Scrutatio

Lunedi, 13 maggio 2024 - Beata Vergine Maria di Fatima ( Letture di oggi)

Job 7


font
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOSVULGATA
1 ¿No es una servidumbre la vida del hombre sobre la tierra? ¿No son sus jornadas las de un asalariado?1 Militia est vita hominis super terram,
et sicut dies mercenarii dies ejus.
2 ¿Como un esclavo que suspira por la sombra, como un asalariado que espera su jornal,2 Sicut servus desiderat umbram,
et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui,
3 así me han tocado en herencia meses vacíos, me han sido asignadas noches de dolor.3 sic et ego habui menses vacuos,
et noctes laboriosas enumeravi mihi.
4 Al acostarme, pienso: «¿Cuándo me levantaré?». Pero la noche se hace muy larga y soy presa de la inquietud hasta la aurora.4 Si dormiero, dicam : Quando consurgam ?
et rursum expectabo vesperam,
et replebor doloribus usque ad tenebras.
5 Gusanos y costras polvorientas cubren mi carne, mi piel se agrieta y supura.5 Induta est caro mea putredine,
et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est.
6 Mis días corrieron más veloces que una lanzadera: al terminarse el hilo, llegaron a su fin.6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur,
et consumpti sunt absque ulla spe.
7 Recuerda que mi vida es un soplo y que mis ojos no verán más la felicidad.7 Memento quia ventus est vita mea,
et non revertetur oculus meus ut videat bona.
8 El ojo que ahora me mira, ya no me verá; me buscará tu mirada, pero ya no existiré.8 Nec aspiciet me visus hominis ;
oculi tui in me, et non subsistam.
9 Una nube se disipa y desaparece: así el que baja al Abismo no sube más.9 Sicut consumitur nubes, et pertransit,
sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.
10 No regresa otra vez a su casa ni el lugar donde estaba lo vuelve a ver.10 Nec revertetur ultra in domum suam,
neque cognoscet eum amplius locus ejus.
11 Por eso, no voy a refrenar mi lengua: hablaré con toda la angustia de mi espíritu, me quejaré con amargura en el alma.11 Quapropter et ego non parcam ori meo :
loquar in tribulatione spiritus mei ;
confabulabor cum amaritudine animæ meæ.
12 ¿Acaso yo soy el Mar o el Dragón marino para que dispongas una guardia contra mí?12 Numquid mare ego sum, aut cetus,
quia circumdedisti me carcere ?
13 Cuando pienso: «Mi lecho me consolará, mi cama compartirá mis quejidos»,13 Si dixero : Consolabitur me lectulus meus,
et relevabor loquens mecum in strato meo :
14 entonces tú me horrorizas con sueños y me sobresaltas con visiones.14 terrebis me per somnia,
et per visiones horrore concuties.
15 ¡Más me valdría ser estrangulado, prefiero la muerte a estos huesos despreciables!15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea,
et mortem ossa mea.
16 Yo no viviré eternamente: déjame solo, porque mis días son un soplo.16 Desperavi : nequaquam ultra jam vivam :
parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
17 ¿Qué es el hombre para que lo tengas tan en cuenta y fijes en él tu atención,17 Quid est homo, quia magnificas eum ?
aut quid apponis erga eum cor tuum ?
18 visitándolo cada mañana y examinándolo a cada instante?18 Visitas eum diluculo,
et subito probas illum.
19 ¿Cuándo dejarás de mirarme? ¿No me darás tregua ni para tragar saliva?19 Usquequo non parcis mihi,
nec dimittis me ut glutiam salivam meam ?
20 Si pequé, ¿qué daño te hice, a ti, guardián de los hombres? ¿Por qué me has tomado como blanco y me he convertido en una carga para ti?20 Peccavi ; quid faciam tibi, o custos hominum ?
quare posuisti me contrarium tibi,
et factus sum mihimetipsi gravis ?
21 ¿Por qué no perdonas mis ofensas y pasas por alto mis culpas? ¡Mira que muy pronto me acostaré en el polvo, me buscarás, y ya no existiré!21 Cur non tollis peccatum meum,
et quare non aufers iniquitatem meam ?
ecce nunc in pulvere dormiam,
et si mane me quæsieris, non subsistam.