Livre de Judith 6

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Les hommes qui entouraient Holoferne finirent par se calmer. Alors le général en chef de l’armée des Assyriens dit à Akior devant tous les étrangers et tous les Moabites qui s’étaient rassemblés:	1 και ως κατεπαυσεν ο θορυβος των ανδρων των κυκλω της συνεδριας και ειπεν ολοφερνης αρχιστρατηγος δυναμεως ασσουρ προς αχιωρ εναντιον παντος του δημου αλλοφυλων και προς παντας υιους μωαβ
2 “Dis-moi, Akior, qui êtes-vous, toi et tous les mercenaires d’Éphraïm, pour jouer les prophètes au milieu de nous comme tu le fais en ce moment, et pour nous dire de ne pas combattre les Israélites car leur Dieu les protégera? Qui donc est Dieu? N’est-ce pas Nabukodonozor? Il enverra ses forces, il les fera disparaître de la terre et leur Dieu ne les délivrera pas.	2 και τις ει συ αχιωρ και οι μισθωτοι του εφραιμ οτι επροφητευσας εν ημιν καθως σημερον και ειπας το γενος ισραηλ μη πολεμησαι οτι ο θεος αυτων υπερασπιει αυτων και τις θεος ει μη ναβουχοδονοσορ ουτος αποστελει το κρατος αυτου και εξολεθρευσει αυτους απο προσωπου της γης και ου ρυσεται αυτους ο θεος αυτων
3 Nous, ses serviteurs, nous les frapperons comme un seul homme et ils ne résisteront pas à la force de nos chevaux.	3 αλλ' ημεις οι δουλοι αυτου παταξομεν αυτους ως ανθρωπον ενα και ουχ υποστησονται το κρατος των ιππων ημων
4 Nous les brûlerons chez eux, leur montagne sera baignée de leur sang, leurs plaines remplies de leurs cadavres; ils ne tiendront pas devant nous et ils mourront tous, - parole du roi Nabukodonozor, le seigneur de toute la terre. Il a parlé, et les paroles qu’il a dites ne passeront pas.	4 κατακαυσομεν γαρ αυτους εν αυτοις και τα ορη αυτων μεθυσθησεται εν τω αιματι αυτων και τα πεδια αυτων πληρωθησεται των νεκρων αυτων και ουκ αντιστησεται το ιχνος των ποδων αυτων κατα προσωπον ημων αλλα απωλεια απολουνται λεγει ο βασιλευς ναβουχοδονοσορ ο κυριος πασης της γης ειπεν γαρ ου ματαιωθησεται τα ρηματα των λογων αυτου
5 “Et toi, Akior, le mercenaire d’Ammon, puisque tu as prononcé ces paroles dans un moment de folie, tu ne verras plus mon visage désormais, jusqu’au jour où j’aurai tiré vengeance du peuple sorti d’Égypte.	5 συ δε αχιωρ μισθωτε του αμμων ος ελαλησας τους λογους τουτους εν ημερα αδικιας σου ουκ οψει ετι το προσωπον μου απο της ημερας ταυτης εως ου εκδικησω το γενος των εξ αιγυπτου
6 Alors le fer de mon armée et les lances de mes soldats te transperceront; tu tomberas mort au milieu de leurs blessés le jour où je reviendrai.	6 και τοτε διελευσεται ο σιδηρος της στρατιας μου και ο λαος των θεραποντων μου τας πλευρας σου και πεση εν τοις τραυματιαις αυτων οταν επιστρεψω
7 Maintenant mes serviteurs vont te conduire dans la montagne et te déposer dans l’une des villes qui sont sur le sommet,	7 και αποκαταστησουσιν σε οι δουλοι μου εις την ορεινην και θησουσιν σε εν μια των πολεων των αναβασεων
8 et c’est avec leurs habitants que tu mourras.	8 και ουκ απολη εως ου εξολεθρευθης μετ' αυτων
9 Pourquoi prends-tu cet air abattu si tu comptes réellement qu’ils ne seront pas tués? Voici que j’ai parlé, aucune de mes paroles ne restera sans effet.”	9 και ειπερ ελπιζεις τη καρδια σου οτι ου συλλημφθησονται μη συμπεσετω σου το προσωπον ελαλησα και ουδεν διαπεσειται των ρηματων μου
10 Holoferne appela ses serviteurs qui se tenaient dans sa tente, il leur ordonna de prendre Akior, de le conduire à Béthulie et de le remettre aux mains des Israélites.	10 και προσεταξεν ολοφερνης τοις δουλοις αυτου οι ησαν παρεστηκοτες εν τη σκηνη αυτου συλλαβειν τον αχιωρ και αποκαταστησαι αυτον εις βαιτυλουα και παραδουναι εις χειρας υιων ισραηλ
