Scrutatio

Lunedi, 13 maggio 2024 - Beata Vergine Maria di Fatima ( Letture di oggi)

Salmi 78


font
DIODATINOVA VULGATA
1 Maschil di Asaf. ASCOLTA, o popol mio, la mia dottrina; Porgete gli orecchi alle parole della mia bocca.1 Maskil. Asaph.
Attendite, popule meus, doctrinam meam;
inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 Io aprirò la mia bocca in sentenza; Io sgorgherò detti notevoli di cose antiche;2 Aperiam in parabolis os meum,
eloquar arcana aetatis antiquae.
3 Le quali noi abbiamo udite, e sappiamo, E le quali i nostri padri ci han raccontate.3 Quanta audivimus et cognovimus ea,
et patres nostri narraverunt nobis,
4 Noi non le celeremo a’ lor figliuoli, alla generazione a venire; Noi racconteremo le lodi del Signore, E la sua forza, e le sue maraviglie ch’egli ha fatte.4 non occultabimus a filiis eorum,
generationi alteri narrantes
laudes Domini et virtutes eius
et mirabilia eius, quae fecit.
5 Egli ha fermata la testimonianza in Giacobbe, Ed ha posta la Legge in Israele; Le quali egli comandò a’ nostri padri di fare assapere a’ lor figliuoli;5 Constituit testimonium in Iacob
et legem posuit in Israel;
quanta mandaverat patribus nostris
nota facere ea filiis suis,
6 Acciocchè la generazione a venire, i figliuoli che nascerebbero, le sapessero, E si mettessero a narrarle a’ lor figliuoli;6 ut cognoscat generatio altera,
filii, qui nascentur.
Exsurgent et narrabunt filiis suis,
7 E ponessero in Dio la loro speranza, E non dimenticassero le opere di Dio. Ed osservassero i suoi comandamenti;7 ut ponant in Deo spem suam
et non obliviscantur operum Dei
et mandata eius custodiant.
8 E non fossero come i lor padri, Generazione ritrosa e ribella; Generazione che non dirizzò il cuor suo, Il cui spirito non fu leale inverso Dio8 Ne fiant sicut patres eorum,
generatio rebellis et exasperans;
generatio, quae non firmavit cor suum,
et non fuit fidelis Deo spiritus eius.
9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, Voltarono le spalle al dì della battaglia.9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum,
conversi sunt in die belli.
10 Non avevano osservato il patto di Dio, Ed avevano ricusato di camminar nella sua Legge;10 Non custodierunt testamentum Dei
et in lege eius renuerunt ambulare.
11 Ed avevano dimenticate le sue opere, E le maraviglie ch’egli aveva lor fatte vedere.11 Et obliti sunt factorum eius
et mirabilium eius, quae ostendit eis.
12 Egli aveva fatti miracoli in presenza de’ padri loro, Nel paese di Egitto, nel territorio di Soan.12 Coram patribus eorum fecit mirabilia
in terra Aegypti, in campo Taneos.
13 Egli aveva fesso il mare, e li aveva fatti passare per mezzo; Ed aveva fermate le acque come un mucchio.13 Scidit mare et perduxit eos
et statuit aquas quasi in utre.
14 E li aveva condotti di giorno colla nuvola, E tutta notte colla luce del fuoco.14 Et deduxit eos in nube per diem
et per totam noctem in illuminatione ignis.
15 Egli aveva schiantate le rupi nel deserto, E li aveva copiosamente abbeverati, come di gorghi;15 Scidit petram in eremo
et adaquavit eos velut abyssus multa.
16 Ed aveva fatto uscir de’ ruscelli della roccia, E colare acque, a guisa di fiumi.16 Et eduxit rivulos de petra
et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Ma essi continuarono a peccar contro a lui, Provocando l’Altissimo a sdegno nel deserto;17 Et apposuerunt adhuc peccare ei,
in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 E tentarono Iddio nel cuor loro, Chiedendo vivanda a lor voglia;18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis,
petentes escas animabus suis;
19 E parlarono contro a Dio, E dissero: Potrebbe Iddio Metterci tavola nel deserto?19 et contra Deum locuti sunt,
dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”.
20 Ecco, egli percosse la roccia, e ne colarono acque, E ne traboccarono torrenti; Potrebbe egli eziandio dar del pane, O apparecchiar della carne al suo popolo?20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae,
et torrentes inundaverunt.
“ Numquid et panem poterit dare
aut parare carnes populo suo? ”.
21 Perciò, il Signore, avendoli uditi, si adirò fieramente; Ed un fuoco si accese contro a Giacobbe, Ed anche l’ira gli montò contro ad Israele;21 Ideo audivit Dominus et exarsit,
et ignis accensus est in Iacob,
et ira ascendit in Israel.
