Księga Psalmów 78

Biblia Tysiąclecia	Biblija Hrvatski
1 Pieśń pouczająca. Asafowy. Słuchaj, mój ludu, nauki mojej; nakłońcie wasze uszy na słowa ust moich.	1 Poučna pjesma. Asafova. Poslušaj, narode moj, moj nauk, prikloni uho riječima usta mojih!
2 Do przypowieści otworzę me usta, wyjawię tajemnice zamierzchłego wieku.	2 Otvorit ću svoja usta na pouku, iznijet ću tajne iz vremena davnih.
3 Cośmy słyszeli i cośmy poznali, i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,	3 Ono što čusmo i saznasmo, što nam kazivahu oci,
4 tego nie ukryjemy przed ich synami. Opowiemy przyszłemu potomstwu chwałę Pana i Jego potęgę, i cuda, których dokonał.	4 nećemo kriti djeci njihovoj, predat ćemo budućem koljenu: slavu Jahvinu i silu njegovu i djela čudesna što ih učini.
5 Albowiem nadał On w Jakubie przykazania i ustanowił Prawo w Izraelu, aby to, co zlecił naszym ojcom, podawali swym synom,	5 Svjedočanstvo podiže on u Jakovu, Zakon postavi u Izraelu, da ono što naredi ocima našim oni djeci svojoj objave,
6 aby to poznało przyszłe pokolenie, synowie, co się narodzą,	6 da sazna budući naraštaj, i sinovi koji će se roditi da djeci svojoj kazuju
7 że mają pokładać nadzieję w Bogu i nie zapominać dzieł Boga, lecz strzec Jego poleceń.	7 da u Boga ufanje svoje stave i ne zaborave djela Božjih, već da vrše zapovijedi njegove,
8 A niech nie będą jak ich ojcowie, pokoleniem opornym, buntowniczym, pokoleniem o chwiejnym usposobieniu, którego duch nie dochowuje Bogu wierności.	8 kako ne bi bili, kao oci njihovi, naraštaj buntovan, prkosan – naraštaj srcem nestalan i duhom Bogu nevjeran.
9 Synowie Efraima, uzbrojeni w łuki, w dniu bitwy poszli w rozsypkę.	9 Sinovi Efrajimovi, ratnici s lukom, u dan bitke okrenuše leđa.
10 Nie zachowali przymierza z Bogiem i nie chcieli postępować według Jego Prawa.	10 Saveza s Bogom ne održaše i ne htjedoše hoditi po zakonu njegovu.
11 Zapomnieli o Jego dziełach i o cudach, które im ukazał.	11 Zaboraviše na djela njegova, na čudesa koja im pokaza.
12 Uczynił cuda przed ich ojcami w ziemi egipskiej na polu Soanu.	12 Pred njihovim ocima činio je znakove u Egiptu, u Soanskom polju.
13 Rozdzielił morze, a ich przeprowadził i wody ustawił jak groblę.	13 On more razdijeli i njih prevede, vode kao nasip uzdiže.
14 Przez dzień ich prowadził obłokiem, a przez całą noc blaskiem ognia.	14 Danju ih vodio oblakom, a svu noć ognjem blistavim.
15 Rozłupał skały w pustyni i jak wielką otchłanią obficie ich napoił.	15 U pustinji hrid prolomi i napoji ih obilno kao iz bezdana.
16 Wydobył ze skały strumienie, i wylał wodę jak rzekę.	16 Iz stijene izbi potoke te izvede vode k’o velike rijeke.
17 Lecz nadal grzeszyli przeciw Niemu, obrażali Najwyższego w kraju suchym.	17 A oni jednako griješiše, prkosiše Višnjem u pustinji.
18 Wystawiali Boga na próbę w swych sercach, żądając strawy dla swego pożądania.	18 Boga su kušali u srcima svojim ištuć’ jela svojoj pohlepnosti.
19 Mówili przeciw Bogu, rzekli: Czyż Bóg potrafi nakryć stół w pustyni?	19 Prigovarali su Bogu i pitali: »Može li Gospod stol u pustinji prostrti?
20 Oto w skałę uderzył, popłynęły wody i wytrysnęły strumienie: Czy także potrafi dać chleba albo ludowi swemu przygotować mięso?	20 Eno, udari u hrid, i voda poteče i provreše potoci: a može li dati i kruha, i mesa pružiti svome narodu?«
21 Toteż gdy Pan usłyszał, zapalił się gniewem, i ogień rozgorzał przeciw Jakubowi, "i gniew jeszcze powstał przeciw Izraelowi",	21 Kad to začu Jahve, gnjevom usplamtje: oganj se raspali protiv Jakova, srdžba se razjari protiv Izraela,
22 że nie uwierzyli w Boga i nie zaufali Jego pomocy.	22 jer ne vjerovaše Bogu niti se u njegovu pomoć uzdaše.