11 Les serviteurs le prirent, le conduisirent dans la plaine hors du camp, puis de là ils partirent vers la montagne et arrivèrent aux sources qui sont au pied de Béthulie.	11 και συνελαβον αυτον οι δουλοι αυτου και ηγαγον αυτον εξω της παρεμβολης εις το πεδιον και απηραν εκ μεσου της πεδινης εις την ορεινην και παρεγενοντο επι τας πηγας αι ησαν υποκατω βαιτυλουα
12 Les hommes de la ville les aperçurent du sommet de la montagne, ils prirent leurs armes et sortirent de la ville pour gagner le sommet de la montagne. Et tous ceux qui avaient une fronde lançaient des pierres aux serviteurs d’Holoferne pour les empêcher de monter.	12 και ως ειδαν αυτους οι ανδρες της πολεως επι την κορυφην του ορους ανελαβον τα οπλα αυτων και απηλθον εξω της πολεως επι την κορυφην του ορους και πας ανηρ σφενδονητης διεκρατησαν την αναβασιν αυτων και εβαλλον εν λιθοις επ' αυτους
13 Alors ils s’abritèrent au pied de la montagne et ligotèrent Akior. Ils le laissèrent ainsi en cet endroit, puis ils s’en retournèrent vers leur maître.	13 και υποδυσαντες υποκατω του ορους εδησαν τον αχιωρ και αφηκαν ερριμμενον υπο την ριζαν του ορους και απωχοντο προς τον κυριον αυτων
14 Les Israélites descendirent alors de la ville, ils s’arrêtèrent près de lui et défirent ses liens. Puis ils le conduisirent à Béthulie et le présentèrent aux chefs de la ville:	14 καταβαντες δε οι υιοι ισραηλ εκ της πολεως αυτων επεστησαν αυτω και λυσαντες αυτον απηγαγον εις την βαιτυλουα και κατεστησαν αυτον επι τους αρχοντας της πολεως αυτων
15 c’étaient Osias fils de Michée, de la tribu de Siméon, Chabris fils de Gotoniel, et Charmis fils de Melkiel.	15 οι ησαν εν ταις ημεραις εκειναις οζιας ο του μιχα εκ της φυλης συμεων και χαβρις ο του γοθονιηλ και χαρμις υιος μελχιηλ
16 Ces hommes convoquèrent les anciens de la ville, mais tous les jeunes gens et toutes les femmes se précipitèrent aussi à cette assemblée; Akior était là au milieu de la foule. Osias l’interrogea et lui demanda ce qui était arrivé.	16 και συνεκαλεσαν παντας τους πρεσβυτερους της πολεως και συνεδραμον πας νεανισκος αυτων και αι γυναικες εις την εκκλησιαν και εστησαν τον αχιωρ εν μεσω παντος του λαου αυτων και επηρωτησεν αυτον οζιας το συμβεβηκος
17 Prenant la parole, il leur raconta ce qui s’était passé au conseil d’Holoferne, ce qu’il avait dit lui-même devant les chefs Assyriens et les paroles arrogantes d’Holoferne quand il menaçait la maison d’Israël.	17 και αποκριθεις απηγγειλεν αυτοις τα ρηματα της συνεδριας ολοφερνου και παντα τα ρηματα οσα ελαλησεν εν μεσω των αρχοντων υιων ασσουρ και οσα εμεγαλορρημονησεν ολοφερνης εις τον οικον ισραηλ
18 Alors le peuple se prosterna, adora Dieu et lui adressa cet appel:	18 και πεσοντες ο λαος προσεκυνησαν τω θεω και εβοησαν λεγοντες
19 “Seigneur, Dieu du ciel, regarde l’orgueil sans mesure de cet homme. Prends en pitié l’humiliation de notre peuple. Montre aujourd’hui à ceux qui te sont consacrés un visage plein de bonté.”	19 κυριε ο θεος του ουρανου κατιδε επι τας υπερηφανιας αυτων και ελεησον την ταπεινωσιν του γενους ημων και επιβλεψον επι το προσωπον των ηγιασμενων σοι εν τη ημερα ταυτη
20 On encouragea Akior et on le félicita chaleureusement;	20 και παρεκαλεσαν τον αχιωρ και επηνεσαν αυτον σφοδρα
21 quittant l’assemblée, Osias emmena Akior chez lui. Il offrit un repas aux anciens et toute la nuit on supplia Dieu de venir au secours d’Israël.	21 και παρελαβεν αυτον οζιας εκ της εκκλησιας εις οικον αυτου και εποιησεν ποτον τοις πρεσβυτεροις και επεκαλεσαντο τον θεον ισραηλ εις βοηθειαν ολην την νυκτα εκεινην