Lettera ai Romani - Romans 5

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Δικαιωθεντες λοιπον εκ πιστεως, εχομεν ειρηνην προς τον Θεον δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου,	1 Ayant donc reçu notre justification de la foi, nous sommes en paix avec Dieu par notre SeigneurJésus Christ,
2 δια του οποιου ελαβομεν και την εισοδον δια της πιστεως εις την χαριν ταυτην, εις την οποιαν ισταμεθα και καυχωμεθα εις την ελπιδα της δοξης του Θεου.	2 lui qui nous a donné d'avoir accès par la foi à cette grâce en laquelle nous sommes établis et nousnous glorifions dans l'espérance de la gloire de Dieu.
3 Και ουχι μονον τουτο, αλλα και καυχωμεθα εις τας θλιψεις, γινωσκοντες οτι θλιψις εργαζεται υπομονην,	3 Que dis-je? Nous nous glorifions encore des tribulations, sachant bien que la tribulation produit laconstance,
4 η δε υπομονη δοκιμην, η δε δοκιμη ελπιδα,	4 la constance une vertu éprouvée, la vertu éprouvée l'espérance.
5 η δε ελπις δεν καταισχυνει, διοτι αγαπη του Θεου ειναι εκκεχυμενη εν ταις καρδιαις ημων δια Πνευματος Αγιου του δοθεντος εις ημας.	5 Et l'espérance ne déçoit point, parce que l'amour de Dieu a été répandu dans nos coeurs par le SaintEsprit qui nous fut donné.
6 Επειδη ο Χριστος, οτε ημεθα ετι ασθενεις, απεθανε κατα τον ωρισμενον καιρον υπερ των ασεβων.	6 C'est en effet alors que nous étions sans force, c'est alors, au temps fixé, que le Christ est mort pourdes impies; --
7 Διοτι μολις υπερ δικαιου θελει αποθανει τις? επειδη υπερ του αγαθου ισως και τολμα τις να αποθανη?	7 à peine en effet voudrait-on mourir pour un homme juste; pour un homme de bien, oui, peut-êtreosera-t-on mourir; --
8 αλλ' ο Θεος δεικνυει την εαυτου αγαπην εις ημας, διοτι ενω ημεις ημεθα ετι αμαρτωλοι, ο Χριστος απεθανεν υπερ ημων.	8 mais la preuve que Dieu nous aime, c'est que le Christ, alors que nous étions encore pécheurs, estmort pour nous.
9 Πολλω μαλλον λοιπον αφου εδικαιωθημεν τωρα δια του αιματος αυτου, θελομεν σωθη απο της οργης δι' αυτου.	9 Combien plus, maintenant justifiés dans son sang, serons-nous par lui sauvés de la colère.
10 Διοτι εαν εχθροι οντες εφιλιωθημεν με τον Θεον δια του θανατου του Υιου αυτου, πολλω, μαλλον φιλιωθεντες θελομεν σωθη δια της ζωης αυτου?	10 Si, étant ennemis, nous fûmes réconciliés à Dieu par la mort de son Fils, combien plus, une foisréconciliés, serons-nous sauvés par sa vie,
11 και ουχι μονον τουτο, αλλα και καυχωμενοι εις τον Θεον δια του Κυριου ημων Ιησου Χριστου, δια του οποιου ελαβομεν τωρα την φιλιωσιν.	11 et pas seulement cela, mais nous nous glorifions en Dieu par notre Seigneur Jésus Christ par quidès à présent nous avons obtenu la réconciliation.
