ΙΩΒ - Giobbe - Job 14

GREEK BIBLE	JERUSALEM
1 Ανθρωπος γεγεννημενος εκ γυναικος ειναι ολιγοβιος και πληρης ταραχης?	1 l'homme, né de la femme, qui a la vie courte, mais des tourments à satiété.
2 αναβλαστανει ως ανθος και κοπτεται? φευγει ως σκια και δεν διαμενει.	2 Pareil à la fleur, il éclôt puis se fane, il fuit comme l'ombre sans arrêt.
3 Και επι τοιουτον ανοιγεις τους οφθαλμους σου, και με φερεις εις κρισιν μετα σου;	3 Et sur cet être tu gardes les yeux ouverts, tu l'amènes en jugement devant toi!
4 Τις δυναται να εξαγαγη καθαρον απο ακαθαρτου; ουδεις.	4 Mais qui donc extraira le pur de l'impur? Personne!
5 Επειδη αι ημεραι αυτου ειναι προσδιωρισμεναι, ο αριθμος των μηνων αυτου ευρισκεται παρα σοι, και συ εθεσας τα ορια αυτου, και δεν δυναται να υπερβη αυτα,	5 Puisque ses jours sont comptés, que le nombre de ses mois dépend de toi, que tu lui fixes un termeinfranchissable,
6 αποστρεψον απ' αυτου, δια να ησυχαση, εωσου χαιρων εκπληρωση ως μισθωτος την ημεραν αυτου.	6 détourne de lui tes yeux et laisse-le, tel un mercenaire, finir sa journée.
7 Διοτι περι του δενδρου, εαν κοπη, ειναι ελπις οτι θελει αναβλαστησει, και οτι ο τρυφερος αυτου βλαστος δεν θελει εκλειψει.	7 L'arbre conserve un espoir, une fois coupé, il peut renaître encore et ses rejetons continuent de pousser.
8 Και αν η ριζα αυτου παλαιωθη εν τη γη και ο κορμος αυτου αποθανη εν τω χωματι,	8 Même avec des racines qui ont vieilli en terre et une souche qui périt dans le sol,
9 ομως δια της οσμης του υδατος θελει αναβλαστησει και θελει εκβαλει κλαδους ως νεοφυτον.	9 dès qu'il flaire l'eau, il bourgeonne et se fait une ramure comme un jeune plant.
10 Αλλ' ο ανθρωπος αποθνησκει και παρερχεται? και ο ανθρωπος εκπνεει, και που ειναι;	10 Mais l'homme, s'il meurt, reste inerte; quand un humain expire, où donc est-il?
11 Καθως τα υδατα εκλειπουσιν εκ της θαλασσης και ο ποταμος στειρευει και ξηραινεται,	11 Les eaux de la mer pourront disparaître, les fleuves tarir et se dessécher:
12 ουτως ο ανθρωπος, αφου κοιμηθη, δεν ανισταται? εωσου οι ουρανοι μη υπαρξωσι, δεν θελουσιν εξυπνησει, και δεν θελουσιν εγερθη εκ του υπνου αυτων.	12 l'homme une fois couché ne se relèvera pas, les cieux s'useront avant qu'il ne s'éveille, ou ne soitréveillé de son sommeil.
13 Ειθε να με εκρυπτες εν τω ταφω, να με εσκεπαζες εωσου παρελθη η οργη σου, να προσδιωριζες εις εμε προθεσμιαν, και τοτε να με ενθυμηθης	13 Oh! Si tu m'abritais dans le shéol, si tu m'y cachais, tant que dure ta colère, si tu me fixais un délai,pour te souvenir ensuite de moi:
14 Εαν αποθανη ο ανθρωπος, θελει αναζησει; πασας τας ημερας της εκστρατειας μου θελω περιμενει, εωσου ελθη η απαλλαγη μου.	14 car, une fois mort, peut-on revivre? -- tous les jours de mon service j'attendrais, jusqu'à ce que viennema relève.
15 Θελεις καλεσει, και εγω θελω σοι αποκριθη? θελεις επιβλεψει εις το εργον των χειρων σου.	15 Tu appellerais et je te répondrais; tu voudrais revoir l'oeuvre de tes mains.
16 Διοτι τωρα αριθμεις τα διαβηματα μου? δεν παραφυλαττεις τας αμαρτιας μου;	16 Tandis que maintenant tu comptes tous mes pas, tu n'épierais plus mon péché,
17 Η παραβασις μου ειναι επεσφραγισμενη εν βαλαντιω, και επισημειονεις την ανομιαν μου.	17 tu scellerais ma transgression dans un sachet et tu couvrirais ma faute.
18 Βεβαιως το μεν ορος πιπτον εξουδενουται, ο δε βραχος μετακινειται απο του τοπου αυτου.	18 Hélas! Comme une montagne finit par s'écrouler, le rocher par changer de place,
19 Τα υδατα τρωγουσι τας πετρας? αι πλημμυραι αυτων παρασυρουσι το χωμα της γης? ουτω συ καταστρεφεις την ελπιδα του ανθρωπου,	19 l'eau par user les pierres, l'averse par emporter les terres, ainsi, l'espoir de l'homme, tu l'anéantis.
20 υπερισχυεις παντοτε εναντιον αυτου, και αυτος παρερχεται? μεταβαλλεις την οψιν αυτου και αποπεμπεις αυτον.	20 Tu le terrasses pour toujours et il s'en va; tu le défigures, puis tu le congédies.
21 Οι υιοι αυτου υψουνται, και αυτος δεν εξευρει? και ταπεινουνται, και αυτος δεν εννοει ουδεν περι αυτων.	21 Ses fils sont-ils honorés, il n'en sait rien; sont-ils méprisés, il ne s'en rend pas compte.
22 Μονον η σαρξ αυτου επ' αυτου θελει πονει, και η ψυχη αυτου εν αυτω θελει πενθει.	22 Il n'a de souffrance que pour son corps, il ne se lamente que sur lui-même.