Canticle of Canticles 2

NEW AMERICAN BIBLE	NOVA VULGATA
1 I am a flower of Sharon,	1 Ego flos campi et lilium convallium.
2 As a lily among thorns,	2 Sicut lilium inter spinas, sic amica mea inter filias.
3 As an apple tree among the trees of the woods,	3 Sicut malus inter ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios. Sub umbra illius, quem desideraveram, sedi, et fructus eius dulcis gutturi meo.
4 He brings me into the banquet hall	4 Introduxit me in cellam vinariam, et vexillum eius super me est caritas.
5 Strengthen me with raisin cakes,	5 Fulcite me uvarum placentis, stipate me malis, quia amore langueo.
6 His left hand is under my head	6 Laeva eius sub capite meo, et dextera illius amplexatur me.
7 I adjure you, daughters of Jerusalem,	7 Adiuro vos, filiae Ierusalem, per capreas cervasque camporum, ne suscitetis neque evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa velit.
8 Hark! my lover-here he comes	8 Vox dilecti mei! Ecce iste venit saliens in montibus, transiliens colles.
9 My lover is like a gazelle	9 Similis est dilectus meus capreae hinnuloque cervorum. En ipse stat post parietem nostrum respiciens per fenestras, prospiciens per cancellos.
10 My lover speaks; he says to me,	10 En dilectus meus loquitur mihi: “ Surge, amica mea, columba mea, formosa mea, et veni.
11 "For see, the winter is past,	11 Iam enim hiems transiit, imber abiit et recessit.
12 The flowers appear on the earth,	12 Flores apparuerunt in terra, tempus putationis advenit; vox turturis audita est in terra nostra,
13 The fig tree puts forth its figs,	13 ficus protulit grossos suos, vineae florentes dederunt odorem suum; surge, amica mea, speciosa mea, et veni,
14 "O my dove in the clefts of the rock,	14 columba mea, in foraminibus petrae, in caverna abrupta. Ostende mihi faciem tuam, sonet vox tua in auribus meis; vox enim tua dulcis, et facies tua decora ”.
15 Catch us the foxes, the little foxes	15 Capite nobis vulpes, vulpes parvulas, quae demoliuntur vineas, nam vineae nostrae florescunt.
16 My lover belongs to me and I to him;	16 Dilectus meus mihi, et ego illi, qui pascitur inter lilia,
17 Until the day breathes cool and the shadows lengthen,	17 antequam aspiret dies, et festinent umbrae. Revertere; similis esto, dilecte mi, capreae hinnuloque cervorum super montes Bether.