ΙΩΒ - Giobbe - Job 3

GREEK BIBLE	BIBBIA CEI 2008
1 Μετα ταυτα ηνοιξεν ο Ιωβ το στομα αυτου, και κατηρασθη την ημεραν αυτου.	1 Allora Giobbe aprì la bocca e maledisse il suo giorno.
2 Και ελαλησεν ο Ιωβ και ειπεν?	2 Prese a dire:
3 Ειθε να χαθη η ημερα καθ' ην εγεννηθην, και η νυξ καθ' ην ειπον, Εγεννηθη αρσενικον.	3 «Perisca il giorno in cui nacqui e la notte in cui si disse: “È stato concepito un maschio!”.
4 Η ημερα εκεινη να ηναι σκοτος? ο Θεος να μη αναζητηση αυτην ανωθεν, και να μη φεγξη επ' αυτην φως.	4 Quel giorno divenga tenebra, non se ne curi Dio dall’alto, né brilli mai su di esso la luce.
5 Σκοτος και σκια θανατου να αμαυρωσωσιν αυτην? γνοφος να επικαθηται επ' αυτην. Να επελθωσιν επ' αυτην ως πικροτατην ημεραν.	5 Lo rivendichino la tenebra e l’ombra della morte, gli si stenda sopra una nube e lo renda spaventoso l’oscurarsi del giorno!
6 Την νυκτα εκεινην να κατακρατηση σκοτος? να μη συναφθη με τας ημερας του ετους? να μη εισελθη εις τον αριθμον των μηνων.	6 Quella notte se la prenda il buio, non si aggiunga ai giorni dell’anno, non entri nel conto dei mesi.
7 Ιδου, ερημος να ηναι η νυξ εκεινη? φωνη χαρμοσυνος να μη επελθη επ' αυτην.	7 Ecco, quella notte sia sterile, e non entri giubilo in essa.
8 Να καταρασθωσιν αυτην οι καταρωμενοι τας ημερας, οι ετοιμοι να ανεγειρωσι το πενθος αυτων.	8 La maledicano quelli che imprecano il giorno, che sono pronti a evocare Leviatàn.
9 Να σκοτισθωσι τα αστρα της εσπερας αυτης? να προσμενη το φως, και να μη ερχηται? και να μη ιδη τα βλεφαρα της αυγης?	9 Si oscurino le stelle della sua alba, aspetti la luce e non venga né veda le palpebre dell’aurora,
10 διοτι δεν εκλεισε τας θυρας της κοιλιας της μητρος μου, και δεν εκρυψε την θλιψιν απο των οφθαλμων μου.	10 poiché non mi chiuse il varco del grembo materno, e non nascose l’affanno agli occhi miei!
11 Δια τι δεν απεθανον απο μητρας; και δεν εξεπνευσα αμα εξηλθον εκ της κοιλιας;	11 Perché non sono morto fin dal seno di mia madre e non spirai appena uscito dal grembo?
12 Δια τι με υπεδεχθησαν τα γονατα; η δια τι οι μαστοι δια να θηλασω;	12 Perché due ginocchia mi hanno accolto, e due mammelle mi allattarono?
13 Διοτι τωρα ηθελον κοιμασθαι και ησυχαζει? ηθελον υπνωττει? τοτε ηθελον εισθαι εις αναπαυσιν,	13 Così, ora giacerei e avrei pace, dormirei e troverei riposo
14 μετα βασιλεων και βουλευτων της γης, οικοδομουντων εις εαυτους ερημωσεις?	14 con i re e i governanti della terra, che ricostruiscono per sé le rovine,
15 η μετα αρχοντων, οιτινες εχουσι χρυσιον, οιτινες εγεμισαν τους οικους αυτων αργυριου?	15 e con i prìncipi, che posseggono oro e riempiono le case d’argento.
16 η ως εξαμβλωμα κεκρυμμενον δεν ηθελον υπαρχει, ως βρεφη μη ιδοντα φως.	16 Oppure, come aborto nascosto, più non sarei, o come i bambini che non hanno visto la luce.
17 Εκει οι ασεβεις παυουσιν απο του να ταραττωσι, και εκει αναπαυονται οι κεκοπιασμενοι?	17 Là i malvagi cessano di agitarsi, e chi è sfinito trova riposo.
18 εκει αναπαυονται ομου οι αιχμαλωτοι? δεν ακουουσι φωνην καταδυναστου?	18 Anche i prigionieri hanno pace, non odono più la voce dell’aguzzino.
19 εκει ειναι ο μικρος και ο μεγας? και ο δουλος, ελευθερος του κυριου αυτου.	19 Il piccolo e il grande là sono uguali, e lo schiavo è libero dai suoi padroni.
20 Δια τι εδοθη φως εις τον δυστυχη, και ζωη εις τον πεπικραμενον την ευχην,	20 Perché dare la luce a un infelice e la vita a chi ha amarezza nel cuore,
21 οιτινες ποθουσι τον θανατον και δεν επιτυγχανουσιν, αν και ανορυττωσιν αυτον μαλλον παρα κεκρυμμενους θησαυρους,	21 a quelli che aspettano la morte e non viene, che la cercano più di un tesoro,
22 οιτινες υπερχαιρουσιν, υπερευφραινονται, οταν ευρωσι τον ταφον;	22 che godono fino a esultare e gioiscono quando trovano una tomba,
23 Δια τι εδοθη φως εις ανθρωπον, του οποιου η οδος ειναι κεκρυμμενη, και τον οποιον ο Θεος περιεκλεισε;	23 a un uomo, la cui via è nascosta e che Dio ha sbarrato da ogni parte?
24 Διοτι προ του φαγητου μου ερχεται ο στεναγμος μου, και οι βρυγμοι μου εκχεονται ως υδατα.	24 Perché al posto del pane viene la mia sofferenza e si riversa come acqua il mio grido,
25 Επειδη εκεινο, το οποιον εφοβουμην, συνεβη εις εμε, και εκεινο, το οποιον ετρομαζον, ηλθεν επ' εμε.	25 perché ciò che temevo mi è sopraggiunto, quello che mi spaventava è venuto su di me.
26 Δεν ειχον ειρηνην ουδε αναπαυσιν ουδε ησυχιαν? οργη επηλθεν επ' εμε.	26 Non ho tranquillità, non ho requie, non ho riposo ed è venuto il tormento!».