Job 19

BIBLIA	GREEK BIBLE
1 Job tomó la palabra y dijo:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 ¿Hasta cuándo afligiréis mi alma y a palabras me acribillaréis?	2 Εως ποτε θελετε θλιβει την ψυχην μου, και θελετε με κατασυντριβει με λογους;
3 Ya me habéis insultado por diez veces, me habéis zarandeado sin reparo.	3 Δεκακις ηδη με ωνειδισατε? δεν αισχυνεσθε να σκληρυνησθε εναντιον μου;
4 Aunque de hecho hubiese errado, en mí solo quedaría mi yerro.	4 Και εαν τωοντι εσφαλα, το σφαλμα μου μενει εν εμοι.
5 Si es que aún queréis triunfar de mí y mi oprobio reprocharme,	5 Αλλ' εαν θελητε εξαπαντος να μεγαλυνθητε εναντιον μου, και να ριπτητε κατ' εμου το ονειδος μου,
6 sabed ya que es Dios quien me hace entuerto, y el que en su red me envuelve.	6 μαθετε τωρα οτι ο Θεος με κατεστρεψε, και με περιεκυκλωσε με το δικτυον αυτου.
7 Si grito: ¡Violencia!, no obtengo respuesta; por más que apelo, no hay justicia.	7 Ιδου, φωναζω, Αδικια? αλλα δεν εισακουομαι? επικαλουμαι, αλλ' ουδεμια κρισις.
8 El ha vallado mi ruta para que yo no pase, ha cubierto mis senderos de tinieblas.	8 Εφραξε την οδον μου, και δεν δυναμαι να περασω, και εθεσε σκοτος εις τας τριβους μου.
9 Me ha despojado de mi gloria, ha arrancado la corona de mi frente.	9 Με εξεδυσε την δοξαν μου, και αφηρεσε τον στεφανον της κεφαλης μου.
10 Por todas partes me mina y desaparezco, arranca como un árbol mi esperanza.	10 Με ηφανισε πανταχοθεν, και χανομαι? και εξερριζωσε την ελπιδα μου ως δενδρον.
11 Enciende su ira contra mí, me considera su enemigo.	11 Και εξηψε κατ' εμου τον θυμον αυτου, και με στοχαζεται ως εχθρον αυτου.
12 En masa sus huestes han llegado, su marcha de asalto han abierto contra mí, han puesto cerco a mi tienda.	12 Τα ταγματα αυτου ηλθον ομου και ητοιμασαν την οδον αυτων εναντιον μου, και εστρατοπεδευσαν περιξ της σκηνης μου.
13 A mis hermanos ha alejado de mí, mis conocidos tratan de esquivarme.	13 Απεμακρυνεν απ' εμου τους αδελφους μου, και ηλλοτριωθησαν ολως απ' εμου οι γνωριμοι μου.
14 Parientes y deudos ya no tengo, los huéspedes de mi casa me olvidaron.	14 Οι πλησιον μου με αφηκαν, και οι γνωστοι μου με ελησμονησαν.
15 Por un extraño me tienen mis criadas, soy a sus ojos un desconocido.	15 Οι κατοικουντες εν τω οικω μου και αι θεραπαιναι μου με στοχαζονται ως ξενον? ξενος κατεσταθην εις τους οφθαλμους αυτων.
16 Llamo a mi criado y no responde, aunque le implore con mi propia boca.	16 Καλω τον υπηρετην μου, και δεν αποκρινεται? με το στομα μου ικετευσα αυτον.
17 Mi aliento repele a mi mujer, fétido soy para los hijos de mi vientre.	17 Η πνοη μου εγεινε ξενη εις την γυναικα μου, και αι παρακλησεις μου εις τα τεκνα της κοιλιας μου.
18 Hasta los chiquillos me desprecian, si me levanto, me hacen burla.	18 Και αυτα τα παιδαρια με κατεφρονησαν? εσηκωθην, και ελαλησαν εναντιον μου.
19 Tienen horror de mí todos mis íntimos, los que yo más amaba se han vuelto contra mí.	19 Παντες οι μυστικοι φιλοι μου με εβδελυχθησαν? και εκεινοι, τους οποιους ηγαπησα, εστραφησαν εναντιον μου.
20 Bajo mi piel mi carne cae podrida, mis huesos se desnudan como dientes.	20 Τα οστα μου εκολληθησαν εις το δερμα μου και εις την σαρκα μου και διεσωθην με το δερμα των οδοντων μου.
21 ¡Piedad, piedad de mí, vosotros mis amigos, que es la mano de Dios la que me ha herido!	21 Ελεησατε με, ελεησατε με, σεις φιλοι μου? διοτι χειρ Θεου με επληγωσε.
22 ¿Por qué os cebáis en mí como hace Dios, y no os sentís ya ahítos de mi carne?	22 Δια τι με κατατρεχετε ως ο Θεος, και δεν εχορτασθητε απο των σαρκων μου;
23 ¡Ojalá se escribieran mis palabras, ojalá en monumento se grabaran,	23 Ω και να εγραφοντο οι λογοι μου? να ενετυπουντο εν βιβλιω?
24 y con punzón de hierro y buril, para siempre en la roca se esculpieran!	24 να ενεχαραττοντο επι βραχον δια σιδηρας γραφιδος και μολυβδου διαπαντος
25 Yo sé que mi Defensor está vivo, y que él, el último, se levantará sobre el polvo.	25 Διοτι εξευρω οτι ζη ο Λυτρωτης μου, και θελει εγερθη εν τοις εσχατοις καιροις επι της γης?
26 Tras mi despertar me alzará junto a él, y con mi propia carne veré a Dios.	26 και αφου μετα το δερμα μου το σωμα τουτο φθαρη, παλιν με την σαρκα μου θελω ιδη τον Θεον?
27 Yo, sí, yo mismo le veré, mis ojos le mirarán, no ningún otro. ¡Dentro de mí languidecen mis entrañas!	27 τον οποιον αυτος εγω θελω ιδει, και θελουσι θεωρησει οι οφθαλμοι μου, και ουχι αλλος? οι νεφροι μου κατατηκονται εν τω κολπω μου.
28 Y si vosotros decís: «¿Cómo atraparle, qué pretexto hallaremos contra él?»,	28 Αλλα σεις επρεπε να ειπητε, Δια τι κατατρεχομεν αυτον; επειδη η ριζα του πραγματος ευρισκεται εν εμοι.
29 temed la espada por vosotros mismos, pues la ira se encenderá contra las culpas y sabréis que hay un juicio.	29 Φοβηθητε την ρομφαιαν? διοτι η ρομφαια ειναι ο εκδικητης των ανομιων, δια να γνωρισητε οτι υπαρχει κρισις.