Livre des Psaumes 144

BIBLES DES PEUPLES	GREEK BIBLE
1 De David. Béni soit le Seigneur, mon rocher: il exerce mes mains, mes doigts, à l’art de la guerre!	1 Ψαλμος του Δαβιδ.>> Ευλογητος ο Κυριος, το φρουριον μου, ο διδασκων τας χειρας μου εις πολεμον, τους δακτυλους μου εις μαχην?
2 Il est mon refuge, mon rempart, ma cité haute et mon libérateur. Il est mon bouclier: je m’abrite en lui, et lui abaisse sous moi les peuples.	2 το ελεος μου και το οχυρωμα μου, το υψηλον καταφυγιον μου και ο ελευθερωτης μου? η ασπις μου, επι τον οποιον ηλπισα, οστις υποτασσει τον λαον μου υπ' εμε.
3 Qu’est-ce que l’homme? Et toi tu t’en souviens. Qu’est-ce que le fils d’homme? Et tu veilles sur lui.	3 Κυριε, τι ειναι ο ανθρωπος, και γνωριζεις αυτον; η ο υιος του ανθρωπου, και συλλογιζεσαι αυτον;
4 L’homme n’est guère plus qu’un souffle, et ses jours comme une ombre passent.	4 Ο ανθρωπος ομοιαζει την ματαιοτητα? αι ημεραι αυτου ειναι ως σκια παρερχομενη.
5 Ne veux-tu pas, Seigneur, incliner tes cieux, descendre, et d’une touche réveiller les volcans?	5 Κυριε, κλινον τους ουρανους σου και καταβηθι? εγγισον τα ορη, και θελουσι καπνισει.
6 Fais jaillir les éclairs et disperse l’ennemi, lance tes flèches qui les mettront en déroute!	6 Αστραψον αστραπην, και θελεις διασκορπισει αυτους? ριψον τα βελη σου, και θελεις εξολοθρευσει αυτους.
7 D’en haut tu étendras ta main pour me sauver des grandes eaux, tu me reprendras de la main des étrangers.	7 Εξαποστειλον την χειρα σου εξ υψους? λυτρωσον με και ελευθερωσον με εξ υδατων πολλων, εκ χειρος των υιων του αλλοτριου,
8 Ils n’ont que le mensonge à la bouche, et lorsqu’ils tendent la main, c’est pour trahir.	8 των οποιων το στομα λαλει ματαιοτητα, και η δεξια αυτων ειναι δεξια ψευδους.
9 Je veux chanter pour toi, mon Dieu, un chant nouveau, et jouer pour toi de la harpe à dix cordes.	9 Θεε, ωδην νεαν θελω ψαλλει εις σε? εν ψαλτηριω δεκαχορδω θελω ψαλμωδει εις σε?
10 Car c’est toi qui donnes au roi la victoire et qui sauves David ton serviteur. Sauve-moi de l’épée du malheur	10 τον διδοντα σωτηριαν εις τους βασιλεις? τον λυτρονοντα Δαβιδ τον δουλον αυτου απο ρομφαιας πονηρας.
11 et reprends-moi de la main des étrangers, qui n’ont que le mensonge à la bouche, qui ne tendent la main que pour mieux trahir.	11 Λυτρωσον με και ελευθερωσον με απο χειρος των υιων του αλλοτριου, των οποιων το στομα λαλει ματαιοτητα, και η δεξια αυτων ειναι δεξια ψευδους?
12 Voici nos fils, comme des plants qui ont grandi dès leurs premiers ans, et nos filles, colonnes sculptées qui rehaussent les lignes du temple.	12 δια να ηναι οι υιοι ημων ως νεοφυτα, αυξανοντες εις την νεοτητα αυτων? αι θυγατερες ημων ως ακρογωνιαιοι λιθοι τετορνευμενοι προς στολισμον παλατιου?
13 Nos greniers sont pleins, ils débordent de récoltes de toute espèce. Nos brebis se multiplient par milliers, par dizaines de mille dans nos campagnes,	13 Αι αποθηκαι ημων πληρεις, ωστε να διδωσι παν ειδος τροφης? τα προβατα ημων πληθυνομενα εις χιλιαδας και μυριαδας εν τοις αγροις ημων?
14 et nos bestiaux font bon poids. Il n’y a pas d’angoisse sur nos places, ni brèche au mur, ni reddition à l’ennemi.	14 οι βοες ημων πολυτοκοι? να μη υπαρχη μητε εφοδος εχθρων μητε εξορμησις, μηδε κραυγη εν ταις πλατειαις ημων.
15 Heureux le peuple qui peut en dire autant, heureux le peuple qui a pour Dieu l’Unique!	15 Μακαριος ο λαος, οστις ευρισκεται εν τοιαυτη καταστασει μακαριος ο λαος, του οποιου ο Κυριος ειναι ο Θεος αυτου.