22 Perciocchè non avevano creduto in Dio, E non si erano confidati nella sua salvazione;22 Quia non crediderunt in Deo
nec speraverunt in salutari eius.
23 E pure egli aveva comandato alle nuvole di sopra, Ed aveva aperte le porte del cielo;23 Verumtamen mandavit nubibus desuper
et ianuas caeli aperuit;
24 Ed aveva fatta piovere sopra loro la manna da mangiare, Ed aveva loro dato del frumento del cielo.24 et pluit illis manna ad manducandum
et panem caeli dedit eis:
25 L’uomo mangiò del pane degli Angeli; Egli mandò loro della vivanda a sazietà.25 panem angelorum manducavit homo;
cibaria misit eis ad abundantiam.
26 Egli fece levar nel cielo il vento orientale, E per la sua forza addusse l’Austro;26 Excitavit austrum in caelo
et induxit in virtute sua africum;
27 E fece piover sopra loro della carne, a guisa di polvere; Ed uccelli, a guisa della rena del mare.27 et pluit super eos sicut pulverem carnes
et sicut arenam maris volatilia pennata:
28 E li fece cadere in mezzo al lor campo, D’intorno a’ lor padiglioni.28 et ceciderunt in medio castrorum eorum,
circa tabernacula eorum.
29 Ed essi mangiarono, e furono grandemente satollati; E Iddio fece lor venire ciò che desideravano.29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis,
et desiderium eorum attulit eis.
30 Essi non si erano ancora stolti dalla lor cupidigia; Avevano ancora il cibo loro nella bocca,30 Nondum recesserant a desiderio suo,
adhuc escae eorum erant in ore ipsorum,
31 Quando l’ira montò a Dio contro a loro, Ed uccise i più grassi di loro, Ed abbattè la scelta d’Israele.31 et ira Dei ascendit super eos
et occidit pingues eorum
et electos Israel prostravit.
32 Con tutto ciò peccarono ancora, E non credettero alle sue maraviglie.32 In omnibus his peccaverunt adhuc
et non crediderunt in mirabilibus eius;
33 Laonde egli consumò i lor giorni in vanità, E gli anni loro in ispaventi.33 et consumpsit in halitu dies eorum
et annos eorum cum festinatione.
34 Quando egli li uccideva, essi lo richiedevano, E ricercavano di nuovo Iddio.34 Cum occideret eos, quaerebant eum
et conversi veniebant diluculo ad eum;
35 E si ricordavano che Iddio era la lor Rocca, E che l’Iddio altissimo era il lor Redentore.35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum,
et Deus Excelsus redemptor eorum est.
36 Ma lo lusingavano colla lor bocca, E gli mentivano colla lor lingua;36 Et suaserunt ei in ore suo
et lingua sua mentiti sunt ei;
37 E il cuor loro non era diritto inverso lui, E non erano leali nel suo patto.37 cor autem eorum non erat rectum cum eo,
nec fideles erant in testamento eius.
38 E pure egli, che è pietoso, purgò la loro iniquità, e non li distrusse; E più e più volte racquetò l’ira sua, e non commosse tutto il suo cruccio;38 Ipse autem est misericors
et propitiatur iniquitati et non disperdit.
Saepe avertit iram suam
et non accendit omnem furorem suum.
39 E si ricordò ch’erano carne; Un fiato che passa, e non ritorna39 Et recordatus est quia caro sunt,
spiritus vadens et non rediens.
40 Quante volte lo provocarono essi a sdegno nel deserto, E lo contristarono nella solitudine!40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto,
in iram concitaverunt eum in inaquoso!
41 E tornarono a tentare Iddio, E limitarono il Santo d’Israele.41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum
et Sanctum Israel exacerbaverunt.
42 Essi non si erano ricordati della sua mano, Nè del giorno nel quale li aveva riscossi dal nemico.42 Non sunt recordati manus eius,
diei, qua redemit eos de manu tribulantis.
43 Come egli aveva eseguiti i suoi segni in Egitto, E i suoi miracoli nel territorio di Soan.43 Cum posuit in Aegypto signa sua
et prodigia sua in campo Taneos.
44 Ed aveva cangiati i fiumi, e i rivi degli Egizi in sangue, Talchè essi non ne potevano bere.44 Convertit in sanguinem flumina eorum
et rivulos eorum, ne biberent.
45 Ed aveva mandata contro a loro una mischia d’insetti che li mangiarono; E rane, che li distrussero.45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos,
ranam et perdidit eos.
46 Ed aveva dati i lor frutti a’ bruchi, E le lor fatiche alle locuste.46 Dedit brucho fructus eorum,
labores eorum locustae.
47 Ed aveva guastate le lor vigne colla gragnuola, E i lor sicomori colla tempesta.47 Occidit in grandine vineas eorum,
moros eorum in pruina.
48 Ed aveva dati alla grandine i lor bestiami, E le lor gregge a’ folgori.48 Tradidit grandini iumenta eorum
et greges eorum flammae ignis.
