Livre de Jérémie 12

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Tu es trop juste, Yahvé, pour que je discute avec toi, et pourtant, c’est bien de justice que je veux parler avec toi: pourquoi les méchants ont-ils de la chance, pourquoi tous ces traîtres sont-ils heureux?	1 δικαιος ει κυριε οτι απολογησομαι προς σε πλην κριματα λαλησω προς σε τι οτι οδος ασεβων ευοδουται ευθηνησαν παντες οι αθετουντες αθετηματα
2 Tu les plantes et ils prennent racines, ils se portent bien et réussissent. Ils ont ton nom sur les lèvres alors que leur cœur est loin de toi.	2 εφυτευσας αυτους και ερριζωθησαν ετεκνοποιησαν και εποιησαν καρπον εγγυς ει συ του στοματος αυτων και πορρω απο των νεφρων αυτων
3 Mais moi, Yahvé, tu me connais, tu me vois. Mon cœur, si près de toi, n’a rien de caché pour toi. Enlève-les donc comme des brebis pour la boucherie et marque-les pour le jour du massacre.	3 και συ κυριε γινωσκεις με δεδοκιμακας την καρδιαν μου εναντιον σου αγνισον αυτους εις ημεραν σφαγης αυτων
4 Jusques à quand le pays sera-t-il en deuil, avec cette herbe toute desséchée dans les campagnes? Les bêtes et les oiseaux ont péri à cause de la méchanceté des habitants de ce pays, et ils disent encore: “Dieu ne voit pas notre conduite.”	4 εως ποτε πενθησει η γη και πας ο χορτος του αγρου ξηρανθησεται απο κακιας των κατοικουντων εν αυτη ηφανισθησαν κτηνη και πετεινα οτι ειπαν ουκ οψεται ο θεος οδους ημων
5 “Si cela te fatigue de courir avec les coureurs, pourras-tu t’aligner avec les chevaux? Si tu n’es pas en sécurité dans un pays paisible, que feras-tu dans les fourrés du Jourdain?	5 σου οι ποδες τρεχουσιν και εκλυουσιν σε πως παρασκευαση εφ' ιπποις και εν γη ειρηνης συ πεποιθας πως ποιησεις εν φρυαγματι του ιορδανου
6 “Tes frères eux-mêmes et la famille de ton père sont faux avec toi, ils te critiquent ouvertement par derrière; ne te fie pas à leurs bonnes paroles.”	6 οτι και οι αδελφοι σου και ο οικος του πατρος σου και ουτοι ηθετησαν σε και αυτοι εβοησαν εκ των οπισω σου επισυνηχθησαν μη πιστευσης εν αυτοις οτι λαλησουσιν προς σε καλα
7 J’ai quitté ma maison, j’ai abandonné mon héritage, j’ai livré ce que j’aimais entre les mains de mes ennemis.	7 εγκαταλελοιπα τον οικον μου αφηκα την κληρονομιαν μου εδωκα την ηγαπημενην ψυχην μου εις χειρας εχθρων αυτης
8 Les miens sont devenus pour moi comme un lion dans la forêt, ils ont élevé la voix contre moi, et moi je les ai détestés.	8 εγενηθη η κληρονομια μου εμοι ως λεων εν δρυμω εδωκεν επ' εμε την φωνην αυτης δια τουτο εμισησα αυτην
9 Mon peuple serait-il devenu comme un vautour au vilain plumage, que tous les autres vautours fondent sur lui? Venez, rassemblez-vous, bêtes sauvages, accourez toutes au festin!	9 μη σπηλαιον υαινης η κληρονομια μου εμοι η σπηλαιον κυκλω αυτης βαδισατε συναγαγετε παντα τα θηρια του αγρου και ελθετωσαν του φαγειν αυτην
10 Des bergers nombreux ont saccagé ma vigne, ils ont piétiné mon domaine, ils ont changé la parcelle que j’aimais en une terre inculte et désolée.	10 ποιμενες πολλοι διεφθειραν τον αμπελωνα μου εμολυναν την μεριδα μου εδωκαν μεριδα επιθυμητην μου εις ερημον αβατον
11 Ils en ont fait un terrain saccagé, il est en deuil, en friches sous mes yeux; tout le pays a été dévasté et personne ne s’en préoccupe.	11 ετεθη εις αφανισμον απωλειας δι' εμε αφανισμω ηφανισθη πασα η γη οτι ουκ εστιν ανηρ τιθεμενος εν καρδια
12 Les pillards ont escaladé toutes les collines déboisées du désert. Voici que l’épée de Yahvé dévore, d’une extrémité à l’autre du pays: il n’y a de paix pour personne.	12 επι πασαν διεκβολην εν τη ερημω ηλθον ταλαιπωρουντες οτι μαχαιρα του κυριου καταφαγεται απ' ακρου της γης εως ακρου της γης ουκ εστιν ειρηνη παση σαρκι
13 Ils ont semé du blé et moissonné des épines, ils se sont épuisés sans aucun résultat. Ils ont honte de ce qu’ils ont récolté, car la colère de Yahvé a sévi.	13 σπειρατε πυρους και ακανθας θερισατε οι κληροι αυτων ουκ ωφελησουσιν αυτους αισχυνθητε απο καυχησεως υμων απο ονειδισμου εναντι κυριου
14 Voici ce que dit Yahvé: “Tous mes méchants voisins ont porté la main sur l’héritage que j’avais donné à mon peuple Israël, mais je les arracherai eux-mêmes de sur leur terre lorsque je reprendrai de chez eux les gens de Juda.	14 οτι ταδε λεγει κυριος περι παντων των γειτονων των πονηρων των απτομενων της κληρονομιας μου ης εμερισα τω λαω μου ισραηλ ιδου εγω αποσπω αυτους απο της γης αυτων και τον ιουδαν εκβαλω εκ μεσου αυτων
15 Je les déracinerai, mais ensuite j’aurai pitié d’eux et je les ramènerai chacun dans son héritage, chacun dans son pays.	15 και εσται μετα το εκβαλειν με αυτους επιστρεψω και ελεησω αυτους και κατοικιω αυτους εκαστον εις την κληρονομιαν αυτου και εκαστον εις την γην αυτου
16 Et s’ils veulent apprendre les normes de mon peuple, s’ils jurent par mon nom en disant: “Yahvé est vivant” - tout comme eux-mêmes ont appris à mon peuple à jurer par Baal, - alors je les établirai au milieu de mon peuple.	16 και εσται εαν μαθοντες μαθωσιν την οδον του λαου μου του ομνυειν τω ονοματι μου ζη κυριος καθως εδιδαξαν τον λαον μου ομνυειν τη βααλ και οικοδομηθησονται εν μεσω του λαου μου
17 Mais si une nation ne m’écoute pas, je l’arracherai et je la détruirai - parole de Yahvé.	17 εαν δε μη επιστρεψωσιν και εξαρω το εθνος εκεινο εξαρσει και απωλεια