1 Corinthians 13

CATHOLIC PUBLIC DOMAIN	GREEK BIBLE
1 If I were to speak in the language of men, or of Angels, yet not have charity, I would be like a clanging bell or a crashing cymbal.	1 Εαν λαλω τας γλωσσας των ανθρωπων και των αγγελων, αγαπην δε μη εχω, εγεινα χαλκος ηχων η κυμβαλον αλαλαζον.
2 And if I have prophecy, and learn every mystery, and obtain all knowledge, and possess all faith, so that I could move mountains, yet not have charity, then I am nothing.	2 Και εαν εχω προφητειαν και εξευρω παντα τα μυστηρια και πασαν την γνωσιν, και εαν εχω πασαν την πιστιν, ωστε να μετατοπιζω ορη, αγαπην δε μη εχω, ειμαι ουδεν.
3 And if I distribute all my goods in order to feed the poor, and if I hand over my body to be burned, yet not have charity, it offers me nothing.	3 Και εαν παντα τα υπαρχοντα μου διανειμω, και εαν παραδωσω το σωμα μου δια να καυθω, αγαπην δε μη εχω, ουδεν ωφελουμαι.
4 Charity is patient, is kind. Charity does not envy, does not act wrongly, is not inflated.	4 Η αγαπη μακροθυμει, αγαθοποιει, η αγαπη δεν φθονει, η αγαπη δεν αυθαδιαζει, δεν επαιρεται,
5 Charity is not ambitious, does not seek for itself, is not provoked to anger, devises no evil.	5 δεν ασχημονει, δεν ζητει τα εαυτης, δεν παροξυνεται, δεν διαλογιζεται το κακον,
6 Charity does not rejoice over iniquity, but rejoices in truth.	6 δεν χαιρει εις την αδικιαν, συγχαιρει δε εις την αληθειαν?
7 Charity suffers all, believes all, hopes all, endures all.	7 παντα ανεχεται, παντα πιστευει, παντα ελπιζει, παντα υπομενει.
8 Charity is never torn away, even if prophecies pass away, or languages cease, or knowledge is destroyed.	8 Η αγαπη ουδεποτε εκπιπτει? τα αλλα ομως, ειτε προφητειαι ειναι, θελουσι καταργηθη? ειτε γλωσσαι, θελουσι παυσει? ειτε γνωσις, θελει καταργηθη.
9 For we know only in part, and we prophesy only in part.	9 Διοτι κατα μερος γινωσκομεν και κατα μερος προφητευομεν?
10 But when the perfect arrives, the imperfect passes away.	10 οταν ομως ελθη το τελειον, τοτε το κατα μερος θελει καταργηθη.
11 When I was a child, I spoke like a child, I understood like a child, I thought like a child. But when I became a man, I put aside the things of a child.	11 Οτε ημην νηπιος, ως νηπιος ελαλουν, ως νηπιος εφρονουν, ως νηπιος εσυλλογιζομην? οτε ομως εγεινα ανηρ, κατηργησα τα του νηπιου.
12 Now we see through a glass darkly. But then we shall see face to face. Now I know in part, but then I shall know, even as I am known.	12 Διοτι τωρα βλεπομεν δια κατοπτρου αινιγματωδως, τοτε δε προσωπον προς προσωπον? τωρα γνωριζω κατα μερος, τοτε δε θελω γνωρισει καθως και εγνωρισθην.
13 But for now, these three continue: faith, hope, and charity. And the greatest of these is charity.	13 Τωρα δε μενει πιστις, ελπις, αγαπη, τα τρια ταυτα. μεγαλητερα δε τουτων ειναι η αγαπη.