Księga Przysłów 18

¹ Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje.

² Głupi nie lubi się zastanawiać, lecz tylko swe zdanie przedstawić.

³ W ślad za występnym idzie pogarda, wraz z godnym pogardy - hańba.

⁴ Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości.

⁵ Niedobrze winnego popierać, krzywdząc prawego w sądzie.

⁶ Wargi głupiego prowadzą do kłótni, jego usta wołają o razy.

⁷ Usta głupiego są jego zgubą, a wargi - pułapką na jego życie.

⁸ Słowa donosiciela są jak smaczne kąski: zapadają do głębi wnętrzności.

⁹ Nawet ten, kto w pracy opieszały, jest bratem niszczyciela.

¹⁰ Potężną twierdzą jest imię Pana, tam prawy się schroni.

¹¹ Majętność bogacza jest mocną warownią, murem wysokim w jego mniemaniu.

¹² Przed upadkiem serce ludzkie się wynosi, lecz pokora poprzedza sławę.

¹³ Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.

¹⁴ Duch ludzki zniesie chorobę, lecz złamanego ducha któż dźwignie?

¹⁵ Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy.

¹⁶ Dar człowieka toruje mu drogę i do możnych go prowadzi.

¹⁷ Pierwszy ma rację w swej sprawie, lecz przyjdzie przeciwnik i poprawi go.

¹⁸ Losem łagodzi się spory i rozstrzyga pomiędzy możnymi.

¹⁹ Brat obrażony - trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne, a kłótnie - jak zawory w twierdzy.

²⁰ Owocem ust nasyci człowiek wnętrze, pożywi się plonami swych warg.

²¹ Życie i śmierć są w mocy języka, [jak] kto go lubi [używać], tak i spożyje zeń owoc.

²² Kto znalazł żonę - dobro znalazł i zyskał łaskę u Pana.

²³ Płaczliwie prosi ubogi, a bogacz twardo go zbywa.

²⁴ Na bliźnich polegać - to siebie zgubić, czasem przyjaciel przylgnie nad brata.