1 Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας? επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων. | 1 ¡Recuerda Señor, lo que nos ha sucedido, mira y contempla nuestro oprobio! |
2 Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους. | 2 Nuestra herencia pasó a manos de extranjeros, nuestras casas, a manos de extraños. |
3 Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι. | 3 Estamos huérfanos, sin padre, nuestras madres son como viudas. |
4 Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων? τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας. | 4 Tenemos que pagar el agua que bebemos, la leña nos cuesta dinero. |
5 Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος? εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν. | 5 Somos empujados con el yugo al cuello, estamos fatigados, no nos dan respiro. |
6 Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον. | 6 Tendemos las manos hacia Egipto, hacia Asiria, para saciarnos de pan. |
7 Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι? και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων. | 7 Nuestros padres pecaron, y ya no existen: nosotros cargamos con sus culpas. |
8 Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ' ημας? δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων. | 8 Estamos dominados por esclavos y nadie nos arranca de sus manos. |
9 Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ' εμπροσθεν της ρομφαιας της ερημου. | 9 Arriesgamos la vida para conseguir nuestro pan, afrontando la espada del desierto. |
10 Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης. | 10 Nuestra piel quema como un horno, por los ardores del hambre. |
11 Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα. | 11 Han violado a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá. |
12 Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων? τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν. | 12 Los príncipes fueron colgados de las manos, no se respetó la dignidad de los ancianos. |
13 Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα. | 13 Los jóvenes arrastraron la piedra de moler, los niños se doblaron bajo el peso de la leña. |
14 Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων. | 14 Los ancianos ya no acuden a la puerta de la ciudad, los jóvenes ya no tocan sus cítaras. |
15 Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος. | 15 Cesó la alegría de nuestro corazón, nuestra danza se ha cambiado en luto. |
16 Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν? ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν. | 16 Se ha caído la corona de nuestras cabezas: ¡ay de nosotros, porque hemos pecado! |
17 Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων. | 17 Por esto nuestro corazón está dolorido, por esto se nublan nuestros ojos: |
18 Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω. | 18 porque el monte Sión está desolado y los zorros se pasean por él. |
19 Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα? ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν. | 19 Pero tú, Señor, reinas para siempre, tu trono permanece eternamente. |
20 Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων; | 20 ¿Por qué nos tendrás siempre olvidados y nos abandonarás toda la vida? |
21 Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον. | 21 ¡Vuélvenos hacia ti, Señor, y volveremos: renueva nuestros días como en los tiempos pasados! |
22 Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα; | 22 ¿O es que nos has desechado completamente y te has irritado con nosotros sin medida? |