23 Potem z góry wydał rozkaz chmurom i bramy nieba otworzył,	23 Pa ozgo naredi oblaku i otvori brane nebeske,
24 i spuścił jak deszcz mannę do jedzenia: dał im zboże z nieba.	24 k’o kišu prosu na njih manu da jedu i nahrani ih kruhom nebeskim.
25 Człowiek chleb mocarzy spożywał - żywności zesłał im do syta.	25 Čovjek blagovaše kruh jakih; on im dade hrane do sitosti.
26 Wzbudził na niebie wicher od wschodu i mocą swą przywiódł wiatr południowy.	26 Probudi na nebu vjetar istočni i svojom silom južnjak dovede.
27 I zesłał na nich mięso, jak kurzawę, i ptaki skrzydlate, jak morski piasek.	27 Prosu na njih mesa k’o prašine i ptice krilatice k’o pijeska morskoga.
28 Sprawił, że pospadały na ich obóz dokoła ich namiotów.	28 Padoše usred njihova tabora i oko šatora njihovih.
29 Jedli więc i nasycili się w pełni, i zaspokoił ich pożądanie.	29 Jeli su i nasitili se, želju njihovu on im ispuni.
30 Jeszcze nie zaspokoili swego pożądania i pokarm był jeszcze w ich ustach,	30 Još nisu svoju utažili pohlepu i jelo im još bješe u ustima,
31 gdy się rozżarzył przeciw nim gniew Boży: zabił ich dostojników, a młodzieńców Izraela powalił.	31 kad se srdžba Božja na njih raspali: pokosi smrću prvake njihove i mladiće pobi Izraelove.
32 Jednakże nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom.	32 Uza sve to griješiše dalje i ne vjerovaše u čudesna djela njegova.
33 Szybko ich dni zakończył i lata ich nagłą zatratą.	33 I skonča im dane jednim dahom i njihova ljeta naglim svršetkom.
34 Gdy ich zabijał, szukali Go, nawracali się i znów szukali Boga.	34 Kad ih ubijaše, tražiše ga i opet pitahu za Boga;
35 I przypominali sobie, że Bóg jest dla nich skałą, że Bóg Najwyższy ich zbawicielem.	35 spominjahu se da je Bog hridina njihova i Svevišnji njihov otkupitelj.
36 Lecz oszukiwali Go swymi ustami i kłamali Mu swoim językiem.	36 Ali ga opet ustima svojim varahu i jezikom svojim lagahu njemu.
37 Ich serce nie trwało przy Nim, w przymierzu z Nim nie byli stali.	37 Njihovo srce s njime ne bijaše, nit’ bijahu vjerni Savezu njegovu.
38 On jednak litując się odpuszczał winę, a nie wytracał, i często odwracał swój gniew, i nie pobudzał całej swej zapalczywości.	38 A on im milosrdno grijeh praštao i nije ih posmicao; često je gnjev svoj susprezao da ne plane svom jarošću.
39 Przypominał sobie, że są tylko ciałem i tchnieniem, które odchodzi, a nie wraca.	39 Spominjao se da su put i dah koji odlazi i ne vraća se više.
40 Ileż razy drażnili Go na pustyni i zasmucali Go na pustkowiu!	40 Koliko mu prkosiše u pustinji i žalostiše ga u samotnom kraju!
41 I ponownie Boga wystawiali na próbę, gniewali Świętego Izraela.	41 Sve nanovo iskušavahu Boga i vrijeđahu Sveca Izraelova
42 Nie pamiętali Jego ręki - dnia, w którym ich wybawił od ciemiężyciela,	42 ne spominjuć’ se ruke njegove ni dana kad ih od dušmana izbavi,
43 kiedy czynił w Egipcie swe znaki i swoje cuda na polu Soanu,	43 ni znakova njegovih u Egiptu, ni čudesnih djela u polju soanskom.
44 i rzeki ich w krew zamienił, i ich strumienie, aby pić nie mogli.	44 U krv im pretvori rijeke i potoke, da ne piju.
45 Nasłał na nich muchy, które ich kąsały, i zgubne dla nich żaby.	45 Posla na njih obade da ih žderu i žabe da ih more.
46 Ich zbiory wydał owadom, a owoc ich pracy szarańczy.	46 I predade skakavcu žetvu njihovu, i plod muke njihove žderaču.
47 Poraził gradem ich winnice, a szronem ich sykomory.	47 Vinograde im tučom udari, a mrazom smokvike njihove.
48 Ich bydło wydał na pastwę zarazy, a na pastwę choroby ich trzody.	48 I predade gradu njihova goveda i munjama stada njihova.
