Scrutatio

Lunedi, 13 maggio 2024 - Beata Vergine Maria di Fatima ( Letture di oggi)

Job 7


font
EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOSNOVA VULGATA
1 ¿No es una servidumbre la vida del hombre sobre la tierra? ¿No son sus jornadas las de un asalariado?1 Nonne militia est vita hominis super terram,
et sicut dies mercennarii dies eius?
2 ¿Como un esclavo que suspira por la sombra, como un asalariado que espera su jornal,2 Sicut servus desiderat umbram,
et sicut mercennarius praestolatur mercedem suam,
3 así me han tocado en herencia meses vacíos, me han sido asignadas noches de dolor.3 sic et ego habui menses vacuos
et noctes laboriosas enumeravi mihi.
4 Al acostarme, pienso: «¿Cuándo me levantaré?». Pero la noche se hace muy larga y soy presa de la inquietud hasta la aurora.4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam?
Et rursum exspectabo vesperam
et replebor doloribus usque crepusculum.
5 Gusanos y costras polvorientas cubren mi carne, mi piel se agrieta y supura.5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris;
cutis mea scinditur et diffluit.
6 Mis días corrieron más veloces que una lanzadera: al terminarse el hilo, llegaron a su fin.6 Dies mei velocius transierunt quam navicula texentis
et consumpti sunt deficiente filo.
7 Recuerda que mi vida es un soplo y que mis ojos no verán más la felicidad.7 Memento quia ventus est vita mea,
et non revertetur oculus meus, ut videat bona.
8 El ojo que ahora me mira, ya no me verá; me buscará tu mirada, pero ya no existiré.8 Nec aspiciet me visus hominis;
oculi tui in me, et non subsistam.
9 Una nube se disipa y desaparece: así el que baja al Abismo no sube más.9 Sicut consumitur nubes et pertransit,
sic, qui descenderit ad inferos, non ascendet
10 No regresa otra vez a su casa ni el lugar donde estaba lo vuelve a ver.10 nec revertetur ultra in domum suam,
neque cognoscet eum amplius locus eius.
11 Por eso, no voy a refrenar mi lengua: hablaré con toda la angustia de mi espíritu, me quejaré con amargura en el alma.11 Quapropter et ego non parcam ori meo;
loquar in tribulatione spiritus mei, confabulabor cum amaritudine animae meae.
12 ¿Acaso yo soy el Mar o el Dragón marino para que dispongas una guardia contra mí?12 Numquid mare ego sum aut cetus,
quia posuisti super me custodiam?
13 Cuando pienso: «Mi lecho me consolará, mi cama compartirá mis quejidos»,13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus,
et assumet stratum meum querelam meam,
14 entonces tú me horrorizas con sueños y me sobresaltas con visiones.14 terrebis me per somnia
et per visiones horrore concuties.
15 ¡Más me valdría ser estrangulado, prefiero la muerte a estos huesos despreciables!15 Quam ob rem eligit suspendium anima mea,
et mortem ossa mea.
16 Yo no viviré eternamente: déjame solo, porque mis días son un soplo.16 Desperavi; nequaquam ultra iam vivam.
Parce mihi, nihil enim sunt dies mei.
17 ¿Qué es el hombre para que lo tengas tan en cuenta y fijes en él tu atención,17 Quid est homo, quia magnificas eum?
Aut quid apponis erga eum cor tuum?
18 visitándolo cada mañana y examinándolo a cada instante?18 Visitas eum diluculo
et singulis momentis probas illum.
19 ¿Cuándo dejarás de mirarme? ¿No me darás tregua ni para tragar saliva?19 Usquequo non avertes oculos a me?
Nec dimittis me, ut glutiam salivam meam?
20 Si pequé, ¿qué daño te hice, a ti, guardián de los hombres? ¿Por qué me has tomado como blanco y me he convertido en una carga para ti?20 Peccavi; quid faciam tibi,
o custos hominum?
Quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?
21 ¿Por qué no perdonas mis ofensas y pasas por alto mis culpas? ¡Mira que muy pronto me acostaré en el polvo, me buscarás, y ya no existiré!21 Cur non tollis peccatum meum
et quare non aufers iniquitatem meam?
Ecce, nunc in pulvere dormiam;
et, si mane me quaesieris, non subsistam! ”.