ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 2

LXX	DIODATI
1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω	1 FIGLIUOL mio, se tu ricevi i miei detti, E riponi appo te i miei comandamenti,
2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου	2 Rendendo il tuo orecchio attento alla Sapienza; Se tu inchini il tuo cuore all’intendimento,
3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη	3 E se tu chiami la prudenza, E dài fuori la tua voce all’intendimento;
4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην	4 Se tu la cerchi come l’argento, E l’investighi come i tesori;
5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις	5 Allora tu intenderai il timor del Signore, E troverai la conoscenza di Dio.
6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις	6 Perciocchè il Signore dà la sapienza; Dalla sua bocca procede la scienza e l’intendimento.
7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων	7 Egli riserba la ragione a’ diritti; Egli è lo scudo di quelli che camminano in integrità;
8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει	8 Per guardare i sentieri di dirittura, E custodire la via de’ suoi santi.
9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους	9 Allora tu intenderai giustizia, giudicio, E dirittura, ed ogni buon sentiero
10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη	10 Quando la sapienza sarà entrata nel cuor tuo, E la scienza sarà dilettevole all’anima tua;
11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε	11 L’avvedimento ti preserverà, La prudenza ti guarderà;
12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον	12 Per liberarti dalla via malvagia, Dagli uomini che parlano di cose perverse;
13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους	13 I quali lasciano i sentieri della dirittura, Per camminar per le vie delle tenebre;
14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη	14 I quali si rallegrano di far male, E festeggiano nelle perversità di malizia;
15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων	15 I quali son torti nelle lor vie, E traviati ne’ lor sentieri.
16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης	16 Per iscamparti ancora dalla donna straniera; Dalla forestiera che parla vezzosamente;
17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη	17 La quale ha abbandonato il conduttor della sua giovanezza, Ed ha dimenticato il patto del suo Dio.
18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης	18 Conciossiachè la casa di essa dichini alla morte, Ed i suoi sentieri a’ morti.
19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης	19 Niuno di coloro ch’entrano da essa non ne ritorna, E non riprende i sentieri della vita.
20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους	20 Acciocchè ancora tu cammini per la via de’ buoni, Ed osservi i sentieri de’ giusti.
21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη	21 Perciocchè gli uomini diritti abiteranno la terra, E gli uomini intieri rimarranno in essa.
22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ' αυτης	22 Ma gli empi saranno sterminati dalla terra, E i disleali ne saranno divelti