Psalmi 139

Biblija Hrvatski	BIBLIA
1 Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,	1 Del maestro de coro. De David. Salmo. Yahveh, tú me escrutas y conoces;
2 ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.	2 sabes cuándo me siento y cuándo me levanto, mi pensamiento calas desde lejos;
3 Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.	3 esté yo en camino o acostado, tú lo adviertes, familiares te son todas mis sendas.
4 Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.	4 Que no está aún en mi lengua la palabra, y ya tú, Yahveh, la conoces entera;
5 S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.	5 me aprietas por detrás y por delante, y tienes puesta sobre mí tu mano.
6 Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.	6 Ciencia es misteriosa para mí, harto alta, no puedo alcanzarla.
7 Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?	7 ¿A dónde iré yo lejos de tu espíritu, a dónde de tu rostro podré huir?
8 Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u podzemlje legnem, i ondje si.	8 Si hasta los cielos subo, allí estás tú, si en el seol me acuesto, allí te encuentras.
9 Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj,	9 Si tomo las alas de la aurora, si voy a parar a lo último del mar,
10 i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.	10 también allí tu mano me conduce, tu diestra me aprehende.
11 Reknem li: »Nek’ me barem tmine zakriju i nek’ me noć umjesto svjetla okruži!« –	11 Aunque diga: «¡Me cubra al menos la tiniebla, y la noche sea en torno a mí un ceñidor,
12 ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.	12 ni la misma tiniebla es tenebrosa para ti, y la noche es luminosa como el día.
13 Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.	13 Porque tú mis riñones has formado, me has tejido en el vientre de mi madre;
14 Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,	14 yo te doy gracias por tantas maravillas: prodigio soy, prodigios son tus obras. Mi alma conocías cabalmente,
15 kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.	15 y mis huesos no se te ocultaban, cuando era yo formado en lo secreto, tejido en las honduras de la tierra.
16 Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.	16 Mi embrión tus ojos lo veían; en tu libro están inscritos todos los días que han sido señalados, sin que aún exista uno solo de ellos.
17 Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.	17 Mas para mí ¡qué arduos son tus pensamientos, oh, Dios, qué incontable su suma!
18 Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!	18 ¡Son más, si los recuento, que la arena, y al terminar, todavía estoy contigo!
19 De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek’ odstupe od mene!	19 ¡Ah, si al impío, oh Dios, mataras, si los hombres sanguinarios se apartaran de mí!
20 Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.	20 Ellos que hablan de ti dolosamente, tus adversarios que se alzan en vano.
21 Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?	21 ¿No odio, Yahveh, a quienes te odian? ¿No me asquean los que se alzan contra ti?
22 Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.	22 Con odio colmado los odio, son para mí enemigos.
23 Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:	23 Sóndame, oh Dios, mi corazón conoce, pruébame, conoce mis desvelos; 24 mira no haya en mí camino de dolor, y llévame por el camino eterno.
24 pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!