49 Zesłał na nich żar swojego gniewu: oburzenie, zapalczywość i udrękę - orszak zwiastunów klęski.	49 Obori na njih svu žestinu gnjeva svog, jarost, bijes i nevolju: posla na njih anđele nesreće.
50 Otworzył drogę dla swego gniewu: nie zachował ich od śmierci, ich życie wydał zarazie.	50 I put gnjevu svojem otvori: ne poštedje im život od smrti, životinje im izruči pošasti.
51 I poraził w Egipcie wszystko pierworodne, pierwsze ich płody w namiotach Chama.	51 Pobi u Egiptu sve prvorođeno, prvence u šatorju Hamovu.
52 A swój lud wyprowadził jak owce i powiódł w pustyni jak trzodę.	52 I povede narod svoj kao ovce i vođaše ih kao stado kroz pustinju.
53 Wiódł ich bezpiecznie, tak że się nie bali, a ich wrogów przykryło morze.	53 Pouzdano ih je vodio te se nisu bojali, a more je prekrilo dušmane njihove.
54 Wprowadził ich do swej ziemi świętej, do gór, które nabyła Jego prawica;	54 U svetu zemlju svoju on ih odvede, na bregove što mu ih osvoji desnica.
55 i wygnał przed nimi narody, a im losem wyznaczył dziedzictwo i w namiotach tamtych osadził szczepy Izraela.	55 Pred njima istjera pogane, konopom im podijeli baštinu, pod šatorjem njihovim naseli plemena izraelska.
56 Ale wystawiali na próbę i drażnili Boga Najwyższego, i Jego przykazań nie strzegli.	56 A oni iskušavali i gnjevili Boga višnjega i nisu držali zapovijedi njegovih.
57 Odstępowali zdradziecko, jak ich ojcowie, byli zmienni, jak łuk zawodny.	57 Otpadoše, iznevjeriše se k’o oci njihovi, k’o lûk nepouzdan oni zatajiše.
58 Pobudzali Go do gniewu przez swoje wyżyny i wzniecali Jego zazdrość swoimi rzeźbami.	58 Na gnjev ga nagnaše svojim uzvišicama, na ljubomor navedoše kumirima svojim.
59 Bóg usłyszał i zapłonął gniewem, i zupełnie odrzucił Izraela.	59 Bog vidje i gnjevom planu, odbaci posve Izraela.
60 I porzucił mieszkanie w Szilo, przybytek, gdzie mieszkał wśród ludzi.	60 I napusti boravište svoje u Šilu, šator u kojem prebivaše s ljudima.
61 I oddał swoją moc w niewolę, a swą chwałę w ręce nieprzyjaciół.	61 Preda u ropstvo snagu svoju i svoju diku u ruke dušmanske.
62 I wydał pod miecz swój naród, i rozjątrzył się na swoje dziedzictwo.	62 Narod svoj prepusti maču, raspali se na svoju baštinu.
63 Młodzieńców ich pochłonął ogień, a nad ich pannami nie śpiewano pieśni weselnych.	63 Mladiće njihove oganj proguta, ne udaše se djevice njihove.
64 Ich kapłani poginęli od miecza, a ich wdowy nie mogły lamentować.	64 Svećenici njihovi padoše od mača, ne zaplakaše udove njihove.
65 Lecz Pan się ocknął jak ze snu, jak wojownik winem zmożony.	65 Tad se k’o odà sna trgnu Gospodin, k’o ratnik vinom savladan.
66 I poraził od tyłu swych nieprzyjaciół: wieczystą sromotą ich okrył.	66 Udari otraga dušmane svoje, sramotu im vječitu zadade.
67 Odrzucił namiot Józefa i nie wybrał szczepu Efraima,	67 On odbaci šator Josipov i Efrajimovo pleme ne odabra,
68 lecz wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.	68 već odabra pleme Judino i goru Sion koja mu omilje.
69 I wzniósł swoją świątynię, jak wysokie niebo, jak ziemię, którą ugruntował na wieki.	69 Sagradi svetište k’o nebo visoko, k’o zemlju utemelji ga dovijeka.
70 Wybrał swego sługę Dawida i wziął go od owczych zagród:	70 Izabra Davida, slugu svojega, uze ga od torova ovčjih;
71 powołał go, gdy chodził za karmiącymi [owcami], by pasł Jakuba, lud Jego, i Izraela, Jego dziedzictwo.	71 odvede ga od ovaca dojilica da pase Jakova, narod njegov, Izraela, baštinu njegovu.
72 On ich pasł w prawości swego serca i roztropnie prowadził swoimi rękoma.	72 I pasao ih je srcem čestitim i brižljivim rukama vodio.