujjukat szájukra tették,
10 صوت الشرفاء اختفى ولصقت ألسنتهم باحناكهم.	10 a főemberek visszafojtották hangjukat, és nyelvük ínyükhöz tapadt.
11 لان الاذن سمعت فطوّبتني والعين رأت فشهدت لي.	11 A fül, amely hallott, boldognak hirdetett, a szem, amely látott, bizonyságot tett felőlem,
12 لاني انقذت المسكين المستغيث واليتيم ولا معين له.	12 azért, mert megmentettem a szegényt, ha kiáltozott, s az árvát, akinek nem volt gyámola,
13 بركة الهالك حلت عليّ وجعلت قلب الارملة يسرّ.	13 a veszni induló áldása szállott rám, s az özvegy szívét megvigasztaltam,
14 لبست البر فكساني. كجبّة وعمامة كان عدلي.	14 az igazság ruháját vettem magamra, mint a palást és fejdísz, úgy burkolt igaz ítéletem.
15 كنت عيونا للعمي وارجلا للعرج.	15 Szeme voltam a vaknak, lába a sántának.
16 اب انا للفقراء ودعوى لم اعرفها فحصت عنها.	16 Atyja voltam a szegényeknek, az ismeretlen ügyét is gondosan kivizsgáltam.
17 هشمت اضراس الظالم ومن بين اسنانه خطفت الفريسة.	17 Összetörtem a gonosz állkapcsát, kiragadtam fogai közül a prédát.
18 فقلت اني في وكري اسلم الروح ومثل السمندل اكثر اياما.	18 Azt hittem, saját fészkemben halok meg, és megsokasítom napjaimat, mint a pálma;
19 أصلي كان منبسطا الى المياه والطل بات على اغصاني.	19 gyökereimet vízek mellé mélyesztem, és harmat hull éjjel ágaimra,
20 كرامتي بقيت حديثة عندي وقوسي تجددت في يدي.	20 hírnevem folyton megújul, s az íj újjáéled kezemben.
21 لي سمعوا وانتظروا ونصتوا عند مشورتي.	21 Akik hallottak engem, várták döntésemet, csöndben figyeltek tanácsomra;
22 بعد كلامي لم يثنّوا وقولي قطر عليهم.	22 szavaimhoz semmit sem mertek hozzátenni, rájuk szálltak beszédem csöppjei,
23 وانتظروني مثل المطر وفغروا افواههم كما للمطر المتأخر.	23 áhítva vártak engem, mint az esőt, szájukat epedve tátották, mint a tavaszi záporra.
24 ان ضحكت عليم لم يصدقوا ونور وجهي لم يعبسوا.	24 Ha rájuk mosolyogtam, el sem hitték, és arcom ragyogása nem maradt hatás nélkül.
25 كنت اختار طريقهم واجلس راسا واسكن كملك في جيش كمن يعزي النائحين	25 Ha közéjük kívántam menni, első helyre ültettek; bár úgy ültem, mint a király, akit hadsereg áll körül, mégis a szomorkodókat vigasztaltam.