ΣΟΦΙΑ ΣΑΛΩΜΩΝ - Sapienza - Wisdom 17

¹ κυριος εκτισεν εκ γης ανθρωπον και παλιν απεστρεψεν αυτον εις αυτην

¹ μεγάλαι γάρ σου αἱ κρίσεις καὶ δυσδιήγητοι διὰ τοῦτο ἀπαίδευτοι ψυχαὶ ἐπλανήθησαν

² ὑπειληφότες γὰρ καταδυναστεύειν ἔθνος ἅγιον ἄνομοι δέσμιοι σκότους καὶ μακρᾶς πεδῆται νυκτὸς κατακλεισθέντες ὀρόφοις φυγάδες τῆς αἰωνίου προνοίας ἔκειντο

² ημερας αριθμου και καιρον εδωκεν αυτοις και εδωκεν αυτοις εξουσιαν των επ' αυτης

³ καθ' εαυτον ενεδυσεν αυτους ισχυν και κατ' εικονα αυτου εποιησεν αυτους

³ λανθάνειν γὰρ νομίζοντες ἐπὶ κρυφαίοις ἁμαρτήμασιν ἀφεγγεῖ λήθης παρακαλύμματι ἐσκορπίσθησαν θαμβούμενοι δεινῶς καὶ ἰνδάλμασιν ἐκταρασσόμενοι

⁴ εθηκεν τον φοβον αυτου επι πασης σαρκος και κατακυριευειν θηριων και πετεινων

⁴ οὐδὲ γὰρ ὁ κατέχων αὐτοὺς μυχὸς ἀφόβους διεφύλαττεν ἦχοι δ’ ἐκταράσσοντες αὐτοὺς περιεκόμπουν καὶ φάσματα ἀμειδήτοις κατηφῆ προσώποις ἐνεφανίζετο

⁵ -

⁵ καὶ πυρὸς μὲν οὐδεμία βία κατίσχυεν φωτίζειν οὔτε ἄστρων ἔκλαμπροι φλόγες καταυγάζειν ὑπέμενον τὴν στυγνὴν ἐκείνην νύκτα

⁶ διαβουλιον και γλωσσαν και οφθαλμους ωτα και καρδιαν εδωκεν διανοεισθαι αυτοις

⁶ διεφαίνετο δ’ αὐτοῖς μόνον αὐτομάτη πυρὰ φόβου πλήρης ἐκδειματούμενοι δὲ τῆς μὴ θεωρουμένης ἐκείνης ὄψεως ἡγοῦντο χείρω τὰ βλεπόμενα

⁷ μαγικῆς δὲ ἐμπαίγματα κατέκειτο τέχνης καὶ τῆς ἐπὶ φρονήσει ἀλαζονείας ἔλεγχος ἐφύβριστος

⁷ επιστημην συνεσεως ενεπλησεν αυτους και αγαθα και κακα υπεδειξεν αυτοις

⁸ οἱ γὰρ ὑπισχνούμενοι δείματα καὶ ταραχὰς ἀπελαύνειν ψυχῆς νοσούσης οὗτοι καταγέλαστον εὐλάβειαν ἐνόσουν 9καὶ γὰρ εἰ μηδὲν αὐτοὺς ταραχῶδες ἐφόβει κνωδάλων παρόδοις καὶ ἑρπετῶν συριγμοῖς ἐκσεσοβημένοι διώλλυντο ἔντρομοι καὶ τὸν μηδαμόθεν φευκτὸν ἀέρα προσιδεῖν ἀρνούμενοι

⁸ εθηκεν τον οφθαλμον αυτου επι τας καρδιας αυτων δειξαι αυτοις το μεγαλειον των εργων αυτου

⁹ -

¹⁰ δειλὸν γὰρ ἰδίῳ πονηρία μάρτυρι καταδικαζομένη ἀεὶ δὲ προσείληφεν τὰ χαλεπὰ συνεχομένη τῇ συνειδήσει

¹⁰ και ονομα αγιασμου αινεσουσιν ινα διηγωνται τα μεγαλεια των εργων αυτου

¹¹ προσεθηκεν αυτοις επιστημην και νομον ζωης εκληροδοτησεν αυτοις

¹¹ οὐθὲν γάρ ἐστιν φόβος εἰ μὴ προδοσία τῶν ἀπὸ λογισμοῦ βοηθημάτων

¹² ἔνδοθεν δὲ οὖσα ἥττων ἡ προσδοκία πλείονα λογίζεται τὴν ἄγνοιαν τῆς παρεχούσης τὴν βάσανον αἰτίας

