1 בעת ההיא שמע הורדוס שר רבע המדינה את שמע ישוע | 1 In illo tempore audivit Herodes tetrarcha famam Jesu : |
2 ויאמר אל נעריו זה הוא יוחנן המטביל והוא קם מן המתים על כן הגבורות פעלות בו | 2 et ait pueris suis : Hic est Joannes Baptista : ipse surrexit a mortuis, et ideo virtutes operantur in eo. |
3 כי הורדוס תפש את יוחנן ויאסרהו וישימהו בבית הסהר בגלל הורודיה אשת פילפוס אחיו | 3 Herodes enim tenuit Joannem, et alligavit eum : et posuit in carcerem propter Herodiadem uxorem fratris sui. |
4 כי יוחנן אמר אליו לא נכון היתה לך לאשה | 4 Dicebat enim illi Joannes : Non licet tibi habere eam. |
5 ויבקש המיתו אך ירא את ההמון כי לנביא חשבו אתו | 5 Et volens illum occidere, timuit populum : quia sicut prophetam eum habebant. |
6 ויהי ביום הלדת הורדוס ותרקד בת הורודיה בתוכם ותיטב בעיני הורדוס | 6 Die autem natalis Herodis saltavit filia Herodiadis in medio, et placuit Herodi : |
7 וישבע לה ויאמר מה תשאל נפשך ואתן לך | 7 unde cum juramento pollicitus est ei dare quodcumque postulasset ab eo. |
8 ואמה שמה את הדברים בפיה ותשאל לאמר תנה לי פה בקערה את ראש יוחנן המטביל | 8 At illa præmonita a matre sua : Da mihi, inquit, hic in disco caput Joannis Baptistæ. |
9 ויעצב המלך אך בעבור השבועה והמסבים עמו צוה לתת לה | 9 Et contristatus est rex : propter juramentum autem, et eos qui pariter recumbebant, jussit dari. |
10 וישלח וישא את ראש יוחנן מעליו בבית הסהר | 10 Misitque et decollavit Joannem in carcere. |
11 ויביאו את ראשו בקערה ויתנו לנערה ותביאהו אל אמה | 11 Et allatum est caput ejus in disco, et datum est puellæ, et attulit matri suæ. |
12 ויגשו תלמידיו וישאו את גויתו ויקברוה וילכו ויגידו לישוע | 12 Et accedentes discipuli ejus, tulerunt corpus ejus, et sepelierunt illud : et venientes nuntiaverunt Jesu.
|
13 ויהי כשמעו את זאת ויסר משם באניה אל מקום חרבה לבדד וישמעו המון העם וילכו אחריו ברגליהם מן הערים | 13 Quod cum audisset Jesus, secessit inde in navicula, in locum desertum seorsum : et cum audissent turbæ, secutæ sunt eum pedestres de civitatibus. |
14 ויצא ישוע וירא המון עם רב ויהמו מעיו עליהם וירפא את החלשים אשר בהם | 14 Et exiens vidit turbam multam, et misertus est eis, et curavit languidos eorum. |
15 ויהי לפנות ערב ויגשו אליו תלמידיו ויאמרו המקום חרב וגם נטה היום שלחה את המון העם וילכו אל הכפרים לקנות להם אכל | 15 Vespere autem facto, accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes : Desertus est locus, et hora jam præteriit : dimitte turbas, ut euntes in castella, emant sibi escas. |
16 ויאמר אליהם אינם צריכים ללכת תנו אתם להם לאכל | 16 Jesus autem dixit eis : Non habent necesse ire : date illis vos manducare. |
17 ויאמרו אליו אין לנו פה כי אם חמשת ככרות לחם ושני דגים | 17 Responderunt ei : Non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces. |
18 ויאמר הביאום אלי הלם | 18 Qui ait eis : Afferte mihi illos huc. |
19 ויצו את העם לשבת על הדשא ויקח את חמשת ככרות הלחם ואת שני הדגים וישא עיניו השמימה ויברך ויפרס ויתן את הלחם לתלמידים והתלמידים נתנו לעם | 19 Et cum jussisset turbam discumbere super fœnum, acceptis quinque panibus et duobus piscibus, aspiciens in cælum benedixit, et fregit, et dedit discipulis panes, discipuli autem turbis. |
20 ויאכלו כלם וישבעו וישאו מן הפתותים הנותרים שנים עשר סלים מלאים | 20 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Et tulerunt reliquias, duodecim cophinos fragmentorum plenos. |
21 והאכלים היו כחמשת אלפי איש מלבד הנשים והטף | 21 Manducantium autem fuit numerus quinque millia virorum, exceptis mulieribus et parvulis.
