Atti degli Apostoli - Acts 27

GREEK BIBLE	NEW JERUSALEM
1 Αφου δε απεφασισθη να αποπλευσωμεν εις την Ιταλιαν, παρεδωκαν τον Παυλον και τινας αλλους δεσμιους εις εκατονταρχον Ιουλιον ονομαζομενον, εκ του ταγματος του Σεβαστου λεγομενου.	1 When it had been decided that we should sail to Italy, Paul and some other prisoners were handedover to a centurion cal ed Julius, of the Augustan cohort.
2 Και αφου επεβημεν εις πλοιον Αδραμυττηνον, εσηκωθημεν μελλοντες να παραπλευσωμεν τους κατα την Ασιαν τοπους, εχοντες μεθ' ημων Αρισταρχον τον Μακεδονα τον εκ Θεσσαλονικης?	2 We boarded a vessel from Adramyttium bound for ports on the Asiatic coast and put to sea; we hadAristarchus with us, a Macedonian of Thessalonica.
3 και την αλλην ημεραν εφθασαμεν εις Σιδωνα? και ο Ιουλιος φιλανθρωπως φερομενος προς τον Παυλον επετρεψεν εις αυτον να υπαγη προς τους φιλους αυτου και να λαβη περιθαλψιν.	3 Next day we put in at Sidon, and Julius was considerate enough to al ow Paul to go to his friends to belooked after.
4 Και εκειθεν σηκωθεντες υπεπλευσαμεν την Κυπρον, επειδη ησαν εναντιοι οι ανεμοι,	4 From there we put to sea again, but as the winds were against us we sailed under the lee of Cyprus,
5 και διαπλευσαντες το πελαγος της Κιλικιας και Παμφυλιας, ηλθομεν εις τα Μυρα της Λυκιας.	5 then across the open sea off Cilicia and Pamphylia, taking a fortnight to reach Myra in Lycia.
6 Και εκει ευρων ο εκατονταρχος πλοιον Αλεξανδρινον, το οποιον επλεεν εις την Ιταλιαν, επεβιβασεν ημας εις αυτο?	6 There the centurion found an Alexandrian ship leaving for Italy and put us aboard.
7 βραδυπλοουντες δε ικανας ημερας και μολις φθασαντες εις την Κνιδον, επειδη δεν μας αφινεν ο ανεμος, υπεπλευσαμεν την Κρητην κατα την Σαλμωνην,	7 For some days we made little headway, and we had difficulty in making Cnidus. The wind would notal ow us to touch there, so we sailed under the lee of Crete off Cape Salmone
8 και μολις παραπλευσαντες αυτην, ηλθομεν εις τοπον τινα ονομαζομενον Καλους Λιμενας, πλησιον του οποιου ητο η πολις Λασαια.	8 and struggled along the coast until we came to a place called Fair Havens, near the town of Lasea.
9 Επειδη δε παρηλθεν ικανος καιρος και ο πλους ητο ηδη επικινδυνος, διοτι και η νηστεια ειχεν ηδη παρελθει, συνεβουλευεν ο Παυλος,	9 A great deal of time had been lost, and navigation was already hazardous, since it was now wel afterthe time of the Fast, so Paul gave them this warning,
10 λεγων προς αυτους? Ανδρες, βλεπω οτι ο πλους μελλει να γεινη με κακοπαθειαν και πολλην ζημιαν ουχι μονον του φορτιου και του πλοιου, αλλα και των ψυχων ημων.	10 'Friends, I can see this voyage will be dangerous and that we wil run considerable risk of losing notonly the cargo and the ship but also our lives as well.'
11 Αλλ' ο εκατονταρχος επειθετο μαλλον εις τον κυβερνητην και εις τον ναυκληρον παρα εις τα υπο του Παυλου λεγομενα.	11 But the centurion took more notice of the captain and the ship's owner than of what Paul was saying;
12 Και επειδη ο λιμην δεν ητο επιτηδειος εις παραχειμασιαν, οι πλειοτεροι εγνωμοδοτησαν να σηκωθωσι και εκειθεν, ωστε φθασαντες αν ηδυναντο εις Φοινικα, λιμενα της Κρητης βλεποντα προς τον λιβα ανεμον και προς τον χωρον, να παραχειμασωσιν εκει.	12 and since the harbour was unsuitable for wintering, the majority were for putting out from there in thehope of wintering at Phoenix -- a harbour in Crete, facing south-west and north-west.
13 Και οτε επνευσεν ολιγον νοτος, νομισαντες οτι επετυχον του σκοπου, ανεσυραν την αγκυραν και παρεπλεον πλησιον την Κρητην.	13 A southerly breeze sprang up and, thinking their objective as good as reached, they weighed anchorand began to sail past Crete, close inshore.