¹² διαθηκην αιωνος εστησεν μετ' αυτων και τα κριματα αυτου υπεδειξεν αυτοις

¹³ οἱ δὲ τὴν ἀδύνατον ὄντως νύκτα καὶ ἐξ ἀδυνάτου ᾅδου μυχῶν ἐπελθοῦσαν τὸν αὐτὸν ὕπνον κοιμώμενοι

¹³ μεγαλειον δοξης ειδον οι οφθαλμοι αυτων και δοξαν φωνης αυτου ηκουσεν το ους αυτων

¹⁴ τὰ μὲν τέρασιν ἠλαύνοντο φαντασμάτων τὰ δὲ τῆς ψυχῆς παρελύοντο προδοσίᾳ αἰφνίδιος γὰρ αὐτοῖς καὶ ἀπροσδόκητος φόβος ἐπεχύθη

¹⁴ και ειπεν αυτοις προσεχετε απο παντος αδικου και ενετειλατο αυτοις εκαστω περι του πλησιον

¹⁵ εἶθ’ οὕτως ὃς δή ποτ’ οὖν ἦν ἐκεῖ καταπίπτων ἐφρουρεῖτο εἰς τὴν ἀσίδηρον εἱρκτὴν κατακλεισθείς

¹⁵ αι οδοι αυτων εναντιον αυτου δια παντος ου κρυβησονται απο των οφθαλμων αυτου

¹⁶ εἴ τε γὰρ γεωργὸς ἦν τις ἢ ποιμὴν ἢ τῶν κατ’ ἐρημίαν ἐργάτης μόχθων προλημφθεὶς τὴν δυσάλυκτον ἔμενεν ἀνάγκην μιᾷ γὰρ ἁλύσει σκότους πάντες ἐδέθησαν

¹⁶ -

¹⁷ εκαστω εθνει κατεστησεν ηγουμενον και μερις κυριου ισραηλ εστιν

¹⁷ εἴ τε πνεῦμα συρίζον ἢ περὶ ἀμφιλαφεῖς κλάδους ὀρνέων ἦχος εὐμελὴς ἢ ῥυθμὸς ὕδατος πορευομένου βίᾳ ἢ κτύπος ἀπηνὴς καταρριπτομένων πετρῶν

¹⁸ ἢ σκιρτώντων ζῴων δρόμος ἀθεώρητος ἢ ὠρυομένων ἀπηνεστάτων θηρίων φωνὴ ἢ ἀντανακλωμένη ἐκ κοιλότητος ὀρέων ἠχώ παρέλυεν αὐτοὺς ἐκφοβοῦντα

¹⁸ -

¹⁹ ὅλος γὰρ ὁ κόσμος λαμπρῷ κατελάμπετο φωτὶ καὶ ἀνεμποδίστοις συνείχετο ἔργοις

¹⁹ απαντα τα εργα αυτων ως ο ηλιος εναντιον αυτου και οι οφθαλμοι αυτου ενδελεχεις επι τας οδους αυτων

²⁰ μόνοις δὲ ἐκείνοις ἐπετέτατο βαρεῖα νὺξ εἰκὼν τοῦ μέλλοντος αὐτοὺς διαδέχεσθαι σκότους ἑαυτοῖς δὲ ἦσαν βαρύτεροι σκότους

²⁰ ουκ εκρυβησαν αι αδικιαι αυτων απ' αυτου και πασαι αι αμαρτιαι αυτων εναντι κυριου

²¹ -

²² ελεημοσυνη ανδρος ως σφραγις μετ' αυτου και χαριν ανθρωπου ως κορην συντηρησει

²³ μετα ταυτα εξαναστησεται και ανταποδωσει αυτοις και το ανταποδομα αυτων εις κεφαλην αυτων αποδωσει

²⁴ πλην μετανοουσιν εδωκεν επανοδον και παρεκαλεσεν εκλειποντας υπομονην

²⁵ επιστρεφε επι κυριον και απολειπε αμαρτιας δεηθητι κατα προσωπον και σμικρυνον προσκομμα

²⁶ επαναγε επι υψιστον και αποστρεφε απο αδικιας και σφοδρα μισησον βδελυγμα

²⁷ υψιστω τις αινεσει εν αδου αντι ζωντων και διδοντων ανθομολογησιν

²⁸ απο νεκρου ως μηδε οντος απολλυται εξομολογησις ζων και υγιης αινεσει τον κυριον

²⁹ ως μεγαλη η ελεημοσυνη του κυριου και εξιλασμος τοις επιστρεφουσιν επ' αυτον

³⁰ ου γαρ δυναται παντα ειναι εν ανθρωποις οτι ουκ αθανατος υιος ανθρωπου

³¹ τι φωτεινοτερον ηλιου και τουτο εκλειπει και πονηρον ενθυμηθησεται σαρξ και αιμα

³² δυναμιν υψους ουρανου αυτος επισκεπτεται και ανθρωποι παντες γη και σποδος