49 Ed aveva mandato sopra loro l’ardore della sua ira, Indegnazione, cruccio e distretta; Una mandata d’angeli maligni.49 Misit in eos ardorem irae suae,
indignationem et comminationem et angustiam,
immissionem angelorum malorum.
50 Ed aveva appianato il sentiero alla sua ira, E non aveva scampata l’anima loro dalla morte, Ed aveva dato il lor bestiame alla mortalità.50 Complanavit semitam irae suae;
non pepercit a morte animabus eorum
et vitam eorum in peste conclusit.
51 Ed aveva percossi tutti i primogeniti in Egitto, E le primizie della forza ne’ tabernacoli di Cam.51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti,
primitias roboris eorum in tabernaculis Cham.
52 E ne aveva fatto partire il suo popolo, a guisa di pecore; E l’aveva condotto per lo deserto, come una mandra.52 Abstulit sicut oves populum suum
et perduxit eos tamquam gregem in deserto.
53 E l’aveva guidato sicuramente, senza spavento; E il mare aveva coperti i lor nemici.53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt,
et inimicos eorum operuit mare.
54 Ed egli li aveva introdotti nella contrada della sua santità, Nel monte che la sua destra ha conquistato.54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae,
in montem, quem acquisivit dextera eius.
55 Ed aveva scacciate le nazioni d’innanzi a loro, E le aveva fatte loro scadere in sorte di eredità, Ed aveva stanziate le tribù d’Israele nelle loro stanze.55 Et eiecit a facie eorum gentes
et divisit eis terram in funiculo hereditatis
et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel.
56 Ed avevano tentato, e provocato a sdegno l’Iddio altissimo, E non avevano osservate le sue testimonianze.56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum
et testimonia eius non custodierunt.
57 Anzi si erano tratti indietro, E si erano portati dislealmente, Come i lor padri; E si erano rivolti come un arco fallace;57 Recesserunt et praevaricati sunt,
quemadmodum patres eorum;
conversi sunt retro ut arcus pravus.
58 E l’avevano provocato ad ira co’ loro alti luoghi, E commosso a gelosia colle loro sculture.58 In iram concitaverunt eum in collibus suis
et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt.
59 Iddio aveva udite queste cose, e se n’era gravemente adirato, Ed aveva grandemente disdegnato Israele.59 Audivit Deus et exarsit
et sprevit valde Israel.
60 Ed aveva abbandonato il tabernacolo di Silo; Il padiglione ch’egli aveva piantato per sua stanza fra gli uomini.60 Et reppulit habitaculum Silo,
tabernaculum, ubi habitavit in hominibus.
61 Ed aveva abbandonata la sua forza, ad esser menata in cattività, E la sua gloria in man del nemico.61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam
et pulchritudinem suam in manus inimici.
62 Ed aveva dato il suo popolo alla spada, E si era gravemente adirato contro alla sua eredità.62 Et conclusit in gladio populum suum
et in hereditatem suam exarsit.
63 Il fuoco aveva consumati i suoi giovani; E le sue vergini non erano state lodate.63 Iuvenes eorum comedit ignis,
et virgines eorum non sunt desponsatae.
64 I suoi sacerdoti erano caduti per la spada; E le sue vedove non avevano pianto.64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt,
et viduae eorum non plorabantur.
65 Poi il Signore si risvegliò, Come uno che fosse stato addormentato; Come un uomo prode, che dà gridi dopo il vino.65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus,
tamquam potens crapulatus a vino.
66 E percosse i suoi nemici da tergo, E mise loro addosso un eterno vituperio.66 Et percussit inimicos suos in posteriora,
opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Ed avendo riprovato il tabernacolo di Giuseppe, E non avendo eletta la tribù di Efraim;67 Et reppulit tabernaculum Ioseph
et tribum Ephraim non elegit,
68 Egli elesse la tribù di Giuda; Il monte di Sion, il quale egli ama.68 sed elegit tribum Iudae,
montem Sion, quem dilexit.
69 Ed edificò il suo santuario, a guisa di palazzi eccelsi; Come la terra ch’egli ha fondata in perpetuo.69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum,
sicut terram, quam fundavit in saecula.
70 Ed elesse Davide, suo servitore, E lo prese dalle mandre delle pecore.70 Et elegit David servum suum
et sustulit eum de gregibus ovium,
71 Di dietro alle bestie allattanti Egli lo condusse a pascer Giacobbe, suo popolo; Ed Israele sua eredità.71 de post fetantes accepit eum:
pascere Iacob populum suum
et Israel hereditatem suam.
72 Ed egli li pasturò, secondo l’integrità del suo cuore; E li guidò, secondo il gran senno delle sue mani72 Et pavit eos in innocentia cordis sui
et in prudentia manuum suarum deduxit eos.