ΙΩΒ - Giobbe - Job 30

GREEK BIBLE	NEW JERUSALEM
1 Αλλα τωρα οι νεωτεροι μου την ηλικιαν με περιγελωσι, των οποιων τους πατερας δεν ηθελον καταδεχθη να βαλω μετα των κυνων του ποιμνιου μου.	1 And now I am the laughing-stock of people who are younger than I am and whose parents I wouldhave disdained to put with the dogs guarding my flock.
2 Και εις τι τωοντι ηδυνατο να με ωφεληση η δυναμις των χειρων αυτων, εις τους οποιους η ισχυς εξελιπε;	2 And what use to me was the strength of their hands? - enfeebled as they were,
3 Δι' ενδειαν και πειναν ησαν απομεμονωμενοι? εφευγον εις γην ανυδρον, σκοτεινην, ηφανισμενην και ερημον?	3 worn out by want and hunger, for they used to gnaw the roots of the thirsty ground -- that place ofgloom, ruin and desolation-
4 εκοπτον μολοχην πλησιον των θαμνων και την ριζαν των αρκευθων δια τροφην αυτων.	4 they used to pick saltwort among the scrub, making their meals off roots of broom.
5 Ησαν εκ μεσου δεδιωγμενοι? εφωναζον επ' αυτους ως κλεπτας.	5 Outlawed from human company, which raised hue and cry against them, as against thieves,
6 Κατωκουν εν τοις κρημνοις των χειμαρρων, ταις τρυπαις της γης και τοις βροχοις.	6 they made their homes in the sides of ravines, in holes in the earth or in clefts of rock.
7 Μεταξυ των θαμνων ωγκωντο? υποκατω των ακανθων συνηγοντο?	7 You could hear them braying from the bushes as they huddled together in the thistles.
8 αφρονες και δυσφημοι, εκδεδιωγμενοι εκ της γης.	8 Children of scoundrels, worse, nameless people, the very outcasts of society!
9 Και τωρα εγω ειμαι το τραγωδιον αυτων, ειμαι και η παροιμια αυτων.	9 And these are the ones who now make up songs about me and use me as a byword!
10 Με βδελυττονται, απομακρυνονται απ' εμου, και δεν συστελλονται να πτυωσιν εις το προσωπον μου.	10 Fil ed with disgust, they keep their distance, on seeing me, they spit without restraint.
11 Επειδη ο Θεος διελυσε την υπεροχην μου και με εθλιψεν, απερριψαν και αυτοι τον χαλινον εμπροσθεν μου.	11 And since God has loosened my bow-string and afflicted me, they too throw off the bridle in mypresence.
12 Εκ δεξιων ανιστανται οι νεοι? απωθουσι τους ποδας μου, και ετοιμαζουσι κατ' εμου τας ολεθριους οδους αυτων.	12 Their brats surge forward on my right, to see when I am having a little peace, and advance on mewith threatening strides.
13 Ανατρεπουσι την οδον μου, επαυξανουσι την συμφοραν μου, χωρις να εχωσι βοηθον.	13 They cut off all means of escape seizing the chance to destroy me, and no one stops them.
14 Εφορμωσιν ως σφοδρα πλημμυρα, επι της ερημωσεως μου περικυλιονται.	14 They move in, as if through a wide breach, and I go tumbling beneath the rubble.
15 Τρομοι εστραφησαν επ' εμε? καταδιωκουσι την ψυχην μου ως ανεμος? και η σωτηρια μου παρερχεται ως νεφος.	15 Terror rounds on me, my confidence is dispersed as though by the wind, my hope of safety vanisheslike a cloud.
16 Και τωρα η ψυχη μου εξεχυθη εντος μου? ημεραι θλιψεως με κατελαβον.	16 And now the life in me trickles away, days of grief have gripped me.
17 Την νυκτα τα οστα μου διεπερασθησαν εν εμοι, και τα νευρα μου δεν αναπαυονται.	17 At night-time sickness saps my bones I am gnawed by wounds that never sleep.
18 Υπο της σφοδρας δυναμεως ηλλοιωθη το ενδυμα μου? με περισφιγγει ως το περιλαιμιον του χιτωνος μου.	18 Violently, he has caught me by my clothes, has gripped me by the col ar of my coat.
19 Με ερριψεν εις τον πηλον, και ωμοιωθην με χωμα και κονιν.	19 He has thrown me into the mud; I am no more than dust and ashes.
20 Κραζω προς σε, και δεν μοι αποκρινεσαι? ισταμαι, και με παραβλεπεις.	20 I cry to you, and you give me no answer; I stand before you, but you take no notice.
21 Εγεινες ανελεημων προς εμε? δια της κραταιας χειρος σου με μαστιγονεις.	21 You have grown cruel to me, and your strong hand torments me unmerciful y.
22 Με εσηκωσας επι τον ανεμον? με επεβιβασας και διελυσας την ουσιαν μου.	22 You carry me away astride the wind and blow me to pieces in a tempest.
23 Εξευρω μεν οτι θελεις με φερει εις θανατον και τον οικον τον προσδιωρισμενον εις παντα ζωντα.	23 Yes, I know that you are taking me towards death, to the common meeting-place of al the living.
24 Αλλα δεν θελει εκτεινει χειρα εις τον ταφον, εαν κραζωσι προς αυτον οταν αφανιζη.	24 Yet have I ever laid a hand on the poor when they cried out for justice in calamity?
25 Δεν εκλαυσα εγω δια τον οντα εν ημεραις σκληραις, και ελυπηθη η ψυχη μου δια τον πτωχον;	25 Have I not wept for those whose life is hard, felt pity for the penniless?
26 Ενω περιεμενον το καλον, τοτε ηλθε το κακον? και ενω ανεμενον το φως, τοτε ηλθε το σκοτος.	26 I hoped for happiness, but sorrow came; I looked for light, but there was darkness.
27 Τα εντοσθια μου ανεβρασαν και δεν ανεπαυθησαν? ημεραι θλιψεως με προεφθασαν.	27 My stomach seethes, is never stil , days of suffering have struck me.
28 Περιεπατησα μελαγχροινος ουχι υπο ηλιου? εσηκωθην, εβοησα εν συναξει.	28 Sombre I go, yet no one comforts me, and if I rise in the council, I rise to weep.
29 Εγεινα αδελφος των δρακοντων και συντροφος των στρουθοκαμηλων.	29 I have become brother to the jackal and companion to the ostrich.
30 Το δερμα μου εμαυρισεν επ' εμε, και τα οστα μου κατεκαυθησαν υπο της φλογωσεως.	30 My skin has turned black on me, my bones are burnt with fever.
31 Η δε κιθαρα μου μετεβληθη εις πενθος και το οργανον μου εις φωνην κλαιοντων.	31 My harp is tuned to dirges, my pipe to the voice of mourners.