|
22 ויאץ ישוע בתלמידיו לרדת באניה לעבר לפניה אל עבר הים עד אשר ישלח את העם | 22 Et statim compulit Jesus discipulos ascendere in naviculam, et præcedere eum trans fretum, donec dimitteret turbas. |
23 ואחרי שלחו את העם עלה ההרה בדד להתפלל ויהי ערב והוא לבדו שמה | 23 Et dimissa turba, ascendit in montem solus orare. Vespere autem facto solus erat ibi : |
24 והאניה הלכה בתוך הים ותטרף מן הגלים כי הרוח לנגדה | 24 navicula autem in medio mari jactabatur fluctibus : erat enim contrarius ventus. |
25 ויהי באשמרת הרביעית ויבא אליהם ישוע מתהלך על פני הים | 25 Quarta enim vigilia noctis, venit ad eos ambulans super mare. |
26 והתלמידים בראתם אותו מתהלך על פני הים נבהלו לאמר מראה רוח הוא ויצעקו מפחד | 26 Et videntes eum super mare ambulantem, turbati sunt, dicentes : Quia phantasma est. Et præ timore clamaverunt. |
27 וידבר ישוע פתאם אליהם חזקו כי אני הוא אל תיראו | 27 Statimque Jesus locutus est eis, dicens : Habete fiduciam : ego sum, nolite timere. |
28 ויען פטרוס ויאמר אליו אם אתה הוא אדני צוה נא כי אבא אליך על המים | 28 Respondens autem Petrus, dixit : Domine, si tu es, jube me ad te venire super aquas. |
29 ויאמר בוא וירד פטרוס מן האניה ויתהלך על המים לבוא אל ישוע | 29 At ipse ait : Veni. Et descendens Petrus de navicula, ambulabat super aquam ut veniret ad Jesum. |
30 ויהי כראתו את הרוח כי חזקה היא ויירא ויחל לטבע ויצעק לאמר אדני הושיעני | 30 Videns vero ventum validum, timuit : et cum cœpisset mergi, clamavit dicens : Domine, salvum me fac. |
31 וימהר ישוע לשלח את ידו ויחזק בו ויאמר אליו קטן האמונה למה לחק לבך | 31 Et continuo Jesus extendens manum, apprehendit eum : et ait illi : Modicæ fidei, quare dubitasti ? |
32 הם עלו אל האניה והרוח שככה | 32 Et cum ascendissent in naviculam, cessavit ventus. |
33 ואנשי האניה נגשו וישתחוו לו לאמר באמת בן אלהים אתה | 33 Qui autem in navicula erant, venerunt, et adoraverunt eum, dicentes : Vere Filius Dei es. |
34 ויעברו את הים ויבאו ארצה גניסר | 34 Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesar. |
35 ויכירו אתו אנשי המקום ההוא וישלחו אל כל סביבותיהם ויביאו אליו את כל החולים | 35 Et cum cognovissent eum viri loci illius, miserunt in universam regionem illam, et obtulerunt ei omnes male habentes : |
36 ויבקשו ממנו כי יגעו רק בציצת בגדו וכל הנגעים נושעו | 36 et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti ejus tangerent. Et quicumque tetigerunt, salvi facti sunt. |