14 Πλην μετ' ολιγον προσεβαλε κατ' αυτης ανεμος τυφωνικος ο λεγομενος Ευροκλυδων.	14 But it was not long before a hurricane, the 'north-easter' as they cal it, burst on them from across theisland.
15 Και επειδη το πλοιον συνηρπασθη και δεν ηδυνατο να αντεχη προς τον ανεμον, αφεθεντες εφερομεθα.	15 The ship was caught and could not keep head to wind, so we had to give way to the wind and letourselves be driven.
16 Και τρεξαντες υπο νησιδιον τι ονομαζομενον Κλαυδην, μολις ηδυνηθημεν να βαλωμεν εις την εξουσιαν μας την λεμβον,	16 We ran under the lee of a smal island called Cauda and managed with some difficulty to bring theship's boat under control.
17 την οποιαν αφου ανελαβον μετεχειριζοντο βοηθηματα, ζωνοντες υποκατωθεν το πλοιον? και φοβουμενοι μη εκπεσωσιν εις την Συρτιν, κατεβιβασαν τα πανια και εφεροντο ουτως.	17 Having hauled it up they used it to undergird the ship; then, afraid of running aground on the Syrtisbanks, they floated out the sea-anchor and so let themselves drift.
18 Και επειδη εχειμαζομεθα σφοδρως, την ακολουθον ημεραν εκαμνον χυσιν,	18 As we were thoroughly storm-bound, the next day they began to jettison the cargo,
19 και την τριτην με τας ιδιας ημων χειρας ερριψαμεν τα σκευη του πλοιου?	19 and the third day they threw the ship's gear overboard with their own hands.
20 και επειδη δια πολλων ημερων δεν εφαινοντο ουτε ηλιος ουτε αστρα, και χειμων βαρυς επεκειτο, πασα ελπις σωτηριας αφηρειτο πλεον αφ' ημων.	20 For a number of days both the sun and the stars were invisible and the storm raged unabated until atlast we gave up al hope of surviving.
21 Μετα δε πολυημερον ασιτιαν σταθεις ο Παυλος εν τω μεσω αυτων, ειπεν? Επρεπεν, ω ανδρες, να μου υπακουσητε και να μη σηκωθητε απο της Κρητης και ουτως ηθελομεν αποφυγει την κακοπαθειαν ταυτην και την ζημιαν.	21 Then, when they had been without food for a long time, Paul stood up among the men. 'Friends,' hesaid, 'you should have listened to me and not put out from Crete. You would have spared yourselves al thisdamage and loss.
22 Αλλα και ηδη σας παραινω να εχητε θαρρος? διοτι εξ υμων ουδεμια ψυχη δεν θελει χαθη, ειμη μονον το πλοιον.	22 But now I ask you not to give way to despair. There wil be no loss of life at al , only of the ship.
23 Διοτι την νυκτα ταυτην εφανη εις εμε αγγελος του Θεου, του οποιου ειμαι, τον οποιον και λατρευω,	23 Last night there appeared beside me an angel of the God to whom I belong and whom I serve,
24 λεγων? μη φοβου, Παυλε? πρεπει να παρασταθης ενωπιον του Καισαρος? και ιδου, ο Θεος σοι εχαρισε παντας τους πλεοντας μετα σου.	24 and he said, "Do not be afraid, Paul. You are destined to appear before Caesar, and God grants youthe safety of al who are sailing with you."
25 Δια τουτο θαρρειτε, ανδρες? διοτι πιστευω εις τον Θεον οτι ουτω θελει γεινει, καθ' ον τροπον ελαληθη προς εμε.	25 So take courage, friends; I trust in God that things will turn out just as I was told;
26 Πρεπει δε να πεσωμεν εις νησον τινα.	26 but we are to be stranded on some island.'
27 Οτε δε ηλθεν η δεκατη τεταρτη νυξ, ενω παρεφερομεθα εν τη Αδριατικη θαλασση, περι το μεσον της νυκτος εσυμπεραινον οι ναυται οτι πλησιαζουσιν εις τοπον τινα.	27 On the fourteenth night we were being driven one way and another in the Adriatic, when aboutmidnight the crew sensed that land of some sort was near.
28 Και ριψαντες την βολιδα ευρον εικοσι οργυιας, και αφου επροχωρησαν ολιγον διαστημα, ριψαντες και παλιν την βολιδα ευρον οργυιας δεκαπεντε?	28 They took soundings and found twenty fathoms; after a short interval they sounded again and foundfifteen fathoms.
29 και φοβουμενοι μηπως πεσωμεν εξω εις τραχεις τοπους, ριψαντες τεσσαρας αγκυρας απο της πρυμνης, ηυχοντο να γεινη ημερα.	29 Then, afraid that we might run aground somewhere on a reef, they dropped four anchors from thestern and prayed for daylight.
