ΙΩΒ - Giobbe - Job 21

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?	1 Job prit la parole et dit:
2 Ακουσατε μετα προσοχης την ομιλιαν μου, και τουτο ας ηναι αντι των παρηγοριων σας.	2 Ecoutez, écoutez mes paroles, accordez-moi cette consolation.
3 Υποφερετε με να λαλησω? και αφου λαλησω, εμπαιζετε.	3 Souffrez que je parle à mon tour; quand j'aurai fini, libre à vous de railler.
4 Μη εις ανθρωπον παραπονουμαι εγω; δια τι λοιπον να μη ταραχθη το πνευμα μου;	4 Est-ce que moi je m'en prends à un homme? Est-ce sans raison que je perds patience?
5 Εμβλεψατε εις εμε και θαυμασατε, και βαλετε χειρα επι στοματος.	5 Prêtez-moi attention: vous serez stupéfaits, et vous mettrez la main sur votre bouche.
6 Μονον να ενθυμηθω, ταραττομαι, και τρομος κυριευει την σαρκα μου.	6 Moi-même, quand j'y songe, je suis épouvanté, ma chair est saisie d'un frisson.
7 Δια τι οι ασεβεις ζωσι, γηρασκουσι, μαλιστα ακμαζουσιν εις πλουτη;	7 Pourquoi les méchants restent-ils en vie, vieillissent-ils et accroissent-ils leur puissance?
8 Το σπερμα αυτων στερεουται εμπροσθεν αυτων μετ' αυτων, και τα εκγονα αυτων εμπροσθεν των οφθαλμων αυτων.	8 Leur postérité devant eux s'affermit et leurs rejetons sous leurs yeux subsistent.
9 Αι οικιαι αυτων ειναι ασφαλεις απο φοβου? και ραβδος Θεου δεν ειναι επ' αυτους.	9 La paix de leurs maisons n'a rien à craindre, les rigueurs de Dieu les épargnent.
10 Ο βους αυτων συλλαμβανει και δεν αποτυγχανει? η δαμαλις αυτων τικτει και δεν αποβαλλει.	10 Leur taureau féconde à coup sûr, leur vache met bas sans avorter.
11 Απολυουσι τα τεκνα αυτων ως προβατα, και τα παιδια αυτων σκιρτωσι.	11 Ils laissent courir leurs gamins comme des brebis, leurs enfants bondir comme des cerfs.
12 Λαμβανουσι το τυμπανον και την κιθαραν και ευφραινονται εις τον ηχον του οργανου.	12 Ils chantent avec tambourins et cithares, se réjouissent au son de la flûte.
13 Διαγουσι τας ημερας αυτων εν αγαθοις και εν μια στιγμη καταβαινουσιν εις τον αδην.	13 Leur vie s'achève dans le bonheur, ils descendent en paix au shéol.
14 Και λεγουσι προς τον Θεον, αποστηθι αφ' ημων, διοτι δεν θελομεν να γνωρισωμεν τας οδους σου?	14 Eux, pourtant, disent à Dieu: "Ecarte-toi de nous, connaître tes voies ne nous plaît pas!
15 τι ειναι ο Παντοδυναμος δια να δουλευωμεν αυτον; και τι ωφελουμεθα επικαλουμενοι αυτον;	15 Qu'est-ce que Shaddaï pour que nous le servions, quel profit pour nous à l'invoquer?"
16 Ιδου, τα αγαθα αυτων δεν ειναι εν τη χειρι αυτων? μακραν απ' εμου η βουλη των ασεβων.	16 Ne tiennent-ils pas leur bonheur en main, et Dieu n'est-il pas écarté du conseil des méchants?
17 Ποσακις σβυνεται ο λυχνος των ασεβων, και ερχεται η καταστροφη αυτων επ' αυτους Ο Θεος διαμοιραζει εις αυτους ωδινας εν τη οργη αυτου.	17 Voit-on souvent la lampe du méchant s'éteindre, le malheur fondre sur lui, la colère divine détruireses biens,
18 Ειναι ως αχυρον εμπροσθεν του ανεμου? και ως κονιορτος, τον οποιον αρπαζει ο ανεμοστροβιλος.	18 le vent le chasser comme une paille, un tourbillon l'emporter comme la bale?
