1 Mais vale um bocado de pão seco, com a paz, do que uma casa cheia de carnes, com a discórdia. | 1 κρεισσων ψωμος μεθ' ηδονης εν ειρηνη η οικος πληρης πολλων αγαθων και αδικων θυματων μετα μαχης |
2 Um escravo prudente vale mais que um filho desonroso, e partilhará da herança entre os irmãos. | 2 οικετης νοημων κρατησει δεσποτων αφρονων εν δε αδελφοις διελειται μερη |
3 Um crisol para a prata, um forno para o ouro; é o Senhor, porém, quem prova os corações. | 3 ωσπερ δοκιμαζεται εν καμινω αργυρος και χρυσος ουτως εκλεκται καρδιαι παρα κυριω |
4 O mau dá ouvidos aos lábios iníquos; o mentiroso presta atenção à língua perniciosa. | 4 κακος υπακουει γλωσσης παρανομων δικαιος δε ου προσεχει χειλεσιν ψευδεσιν |
5 Aquele que zomba do pobre insulta seu criador; quem se ri de um infeliz não ficará impune. | 5 ο καταγελων πτωχου παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε επιχαιρων απολλυμενω ουκ αθωωθησεται ο δε επισπλαγχνιζομενος ελεηθησεται |
6 Os filhos dos filhos são a coroa dos velhos, e a glória dos filhos são os pais. | 6 στεφανος γεροντων τεκνα τεκνων καυχημα δε τεκνων πατερες αυτων [6α] του πιστου ολος ο κοσμος των χρηματων του δε απιστου ουδε οβολος |
7 Uma linguagem elevada não convém ao néscio, quanto mais, a um nobre, palavras mentirosas. | 7 ουχ αρμοσει αφρονι χειλη πιστα ουδε δικαιω χειλη ψευδη |
8 Um presente parece uma gema preciosa a seu possuidor; para qualquer lado que ele se volte, logra êxito. | 8 μισθος χαριτων η παιδεια τοις χρωμενοις ου δ' αν επιστρεψη ευοδωθησεται |
9 Aquele que dissimula faltas promove amizade; quem as divulga, divide amigos. | 9 ος κρυπτει αδικηματα ζητει φιλιαν ος δε μισει κρυπτειν διιστησιν φιλους και οικειους |
10 Uma repreensão causa mais efeito num homem prudente do que cem golpes num tolo. | 10 συντριβει απειλη καρδιαν φρονιμου αφρων δε μαστιγωθεις ουκ αισθανεται |
11 O perverso só busca a rebeldia, mas será enviado contra ele um mensageiro cruel. | 11 αντιλογιας εγειρει πας κακος ο δε κυριος αγγελον ανελεημονα εκπεμψει αυτω |
12 Antes encontrar uma ursa privada de seus filhotes do que um tolo em crise de loucura. | 12 εμπεσειται μεριμνα ανδρι νοημονι οι δε αφρονες διαλογιουνται κακα |
13 A desgraça não deixará a casa daquele que retribui o mal pelo bem. | 13 ος αποδιδωσιν κακα αντι αγαθων ου κινηθησεται κακα εκ του οικου αυτου |
14 Começar uma questão é como soltar as águas; desiste, antes que se exaspere a disputa. | 14 εξουσιαν διδωσιν λογοις αρχη δικαιοσυνης προηγειται δε της ενδειας στασις και μαχη |
15 Quem declara justo o ímpio e perverso o justo, ambos desagradam ao Senhor. | 15 ος δικαιον κρινει τον αδικον αδικον δε τον δικαιον ακαθαρτος και βδελυκτος παρα θεω |
16 Para que serve o dinheiro na mão do insensato? Para comprar a sabedoria? Ele não tem critério. | 16 ινα τι υπηρξεν χρηματα αφρονι κτησασθαι γαρ σοφιαν ακαρδιος ου δυνησεται [16α] ος υψηλον ποιει τον εαυτου οικον ζητει συντριβην ο δε σκολιαζων του μαθειν εμπεσειται εις κακα |
17 O amigo ama em todo o tempo: na desgraça, ele se torna um irmão. | 17 εις παντα καιρον φιλος υπαρχετω σοι αδελφοι δε εν αναγκαις χρησιμοι εστωσαν τουτου γαρ χαριν γεννωνται |
18 É destituído de senso o que aceita compromissos e que fica fiador para seu próximo. | 18 ανηρ αφρων επικροτει και επιχαιρει εαυτω ως και ο εγγυωμενος εγγυη τον εαυτου φιλον |
19 O que ama as disputas ama o pecado; quem ergue sua porta busca a ruína. | 19 φιλαμαρτημων χαιρει μαχαις |
20 O homem de coração falso não encontra a felicidade; o de língua tortuosa cai na desgraça. | 20 ο δε σκληροκαρδιος ου συναντα αγαθοις ανηρ ευμεταβολος γλωσση εμπεσειται εις κακα |
21 Quem gera um tolo terá desventura; nem alegria terá o pai de um imbecil. | 21 καρδια δε αφρονος οδυνη τω κεκτημενω αυτην ουκ ευφραινεται πατηρ επι υιω απαιδευτω υιος δε φρονιμος ευφραινει μητερα αυτου |
22 Coração alegre, bom remédio; um espírito abatido seca os ossos. | 22 καρδια ευφραινομενη ευεκτειν ποιει ανδρος δε λυπηρου ξηραινεται τα οστα |
23 O ímpio aceita um presente ocultamente para desviar a língua da justiça. | 23 λαμβανοντος δωρα εν κολπω αδικως ου κατευοδουνται οδοι ασεβης δε εκκλινει οδους δικαιοσυνης |
24 Ante o homem prudente está a sabedoria; os olhos do insensato vagueiam até o fim do mundo. | 24 προσωπον συνετον ανδρος σοφου οι δε οφθαλμοι του αφρονος επ' ακρα γης |
25 Um filho néscio é o pesar de seu pai e a amargura de quem o deu à luz. | 25 οργη πατρι υιος αφρων και οδυνη τη τεκουση αυτου |
26 Não convém chamar a atenção do justo e ferir os homens honestos por causa de sua retidão. | 26 ζημιουν ανδρα δικαιον ου καλον ουδε οσιον επιβουλευειν δυνασταις δικαιοις |
27 O que mede suas palavras possui a ciência; quem é calmo de espírito é um homem inteligente. | 27 ος φειδεται ρημα προεσθαι σκληρον επιγνωμων μακροθυμος δε ανηρ φρονιμος |
28 Mesmo o insensato passa por sábio, quando se cala; por prudente, quando fecha sua boca. | 28 ανοητω επερωτησαντι σοφιαν σοφια λογισθησεται ενεον δε τις εαυτον ποιησας δοξει φρονιμος ειναι |