ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 16

GREEK BIBLE	VULGATA
1 Του ανθρωπου ειναι αι προπαρασκευαι της καρδιας? παρα δε του Κυριου η αποκρισις της γλωσσης.	1 Hominis est animam præparare, et Domini gubernare linguam.
2 Πασαι αι οδοι του ανθρωπου φαινονται ορθαι εις τους οφθαλμους αυτου? πλην ο Κυριος σταθμιζει τα πνευματα.	2 Omnes viæ hominis patent oculis ejus ; spirituum ponderator est Dominus.
3 Αφιερονε τα εργα σου εις τον Κυριον, και αι βουλαι σου θελουσι στερεωθη.	3 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ.
4 Ο Κυριος εκαμε τα παντα δι' εαυτον, ετι και τον ασεβη δια την ημεραν την κακην.	4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus ; impium quoque ad diem malum.
5 Βδελυγμα εις τον Κυριον ειναι πας υψηλοκαρδιος? και χειρ με χειρα αν συναπτηται, δεν θελει μενει ατιμωρητος.	5 Abominatio Domini est omnis arrogans ; etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ facere justitiam ; accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias.
6 Δια χαριτος και αληθειας καθαριζεται η ανομια? και δια του φοβου του Κυριου εκκλινουσιν οι ανθρωποι απο του κακου.	6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas, et in timore Domini declinatur a malo.
7 Οταν ο Κυριος αρεσκηται εις τας οδους του ανθρωπου, και τους εχθρους αυτου ειρηνευει μετ' αυτου.	7 Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque ejus convertet ad pacem.
8 Καλητερον ολιγον μετα δικαιοσυνης, παρα εισοδηματα μεγαλα μετα αδικιας.	8 Melius est parum cum justitia quam multi fructus cum iniquitate.
9 Η καρδια του ανθρωπου βουλευεται την οδον αυτου? αλλ' ο Κυριος διευθυνει τα βηματα αυτου.	9 Cor hominis disponit viam suam, sed Domini est dirigere gressus ejus.
10 Χρησμος ειναι εις τα χειλη του βασιλεως? το στομα αυτου δεν σφαλλει εν τη κρισει.	10 Divinatio in labiis regis ; in judicio non errabit os ejus.
11 Δικαια σταθμη και πλαστιγξ ειναι του Κυριου? παντα τα ζυγια του σακκιου ειναι εργου αυτου.	11 Pondus et statera judicia Domini sunt, et opera ejus omnes lapides sacculi.
12 Βδελυγμα ειναι εις τους βασιλεις να πραττωσιν ανομιαν? διοτι ο θρονος στερεονεται μετα της δικαιοσυνης.	12 Abominabiles regi qui agunt impie, quoniam justitia firmatur solium.
13 Τα δικαια χειλη ειναι ευπροσδεκτα εις τους βασιλεις, και αγαπωσι τον λαλουντα ορθα.	13 Voluntas regum labia justa ; qui recta loquitur diligetur.
14 Θυμος βασιλεως ειναι αγγελος θανατου? αλλ' ο σοφος ανθρωπος καταπραυνει αυτον.	14 Indignatio regis nuntii mortis, et vir sapiens placabit eam.
15 Εις το φως του προσωπου του βασιλεως ειναι ζωη? και η ευνοια αυτου ειναι ως νεφος οψιμου βροχης.	15 In hilaritate vultus regis vita, et clementia ejus quasi imber serotinus.
16 Ποσον καλητερα ειναι η αποκτησις της σοφιας παρα το χρυσιον και προκριτωτερα η αποκτησις της συνεσεως παρα το αργυριον	16 Posside sapientiam, quia auro melior est, et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento.
17 Η οδος των ευθεων ειναι να εκκλινωσιν απο του κακου? οστις φυλαττει την οδον αυτου, διατηρει την ψυχην αυτου.	17 Semita justorum declinat mala ; custos animæ suæ servat viam suam.
18 Η υπερηφανια προηγειται του ολεθρου, και υψηλοφροσυνη του πνευματος προηγειται της πτωσεως.	18 Contritionem præcedit superbia, et ante ruinam exaltatur spiritus.
19 Καλητερον να ηναι τις ταπεινοφρων μετα των ταπεινων, παρα να μοιραζη λαφυρα μετα των υπερηφανων.	19 Melius est humiliari cum mitibus quam dividere spolia cum superbis.
20 Ο συνετος εις τα πραγματα θελει ευρει καλον? και ο ελπιζων επι τον Κυριον ειναι μακαριος.	20 Eruditus in verbo reperiet bona, et qui sperat in Domino beatus est.
21 Ο σοφος την καρδιαν θελει ονομαζεσθαι φρονιμος? και η γλυκυτης των χειλεων προσθετει μαθησιν.	21 Qui sapiens est corde appellabitur prudens, et qui dulcis eloquio majora percipiet.
22 Η συνεσις ειναι πηγη ζωης εις τον εχοντα αυτην? η δε παιδεια των αφρονων μωρια.	22 Fons vitæ eruditio possidentis ; doctrina stultorum fatuitas.
23 Η καρδια του σοφου συνετιζει το στομα αυτου, και εις τα χειλη αυτου προσθετει μαθησιν.	23 Cor sapientis erudiet os ejus, et labiis ejus addet gratiam.
24 Κηρηθρα μελιτος οι ευαρεστοι λογοι? γλυκυτης εις την ψυχην και ιασις εις τα οστα.	24 Favus mellis composita verba ; dulcedo animæ sanitas ossium.
25 Υπαρχει οδος ητις φαινεται ορθη εις τον ανθρωπον, αλλα τα τελη αυτης ειναι οδοι θανατου.	25 Est via quæ videtur homini recta, et novissima ejus ducunt ad mortem.
26 Ο εργαζομενος εργαζεται δι' εαυτον? διοτι το στομα αυτου αναγκαζει αυτον.	26 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum.
27 Ο αχρειος ανθρωπος σκαπτει κακον? και εις τα χειλη αυτου ειναι ως πυρ καιον.	27 Vir impius fodit malum, et in labiis ejus ignis ardescit.
28 Ο διεστραμμενος ανθρωπος διασπειρει εριδας? και ο ψιθυριστης διαχωριζει τους στενωτερους φιλους.	28 Homo perversus suscitat lites, et verbosus separat principes.
29 Ο βιαιος ανθρωπος αποπλανα τον πλησιον αυτου και φερει αυτον εις οδον ουχι καλην?	29 Vir iniquus lactat amicum suum, et ducit eum per viam non bonam.
30 Κλειων τους οφθαλμους αυτου μηχαναται διεστραμμενα? δαγκανων τα χειλη αυτου εκτελει το κακον.	30 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum.
31 Η πολια ειναι στεφανος δοξης, ευρισκομενη εν τη οδω της δικαιοσυνης.	31 Corona dignitatis senectus, quæ in viis justitiæ reperietur.
32 Καλητερος ο μακροθυμος παρα τον δυνατον? και ο εξουσιαζων το πνευμα αυτου παρα τον εκπορθουντα πολιν.	32 Melior est patiens viro forti, et qui dominatur animo suo expugnatore urbium.
33 Ο κληρος ριπτεται εις την καλπην? ολη ομως η κρισις αυτου ειναι παρα Κυριου.	33 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.