Job 7
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS | NOVA VULGATA |
---|---|
1 ¿No es una servidumbre la vida del hombre sobre la tierra? ¿No son sus jornadas las de un asalariado? | 1 Nonne militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercennarii dies eius? |
2 ¿Como un esclavo que suspira por la sombra, como un asalariado que espera su jornal, | 2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercennarius praestolatur mercedem suam, |
3 así me han tocado en herencia meses vacíos, me han sido asignadas noches de dolor. | 3 sic et ego habui menses vacuos et noctes laboriosas enumeravi mihi. |
4 Al acostarme, pienso: «¿Cuándo me levantaré?». Pero la noche se hace muy larga y soy presa de la inquietud hasta la aurora. | 4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam? Et rursum exspectabo vesperam et replebor doloribus usque crepusculum. |
5 Gusanos y costras polvorientas cubren mi carne, mi piel se agrieta y supura. | 5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris; cutis mea scinditur et diffluit. |
6 Mis días corrieron más veloces que una lanzadera: al terminarse el hilo, llegaron a su fin. | 6 Dies mei velocius transierunt quam navicula texentis et consumpti sunt deficiente filo. |
7 Recuerda que mi vida es un soplo y que mis ojos no verán más la felicidad. | 7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus, ut videat bona. |
8 El ojo que ahora me mira, ya no me verá; me buscará tu mirada, pero ya no existiré. | 8 Nec aspiciet me visus hominis; oculi tui in me, et non subsistam. |
9 Una nube se disipa y desaparece: así el que baja al Abismo no sube más. | 9 Sicut consumitur nubes et pertransit, sic, qui descenderit ad inferos, non ascendet |
10 No regresa otra vez a su casa ni el lugar donde estaba lo vuelve a ver. | 10 nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus eius. |
11 Por eso, no voy a refrenar mi lengua: hablaré con toda la angustia de mi espíritu, me quejaré con amargura en el alma. | 11 Quapropter et ego non parcam ori meo; loquar in tribulatione spiritus mei, confabulabor cum amaritudine animae meae. |
12 ¿Acaso yo soy el Mar o el Dragón marino para que dispongas una guardia contra mí? | 12 Numquid mare ego sum aut cetus, quia posuisti super me custodiam? |
13 Cuando pienso: «Mi lecho me consolará, mi cama compartirá mis quejidos», | 13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et assumet stratum meum querelam meam, |
14 entonces tú me horrorizas con sueños y me sobresaltas con visiones. | 14 terrebis me per somnia et per visiones horrore concuties. |
15 ¡Más me valdría ser estrangulado, prefiero la muerte a estos huesos despreciables! | 15 Quam ob rem eligit suspendium anima mea, et mortem ossa mea. |
16 Yo no viviré eternamente: déjame solo, porque mis días son un soplo. | 16 Desperavi; nequaquam ultra iam vivam. Parce mihi, nihil enim sunt dies mei. |
17 ¿Qué es el hombre para que lo tengas tan en cuenta y fijes en él tu atención, | 17 Quid est homo, quia magnificas eum? Aut quid apponis erga eum cor tuum? |
18 visitándolo cada mañana y examinándolo a cada instante? | 18 Visitas eum diluculo et singulis momentis probas illum. |
19 ¿Cuándo dejarás de mirarme? ¿No me darás tregua ni para tragar saliva? | 19 Usquequo non avertes oculos a me? Nec dimittis me, ut glutiam salivam meam? |
20 Si pequé, ¿qué daño te hice, a ti, guardián de los hombres? ¿Por qué me has tomado como blanco y me he convertido en una carga para ti? | 20 Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? |
21 ¿Por qué no perdonas mis ofensas y pasas por alto mis culpas? ¡Mira que muy pronto me acostaré en el polvo, me buscarás, y ya no existiré! | 21 Cur non tollis peccatum meum et quare non aufers iniquitatem meam? Ecce, nunc in pulvere dormiam; et, si mane me quaesieris, non subsistam! ”. |