ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 25

LXX	DOUAI-RHEIMS
1 τους εμους λογους υιε φοβηθητι και δεξαμενος αυτους μετανοει ταδε λεγει ο ανηρ τοις πιστευουσιν θεω και παυομαι	1 These are also parables of Solomon, which the men of Ezechias king of Juda copied out.
2 αφρονεστατος γαρ ειμι παντων ανθρωπων και φρονησις ανθρωπων ουκ εστιν εν εμοι	2 It is the glory of God to conceal the word, and the glory of kings to search out the speech.
3 θεος δεδιδαχεν με σοφιαν και γνωσιν αγιων εγνωκα	3 The heaven above, and the earth beneath, and the heart of kings is unsearchable.
4 τις ανεβη εις τον ουρανον και κατεβη τις συνηγαγεν ανεμους εν κολπω τις συνεστρεψεν υδωρ εν ιματιω τις εκρατησεν παντων των ακρων της γης τι ονομα αυτω η τι ονομα τοις τεκνοις αυτου ινα γνως	4 Take away the rust from silver, and there shall come forth a most pure vessel:
5 παντες λογοι θεου πεπυρωμενοι υπερασπιζει δε αυτος των ευλαβουμενων αυτον	5 Take away wickedness from the face of the king, and his throne shall be established with justice.
6 μη προσθης τοις λογοις αυτου ινα μη ελεγξη σε και ψευδης γενη	6 Appear not glorious before the king, and stand not in the place of great men.
7 δυο αιτουμαι παρα σου μη αφελης μου χαριν προ του αποθανειν με	7 For it is better that it should be said to thee: Come up hither; than that thou shouldst be humbled before the prince.
8 ματαιον λογον και ψευδη μακραν μου ποιησον πλουτον δε και πενιαν μη μοι δως συνταξον δε μοι τα δεοντα και τα αυταρκη	8 The things which thy eyes have seen, utter not hastily in a quarrel: lest afterward thou mayst not be able to make amends, when thou hast dishonoured thy friend.
9 ινα μη πλησθεις ψευδης γενωμαι και ειπω τις με ορα η πενηθεις κλεψω και ομοσω το ονομα του θεου	9 Treat thy cause with thy friend, and discover not the secret to a stranger:
10 μη παραδως οικετην εις χειρας δεσποτου μηποτε καταρασηται σε και αφανισθης	10 Lest he insult over thee, when he hath heard it, and cease not to upbraid thee. Grace and friendship deliver a man: keep these for thyself, lest thou fall under reproach.
11 εκγονον κακον πατερα καταραται την δε μητερα ουκ ευλογει	11 To speak a word in due time, is like apples of gold on beds of silver.
12 εκγονον κακον δικαιον εαυτον κρινει την δε εξοδον αυτου ουκ απενιψεν	12 As an earring of gold and a bright pearl, so is he that reproveth the wise, and the obedient ear.
13 εκγονον κακον υψηλους οφθαλμους εχει τοις δε βλεφαροις αυτου επαιρεται	13 As the cold of snow in the time of harvest, so is a faithful messenger to him that sent him, for he refresheth his soul.
14 εκγονον κακον μαχαιρας τους οδοντας εχει και τας μυλας τομιδας ωστε αναλισκειν και κατεσθιειν τους ταπεινους απο της γης και τους πενητας αυτων εξ ανθρωπων	14 As clouds, and wind, when no rain followeth, so is the man that boasteth, and doth not fulfil his promises.
15 τη βδελλη τρεις θυγατερες ησαν αγαπησει αγαπωμεναι και αι τρεις αυται ουκ ενεπιμπλασαν αυτην και η τεταρτη ουκ ηρκεσθη ειπειν ικανον	15 By patience a prince shall be appeased, and a soft tongue shall break hardness.
16 αδης και ερως γυναικος και ταρταρος και γη ουκ εμπιπλαμενη υδατος και υδωρ και πυρ ου μη ειπωσιν αρκει	16 Thou hast found honey, eat what is sufficient for thee, lest being glutted therewith thou vomit it up.
17 οφθαλμον καταγελωντα πατρος και ατιμαζοντα γηρας μητρος εκκοψαισαν αυτον κορακες εκ των φαραγγων και καταφαγοισαν αυτον νεοσσοι αετων	17 Withdraw thy foot from the house of thy neighbour, lest having his fill he hate thee.
18 τρια δε εστιν αδυνατα μοι νοησαι και το τεταρτον ουκ επιγινωσκω	18 A man that beareth false witness against his neighbour, is like a dart and a sword and a sharp arrow.
19 ιχνη αετου πετομενου και οδους οφεως επι πετρας και τριβους νηος ποντοπορουσης και οδους ανδρος εν νεοτητι	19 To trust to an unfaithful man in the time of trouble, is like a rotten tooth, and weary foot,
20 τοιαυτη οδος γυναικος μοιχαλιδος η οταν πραξη απονιψαμενη ουδεν φησιν πεπραχεναι ατοπον	20 And one that looseth his garment in cold weather. As vinegar upon nitre, so is he that singeth songs to a very evil heart. As a moth doth by a garment, and a worm by the wood: so the sadness of a man consumeth the heart.
21 δια τριων σειεται η γη το δε τεταρτον ου δυναται φερειν	21 If thy enemy be hungry, give him to eat: if he thirst, give him water to drink:
22 εαν οικετης βασιλευση και αφρων πλησθη σιτιων	22 For thou shalt heap hot coals upon his head, and the Lord will reward thee.
23 και οικετις εαν εκβαλη την εαυτης κυριαν και μισητη γυνη εαν τυχη ανδρος αγαθου	23 The north wind driveth away rain, as doth a sad countenance a backbiting tongue.
24 τεσσαρα δε εστιν ελαχιστα επι της γης ταυτα δε εστιν σοφωτερα των σοφων	24 It is better to sit m a corner of the housetop, than with a brawling woman, and in a common house.
25 οι μυρμηκες οις μη εστιν ισχυς και ετοιμαζονται θερους την τροφην	25 As cold water to a thirsty soul, so is good tidings from a far country.
26 και οι χοιρογρυλλιοι εθνος ουκ ισχυρον οι εποιησαντο εν πετραις τους εαυτων οικους	26 A just man falling down before the wicked, is as a fountain troubled with the foot, and a corrupted spring.
27 αβασιλευτον εστιν η ακρις και εκστρατευει αφ' ενος κελευσματος ευτακτως	27 As it is not good for a man to eat much honey, so he that is a searcher of majesty, shall be overwhelmed by glory.
28 και καλαβωτης χερσιν ερειδομενος και ευαλωτος ων κατοικει εν οχυρωμασιν βασιλεως	28 As a city that lieth open and is not compassed with walls, so is a man that cannot refrain his own spirit in speaking.
29 τρια δε εστιν α ευοδως πορευεται και το τεταρτον ο καλως διαβαινει
30 σκυμνος λεοντος ισχυροτερος κτηνων ος ουκ αποστρεφεται ουδε καταπτησσει κτηνος
31 και αλεκτωρ εμπεριπατων θηλειαις ευψυχος και τραγος ηγουμενος αιπολιου και βασιλευς δημηγορων εν εθνει
32 εαν προη σεαυτον εις ευφροσυνην και εκτεινης την χειρα σου μετα μαχης ατιμασθηση
33 αμελγε γαλα και εσται βουτυρον εαν δε εκπιεζης μυκτηρας εξελευσεται αιμα εαν δε εξελκης λογους εξελευσονται κρισεις και μαχαι