2 Samuel 22

EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS	Biblija Hrvatski
1 David dirigió al Señor las palabras de este canto, cuando el Señor lo libró de todos sus enemigos y de la mano de Saúl.	1 David upravi Jahvi riječi ove pjesme u dan kad ga je Jahve izbavio iz ruku svih njegovih neprijatelja i iz ruke Šaulove.
2 El dijo: Yo te amo, Señor, mi fuerza	2 Pjevao je: »Jahve, hridino moja, utvrdo moja, spase moj;
3 Señor, mi Roca, mi fortaleza y mi libertador, mi Dios, el peñasco en que me refugio, mi escudo, mi fuerza salvadora, mi baluarte, mi salvador, que me libras de la violencia.	3 Bože moj, pećino moja kojoj se utječem, štite moj, spasenje moje, tvrđavo moja! Ti me izbavljaš od nasilja.
4 Yo invoco al Señor, que es digno de alabanza, y quedo a salvo de mis enemigos.	4 Zazvat ću Jahvu hvale predostojna i od dušmana bit ću izbavljen.
5 Las olas de la Muerte me envolvieron, me aterraron los torrentes devastadores,	5 Valovi smrti okružiše mene, prestraviše me bujice pogubne,
6 me cercaron los lazos del Abismo, las redes de la Muerte llegaron hasta mí.	6 užad podzemlja sputaše me, smrtonosne zamke padoše na me:
7 Pero en mi angustia invoqué al Señor, grité a mi Dios pidiendo auxilio, y él escuchó mi voz desde su Templo, mi grito llegó hasta sus oídos.	7 u nevolji zazvah Jahvu i Bogu svome zavapih. Iz svog Doma zov mi začu, i vapaj moj mu do ušiju doprije.
8 Entonces tembló y se tambaleó la tierra: vacilaron los fundamentos de las montañas, y se conmovieron a causa de su furor;	8 I zemlja se potrese i uzdrhta, uzdrmaše se temelji nebesa, pokrenuše se, jer On gnjevom planu.
9 de su nariz se alzó una humareda, de su boca, un fuego abrasador, y arrojaba carbones encendidos.	9 Iz nosnica mu dim se diže, iz usta mu oganj liznu, ugljevlje živo od njega plamsa.
10 El Señor inclinó el cielo, y descendió con un espeso nubarrón bajo sus pies;	10 On nagnu nebesa i siđe, pod nogama oblaci mu mračni.
11 montó en el Querubín y emprendió vuelo, planeando sobre las alas del viento.	11 Na keruba stade i poletje; na krilima vjetra zaplovi.
12 Se envolvió en un manto de tinieblas; un oscuro aguacero y espesas nubes lo cubrían como un toldo;	12 Ogrnu se mrakom kao koprenom, prekri se tamnim vodama i oblacima tmastim,
13 las nubes se deshicieron en granizo y centellas al fulgor de su presencia.	13 od bljeska pred licem njegovim užga se ugljevlje plameno.
14 El Señor tronaba desde el cielo, el Altísimo hacía oír su voz;	14 Jahve s neba zagrmje, Svevišnjega glas se ori.
15 arrojó flechas y los dispersó, lanzó rayos y sembró la confusión.	15 Odape strijele i dušmane rasu, izbaci munje i na zemlju ih obori.
16 Al proferir tus amenazas, Señor, al soplar el vendaval de tu ira, aparecieron los cauces del mar y quedaron a la vista los cimientos del mundo.	16 Morska dna se pokazaše, i temelji svijeta postaše goli od strašne prijetnje Jahvine, od olujna daha gnjeva njegova.
17 El tendió su mano desde lo alto y me tomó, me sacó de las aguas caudalosas;	17 On pruži s neba ruku i mene prihvati, iz silnih voda on me izbavi.
18 me libró de mi enemigo poderoso, de adversarios más fuertes que yo.	18 Od protivnika moćnog mene oslobodi, od dušmana mojih jačih od mene.
19 Ellos me enfrentaron en un día nefasto, pero el Señor fue mi apoyo:	19 Navališe na me u dan zlosretni, ali me Jahve zaštiti,
20 me sacó a un lugar espacioso, me libró, porque me ama.	20 na polje prostrano izvede me, spasi me jer sam mu mio.
21 El Señor me recompensó de mis manos:	21 Po pravednosti mojoj Jahve mi uzvrati, po čistoći ruku mojih on me nagradi,
22 porque seguí fielmente los caminos del Señor, y no me aparté de mi Dios, haciendo el mal;	22 jer čuvah putove Jahvine, od Boga se svoga ne udaljih.
23 porque tengo presente todas sus decisiones y nunca me alejé de sus preceptos.	23 Odredbe njegove sve su mi pred očima, zapovijedi njegove nisam odbacio,
24 Tuve ante él una conducta irreprochable y me esforcé por no ofenderlo.	24 do srži odan njemu sam bio, čuvam se grijeha svakoga.