30 Επειδη δε οι ναυται εζητουν να φυγωσιν εκ του πλοιου και κατεβιβασαν την λεμβον εις την θαλασσαν, επι προφασει οτι εμελλον να εκτεινωσιν αγκυρας εκ της πρωρας,	30 When the crew tried to escape from the ship and lowered the ship's boat into the sea as though theymeant to lay out anchors from the bows, Paul said to the centurion and his men,
31 ο Παυλος ειπε προς τον εκατονταρχον και προς τους στρατιωτας? Εαν ουτοι δεν μεινωσιν εν τω πλοιω, σεις δεν δυνασθε να σωθητε.	31 'Unless those men stay on board you cannot hope to be saved.'
32 Τοτε οι στρατιωται απεκοψαν τα σχοινια της λεμβου και αφηκαν αυτην να πεση εξω.	32 So the soldiers cut the boat's ropes and let it drop away.
33 Εως δε να εξημερωση, ο Παυλος παρεκαλει παντας να λαβωσι τροφην τινα, λεγων? Δεκατεσσαρας ημερας σημερον προσδοκωντες διαμενετε νηστικοι, και δεν εφαγετε ουδεν.	33 Just before daybreak Paul urged them al to have something to eat. 'For fourteen days', he said, 'youhave been in suspense, going hungry and eating nothing.
34 Δια τουτο σας παρακαλω να λαβητε τροφην? διοτι τουτο ειναι αναγκαιον προς την σωτηριαν σας? επειδη ουδενος απο σας δεν θελει πεσει θριξ εκ της κεφαλης.	34 I urge you to have something to eat; your safety depends on it. Not a hair of any of your heads wil belost.'
35 Αφου δε ειπε ταυτα και ελαβεν αρτον, ευχαριστησε τον Θεον ενωπιον παντων και κοψας ηρχισε να τρωγη.	35 With these words he took some bread, gave thanks to God in view of them al , broke it and began toeat.
36 Λαβοντες δε παντες θαρρος, ελαβον και αυτοι τροφην?	36 They al plucked up courage and took something to eat themselves.
37 ημεθα δε εν τω πλοιω ψυχαι ολαι διακοσιαι εβδομηκοντα εξ.	37 In al we were two hundred and seventy-six souls on board that ship.
38 Αφου δε εχορτασθησαν απο τροφης ελαφρυνον το πλοιον, ριπτοντες τον σιτον εις την θαλασσαν.	38 When they had eaten what they wanted they lightened the ship by throwing the corn overboard intothe sea.
39 Και οτε εγεινεν ημερα, δεν εγνωριζον την γην, παρετηρουν ομως κολπον τινα εχοντα αιγιαλον, εις τον οποιον εβουλευθησαν, αν ηδυναντο, να εξωσωσι το πλοιον.	39 When day came they did not recognise the land, but they could make out a bay with a beach; theyplanned to run the ship aground on this if they could.
40 Και κοψαντες τας αγκυρας, αφηκαν το πλοιον εις την θαλασσαν, λυσαντες ενταυτω τους δεσμους των πηδαλιων, και υψωσαντες τον αρτεμονα προς τον ανεμον, κατηυθυνοντο εις τον αιγιαλον.	40 They slipped the anchors and let them fal into the sea, and at the same time loosened the lashings ofthe rudders; then, hoisting the foresail to the wind, they headed for the beach.
41 Περιπεσοντες δε εις τοπον, οπου συνηρχοντο δυο θαλασσαι, ερριψαν εξω το πλοιον, και η μεν πρωρα εκαθησε και εμεινεν ασαλευτος, η δε πρυμνη διελυετο υπο της βιας των κυματων.	41 But the cross-currents carried them into a shoal and the vessel ran aground. The bows were wedgedin and stuck fast, while the stern began to break up with the pounding of the waves.
42 Εβουλευθησαν δε οι στρατιωται να θανατωσωσι τους δεσμιους, δια να μη φυγη μηδεις κολυμβησας.	42 The soldiers planned to kil the prisoners for fear that any should swim off and escape.
43 Αλλ' ο εκατονταρχος, θελων να διασωση τον Παυλον, εμποδισεν αυτους απο του σκοπου και προσεταξεν, οσοι ηδυναντο να κολυμβωσι να ριφθωσι πρωτοι και να εκβωσιν εις την γην,	43 But the centurion was determined to bring Paul safely through and would not let them carry out theirplan. He gave orders that those who could swim should jump overboard first and so get ashore,
44 οι δε λοιποι αλλοι μεν επι σανιδων, αλλοι δε επι τινων λειψανων του πλοιου, και ουτω διεσωθησαν παντες εις την γην.	44 and the rest fol ow either on planks or on pieces of wreckage. In this way it happened that al camesafe and sound to land.