Siracide 14

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Heureux celui qui n’a pas péché en paroles et qui ne porte pas le regret de ses fautes!	1 μακαριος ανηρ ος ουκ ωλισθησεν εν τω στοματι αυτου και ου κατενυγη εν λυπη αμαρτιων
2 Heureux celui que sa conscience ne condamne pas et qui n’a pas renoncé à son idéal!	2 μακαριος ου ου κατεγνω η ψυχη αυτου και ος ουκ επεσεν απο της ελπιδος αυτου
3 La richesse ne convient pas à l’homme mesquin: pourquoi donneriez-vous de grands biens à un avare?	3 ανδρι μικρολογω ου καλος ο πλουτος και ανθρωπω βασκανω ινα τι χρηματα
4 Celui qui amasse en se privant de tout, amasse pour autrui: d’autres jouiront de ses biens.	4 ο συναγων απο της ψυχης αυτου συναγει αλλοις και εν τοις αγαθοις αυτου τρυφησουσιν ετεροι
5 Si quelqu’un est mauvais pour lui-même, pour qui sera-t-il bon? Il ne jouit même pas de ce qu’il a.	5 ο πονηρος εαυτω τινι αγαθος εσται και ου μη ευφρανθησεται εν τοις χρημασιν αυτου
6 Il n’y a pas pire que celui qui est mauvais avec lui-même: sa méchanceté se retourne contre lui.	6 του βασκαινοντος εαυτον ουκ εστιν πονηροτερος και τουτο ανταποδομα της κακιας αυτου
7 S’il fait le bien, ce sera un hasard, mais à la fin sa méchanceté ressortira.	7 καν ευ ποιη εν ληθη ποιει και επ' εσχατων εκφαινει την κακιαν αυτου
8 L’homme qui toujours convoite est un mauvais; les personnes ne l’intéressent pas, il méprise les autres.	8 πονηρος ο βασκαινων οφθαλμω αποστρεφων προσωπον και υπερορων ψυχας
9 L’homme insatiable n’est jamais satisfait de ce qu’il a, la cupidité lui dessèche le cœur.	9 πλεονεκτου οφθαλμος ουκ εμπιπλαται μεριδι και αδικια πονηρα αναξηραινει ψυχην
10 L’envieux convoite la nourriture de son prochain: misère et famine seront à sa table.	10 οφθαλμος πονηρος φθονερος επ' αρτω και ελλιπης επι της τραπεζης αυτου
11 Mon enfant, fais bon usage de tout ce que tu as, et présente au Seigneur des offrandes généreuses.	11 τεκνον καθως εαν εχης ευ ποιει σεαυτον και προσφορας κυριω αξιως προσαγε
12 Souviens-toi que la mort ne tardera pas, et que ton heure ne t’a pas encore été révélée.	12 μνησθητι οτι θανατος ου χρονιει και διαθηκη αδου ουχ υπεδειχθη σοι
13 Avant de mourir fais du bien à ton ami, sois généreux selon tes moyens.	13 πριν σε τελευτησαι ευ ποιει φιλω και κατα την ισχυν σου εκτεινον και δος αυτω
14 Jouis de la vie et ne rejette pas un plaisir légitime s’il se présente sur ton chemin.	14 μη αφυστερησης απο αγαθης ημερας και μερις επιθυμιας αγαθης μη σε παρελθατω
15 Ne laisseras-tu pas à d’autres le fruit de ton travail? On partagera au sort le fruit de tes peines.	15 ουχι ετερω καταλειψεις τους πονους σου και τους κοπους σου εις διαιρεσιν κληρου
16 Donne et reçois, trompe tes soucis, ce n’est pas au tombeau qu’on peut chercher le plaisir.	16 δος και λαβε και απατησον την ψυχην σου οτι ουκ εστιν εν αδου ζητησαι τρυφην
17 Tout ce qui vit vieillit comme un vêtement; c’est la loi éternelle: tu mourras!	17 πασα σαρξ ως ιματιον παλαιουται η γαρ διαθηκη απ' αιωνος θανατω αποθανη
18 Vois la verdure d’un arbre touffu: des feuilles tombent, d’autres apparaissent; de même les générations de chair et de sang: l’une meurt et l’autre naît.	18 ως φυλλον θαλλον επι δενδρου δασεος τα μεν καταβαλλει αλλα δε φυει ουτως γενεα σαρκος και αιματος η μεν τελευτα ετερα δε γενναται
19 Les choses finies passent, et avec elles passe celui qui les a faites.	19 παν εργον σηπομενον εκλειπει και ο εργαζομενος αυτο μετ' αυτου απελευσεται
20 Heureux celui qui s’adonne à la sagesse et peut répondre à celui qui l’interroge;	20 μακαριος ανηρ ος εν σοφια μελετησει και ος εν συνεσει αυτου διαλεχθησεται
21 qui fait siennes les voies de la sagesse et en approfondit les secrets;	21 ο διανοουμενος τας οδους αυτης εν καρδια αυτου και εν τοις αποκρυφοις αυτης εννοηθησεται
22 qui la prend en chasse et se met à l’affût sur son passage;	22 εξελθε οπισω αυτης ως ιχνευτης και εν ταις οδοις αυτης ενεδρευε
23 qui regarde par ses fenêtres et écoute à ses portes;	23 ο παρακυπτων δια των θυριδων αυτης και επι των θυρωματων αυτης ακροασεται
24 qui plante sa tente auprès de sa maison et en fixe les piquets dans ses murs.	24 ο καταλυων συνεγγυς του οικου αυτης και πηξει πασσαλον εν τοις τοιχοις αυτης
25 Il remet sa tente entre les mains de la sagesse et reste en cette heureuse demeure.	25 στησει την σκηνην αυτου κατα χειρας αυτης και καταλυσει εν καταλυματι αγαθων
26 Il place ses enfants sous sa protection et se tient à l’abri de ses branches;	26 θησει τα τεκνα αυτου εν τη σκεπη αυτης και υπο τους κλαδους αυτης αυλισθησεται
27 elle le protège de la chaleur et il s’établit dans sa gloire.	27 σκεπασθησεται υπ' αυτης απο καυματος και εν τη δοξη αυτης καταλυσει