25 El Señor me premió, porque yo era justo y era inocente ante sus ojos.	25 Jahve mi po pravdi mojoj vrati, čistoću ruku mojih vidje.
26 Tú eres bondadoso con los buenos y eres íntegro con el hombre intachable;	26 S prijateljem ti si prijatelj, poštenu poštenjem uzvraćaš.
27 eres sincero con los que son sinceros y te muestras astuto con los falsos.	27 S čovjekom čistim ti si čist, a lukavca izigravaš,
28 Porque tú salvas al pueblo oprimido y humillas los ojos altaneros:	28 jer narodu poniženu spasenje donosiš a ponižavaš oči ohole.
29 tú eres mi lámpara, Señor; Dios mío, tú iluminas mis tinieblas	29 Jahve, ti moju svjetiljku užižeš, Bože, tminu moju obasjavaš:
30 Contigo puedo atacar a un tropel; con mi Dios, puedo asaltar una muralla.	30 s tobom udaram na čete dušmanske, s Bogom svojim preskačem zidine.
31 El camino de Dios es perfecto, la promesa del Señor es digna de confianza. El Señor es un escudo para los que se refugian en él,	31 Savršeni su puti Gospodnji, i riječ je Jahvina ognjem kušana. On je štit svima, samo on, koji se k njemu utječu.
32 porque ¿Quién es Dios fuera del Señor? ¿y quién es la Roca fuera de nuestro Dios?	32 Jer tko je Bog osim Jahve? Tko li je hridina osim Boga našega?
33 El es el Dios que me ciñe de valor y hace intachable mi camino;	33 Taj Bog me snagom opasuje, stere mi put besprijekoran.
34 el que me da la rapidez de un ciervo y me afianza en las alturas;	34 Noge mi dade brze k’o u košute i postavi me na visine sigurne,
35 el que adiestra mis manos para la guerra y mis brazos para tender el arco de bronce.	35 ruke mi za borbu uvježba i mišice da lûk mjedeni napinju.
36 Me entregaste tu escudo victorioso y tu mano derecha me sostuvo; me engrandeciste con tu triunfo,	36 Daješ mi štit svoj koji spašava, tvoja me brižljivost uzvisi.
37 me hiciste dar largos pasos, y no se doblaron mis tobillos.	37 Pouzdanje daješ mom koraku, i noge mi više ne posrću.
38 Perseguí y alcancé a mis enemigos, no me volví hasta que fueron aniquilados;	38 Pognah svoje dušmane i dostigoh, i ne vratih se dok ih ne uništih.
39 los derroté y no pudieron rehacerse, quedaron abatidos bajo mis pies.	39 Obaram ih, nè mogû se dići, padaju, pod nogama mi leže.
40 Tú me ceñiste de valor para la lucha, doblegaste ante mí a mis agresores;	40 Ti me opasa snagom za borbu, a protivnike moje meni podloži.
41 pusiste en fuga a mis enemigos, y yo exterminé a mis adversarios.	41 Ti dušmane moje u bijeg natjera, i rasprših one koji su me mrzili.
42 Imploraron, pero nadie los salvó; gritaban al Señor, pero no les respondía.	42 Vapiju u pomoć, nikog da pomogne, vapiju Jahvi – ne odaziva se.
43 Los deshice como polvo de la tierra, los pisé como el barro de las calles.	43 Smrvih ih kao prah na vjetru, zgazih ih k’o blato na putu.
44 Tú me libraste de un ejército incontable y me pusiste al frente de naciones: pueblos extraños son mis vasallos.	44 Ti me izbavî od bune u mom narodu, postavi me glavarom pogana, puk koji ne poznavah služi mi.
45 Gente extranjera me rinde pleitesía; apenas me oyen nombrar, me prestan obediencia.	45 Svaki moj šapat pokorno on sluša. Sinovi tuđinci meni laskaju,
46 Los extranjeros palidecen ante mí y, temblando, abandonan sus refugios.	46 sinovi tuđinski gube srčanost izlaze dršćuć’ iz svojih utvrda.
47 ¡Viva el Señor! ¡Bendita sea mi Roca! ¡Glorificado sea Dios, la Roca de mi salvación,	47 Živio Jahve! Blagoslovljena hridina moja! Neka se uzvisi Bog, spasenje moje!
48 el Dios que venga mis agravios y pone a los pueblos a mis pies!	48 Bog koji mi daje osvetu i narode meni pokorava.
49 Tú me liberas de mis enemigos, me haces triunfar de mis agresores y me libras del hombre violento.	49 Od dušmana me mojih izbavljaš i nad protivnike me moje izdižeš, ti mene od čovjeka silnika spašavaš.
50 Por eso te alabaré entre las naciones y cantaré, Señor, en honor de tu Nombre.	50 Zato te slavim, Jahve, među pucima i psalam pjevam tvome imenu:
51 El concede grandes victorias a su rey y trata con fidelidad a su Ungido. a David y a su descendencia para siempre.	51 umnožio si pobjede kralju svojemu, pomazaniku svome milost si iskazao, Davidu i potomstvu njegovu navijeke.«