12 Δια τουτο καθως δι' ενος ανθρωπου η αμαρτια εισηλθεν εις τον κοσμον και δια της αμαρτιας ο θανατος, και ουτω διηλθεν ο θανατος εις παντας ανθρωπους, επειδη παντες ημαρτον?	12 Voilà pourquoi, de même que par un seul homme le péché est entré dans le monde, et par lepéché la mort, et qu'ainsi la mort a passé en tous les hommes, du fait que tous ont péché; --
13 διοτι μεχρι του νομου ητο εν τω κοσμω η αμαρτια, αμαρτια ομως δεν λογιζεται οταν δεν ηναι νομος?	13 car jusqu'à la Loi il y avait du péché dans le monde, mais le péché n'est pas imputé quand il n'y apas de loi;
14 αλλ' εβασιλευσεν ο θανατος απο Αδαμ μεχρι Μωυσεως και επι τους μη αμαρτησαντας κατα την ομοιοτητα της παραβασεως του Αδαμ, οστις ειναι τυπος του μελλοντος.	14 cependant la mort a régné d'Adam à Moïse même sur ceux qui n'avaient point péché d'unetransgression semblable à celle d'Adam, figure de celui qui devait venir...
15 Πλην δεν ειναι καθως το αμαρτημα, ουτω και το χαρισμα? διοτι αν δια το αμαρτημα του ενος απεθανον οι πολλοι, πολυ περισσοτερον η χαρις του Θεου και η δωρεα δια της χαριτος του ενος ανθρωπου Ιησου Χριστου επερισσευσεν εις τους πολλους.	15 Mais il n'en va pas du don comme de la faute. Si, par la faute d'un seul, la multitude est morte,combien plus la grâce de Dieu et le don conféré par la grâce d'un seul homme, Jésus Christ, se sont-ils répandusà profusion sur la multitude.
16 Και η δωρεα δεν ειναι καθως η δι' ενος αμαρτησαντος γενομενη κατακρισις? διοτι η κρισις εκ του ενος εγεινεν εις κατακρισιν των πολλων, το δε χαρισμα εκ πολλων αμαρτηματων εγεινεν εις δικαιωσιν.	16 Et il n'en va pas du don comme des conséquences du péché d'un seul: le jugement venant après unseul péché aboutit à une condamnation, l'oeuvre de grâce à la suite d'un grand nombre de fautes aboutit à unejustification.
17 Διοτι αν και δια το αμαρτημα του ενος ο θανατος εβασιλευσε δια του ενος, πολυ περισσοτερον οι λαμβανοντες την αφθονιαν της χαριτος και της δωρεας της δικαιοσυνης θελουσι βασιλευσει εν ζωη δια του ενος Ιησου Χριστου.	17 Si, en effet, par la faute d'un seul, la mort a régné du fait de ce seul homme, combien plus ceuxqui reçoivent avec profusion la grâce et le don de la justice régneront-ils dans la vie par le seul Jésus Christ.
18 Καθως λοιπον δι' ενος αμαρτηματος ηλθε κατακρισις εις παντας ανθρωπους, ουτω και δια μιας δικαιοσυνης ηλθεν εις παντας ανθρωπους δικαιωσις εις ζωην.	18 Ainsi donc, comme la faute d'un seul a entraîné sur tous les hommes une condamnation, de mêmel'oeuvre de justice d'un seul procure à tous une justification qui donne la vie.
19 Διοτι καθως δια της παρακοης του ενος ανθρωπου οι πολλοι κατεσταθησαν αμαρτωλοι, ουτω και δια της υπακοης του ενος οι πολλοι θελουσι κατασταθη δικαιοι.	19 Comme en effet par la désobéissance d'un seul homme la multitude a été constituée pécheresse,ainsi par l'obéissance d'un seul la multitude sera-t-elle constituée juste.
20 Παρεισηλθε δε ο νομος δια να περισσευση το αμαρτημα. Και οπου επερισσευσεν η αμαρτια, υπερεπερισσευσεν η χαρις,	20 La Loi, elle, est intervenue pour que se multipliât la faute; mais où le péché s'est multiplié, lagrâce a surabondé:
21 ινα καθως εβασιλευσεν η αμαρτια δια του θανατου, ουτω και η χαρις βασιλευση δια της δικαιοσυνης εις ζωην αιωνιον δια Ιησου Χριστου του Κυριου ημων.	21 ainsi, de même que le péché a régné dans la mort, de même la grâce régnerait par la justice pourla vie éternelle par Jésus Christ notre Seigneur.