19 Ο Θεος φυλαττει την ποινην της ανομιας αυτων δια τους υιους αυτων? ανταποδιδει εις αυτους, και θελουσι γνωρισει τουτο.	19 Dieu se réserverait de le punir dans ses enfants? Mais qu'il soit donc châtié lui-même et qu'il le sache!
20 Οι οφθαλμοι αυτων θελουσιν ιδει την καταστροφην αυτων, και θελουσι πιει απο του θυμου του Παντοδυναμου.	20 Que, de ses yeux, il assiste à sa ruine, qu'il s'abreuve à la fureur de Shaddaï!
21 Διοτι ο ασεβης ποιαν ηδονην εχει μεθ' εαυτον εν τω οικω αυτου, αφου κοπη εις το μεσον ο αριθμος των μηνων αυτου;	21 Que peut lui faire, après lui, le sort de sa maison, quand la série de ses mois sera tranchée?
22 Θελει διδαξει τις τον Θεον γνωσιν; και αυτος κρινει τους υψηλους.	22 Mais enseigne-t-on à Dieu la science, à Celui qui juge les êtres d'en haut?
23 Ο μεν αποθνησκει εν τω ακρω της ευδαιμονιας αυτου, ενω ειναι κατα παντα ευτυχης και ησυχος?	23 Tel encore meurt en pleine vigueur, au comble du bonheur et de la paix,
24 τα πλευρα αυτου ειναι πληρη παχους, και τα οστα αυτου ποτιζονται μυελον.	24 les flancs chargés de graisse et la moelle de ses os tout humide.
25 Ο δε αποθνησκει εν πικρια ψυχης, και ποτε δεν εφαγεν εν ευφροσυνη.	25 Et tel autre périt l'amertume dans l'âme, sans avoir goûté au bonheur.
26 Θελουσι κοιτεσθαι ομου εν τω χωματι, και σκωληκες θελουσι σκεπασει αυτους.	26 Ensemble, dans la poussière, ils se couchent, et la vermine les recouvre.
27 Ιδου, γνωριζω τους διαλογισμους σας, και τας πονηριας τας οποιας μηχανασθε κατ' εμου.	27 Oh! je sais bien quelles sont vos pensées, vos réflexions méchantes sur mon compte.
28 Διοτι λεγετε, Που ο οικος του αρχοντος; και που η σκηνη της κατοικησεως των ασεβων;	28 "Qu'est devenue, dites-vous, la maison du grand seigneur, où est la tente qu'habitaient des méchants?"
29 Δεν ηρωτησατε τους διαβαινοντας την οδον; και τα σημεια αυτων δεν καταλαμβανετε;	29 N'interrogez-vous pas les voyageurs, méconnaissez-vous leurs témoignages?
30 Οτι ο ασεβης φυλαττεται εις ημεραν αφανισμου, εις ημεραν οργης φερεται.	30 Au jour du désastre, le méchant est épargné, au jour de la fureur, il est mis à l'abri.
31 Τις θελει φανερωσει εμπροσθεν αυτου την οδον αυτου; και τις θελει ανταποδωσει εις αυτον ο, τι αυτος επραξε;	31 Et qui donc lui reproche en face sa conduite, et lui rend ce qu'il a fait?
32 και αυτος θελει φερθη εις τον ταφον, και θελει διαμενει εν τω μνηματι.	32 Il est emporté au cimetière, où il veille sur son tertre.
33 Οι βωλοι της κοιλαδος θελουσιν εισθαι γλυκεις εις αυτον, και πας ανθρωπος θελει υπαγει κατοπιν αυτου, καθως αναριθμητοι προπορευονται αυτου.	33 Les mottes du ravin lui sont douces, et, derrière lui, toute la population défile.
34 Πως λοιπον με παρηγορειτε ματαιως, αφου εις τας αποκρισεις σας μενει ψευδος;	34 Que signifient donc vos vaines consolations? Et quelle tromperie que vos réponses!