1 فاجاب صوفر النعماتي وقال | 1 וַיַּעַן צֹפַר הַנַּעֲמָתִי וַיֹּאמַר |
2 من اجل ذلك هواجسي تجيبني ولهذا هيجاني فيّ. | 2 לָכֵן שְׂעִפַּי יְשִׁיבוּנִי וּבַעֲבוּר חוּשִׁי בִי |
3 تعيير توبيخي اسمع. وروح من فهمي يجيبني | 3 מוּסַר כְּלִמָּתִי אֶשְׁמָע וְרוּחַ מִבִּינָתִי יַעֲנֵנִי |
4 أما علمت هذا من القديم منذ وضع الانسان على الارض | 4 הֲזֹאת יָדַעְתָּ מִנִּי־עַד מִנִּי שִׂים אָדָם עֲלֵי־אָרֶץ |
5 ان هتاف الاشرار من قريب وفرح الفاجر الى لحظة. | 5 כִּי רִנְנַת רְשָׁעִים מִקָּרֹוב וְשִׂמְחַת חָנֵף עֲדֵי־רָגַע |
6 ولو بلغ السموات طوله ومسّ راسه السحاب. | 6 אִם־יַעֲלֶה לַשָּׁמַיִם שִׂיאֹו וְרֹאשֹׁו לָעָב יַגִּיעַ |
7 كجلّته الى الابد يبيد. الذين رأوه يقولون اين هو. | 7 כְּגֶלֲלֹו לָנֶצַח יֹאבֵד רֹאָיו יֹאמְרוּ אַיֹּו |
8 كالحلم يطير فلا يوجد ويطرد كطيف الليل. | 8 כַּחֲלֹום יָעוּף וְלֹא יִמְצָאוּהוּ וְיֻדַּד כְּחֶזְיֹון לָיְלָה |
9 عين ابصرته لا تعود تراه ومكانه لن يراه بعد. | 9 עַיִן זָפַתּוּ וְלֹא תֹוסִיף וְלֹא־עֹוד תְּשׁוּרֶנּוּ מְקֹומֹו |
10 بنوه يترضون الفقراء ويداه تردان ثروته. | 10 בָּנָיו יְרַצּוּ דַלִּים וְיָדָיו תָּשֵׁבְנָה אֹונֹו |
11 عظامه ملآنة شبيبة ومعه في التراب تضطجع. | 11 עַצְמֹותָיו מָלְאוּ [עֲלוּמֹו כ] (עֲלוּמָיו ק) וְעִמֹּו עַל־עָפָר תִּשְׁכָּב |
12 ان حلا في فمه الشر واخفاه تحت لسانه | 12 אִם־תַּמְתִּיק בְּפִיו רָעָה יַכְחִידֶנָּה תַּחַת לְשֹׁונֹו |
13 اشفق عليه ولم يتركه بل حبسه وسط حنكه | 13 יַחְמֹל עָלֶיהָ וְלֹא יַעַזְבֶנָּה וְיִמְנָעֶנָּה בְּתֹוךְ חִכֹּו |
14 فخبزه في امعائه يتحول. مرارة اصلال في بطنه. | 14 לַחְמֹו בְּמֵעָיו נֶהְפָּךְ מְרֹורַת פְּתָנִים בְּקִרְבֹּו |
15 قد بلع ثروة فيتقيأها. الله يطردها من بطنه. | 15 חַיִל בָּלַע וַיְקִאֶנּוּ מִבִּטְנֹו יֹורִשֶׁנּוּ אֵל |
16 سمّ الاصلال يرضع. يقتله لسان الافعى. | 16 רֹאשׁ־פְּתָנִים יִינָק תַּהַרְגֵהוּ לְשֹׁון אֶפְעֶה |
17 لا يرى الجداول انهار سواقي عسل ولبن. | 17 אַל־יֵרֶא בִפְלַגֹּות נַהֲרֵי נַחֲלֵי דְּבַשׁ וְחֶמְאָה |
18 يرد تعبه ولا يبلعه. كمال تحت رجع. ولا يفرح. | 18 מֵשִׁיב יָגָע וְלֹא יִבְלָע כְּחֵיל תְּמוּרָתֹו וְלֹא יַעֲלֹס |
19 لانه رضض المساكين وتركهم واغتصب بيتا ولم يبنه | 19 כִּי־רִצַּץ עָזַב דַּלִּים בַּיִת גָּזַל וְלֹא יִבֶנֵהוּ |
20 لانه لم يعرف في بطنه قناعة لا ينجو بمشتهاه. | 20 כִּי ׀ לֹא־יָדַע שָׁלֵו בְּבִטְנֹו בַּחֲמוּדֹו לֹא יְמַלֵּט |
21 ليست من اكله بقية لاجل ذلك لا يدوم خيره. | 21 אֵין־שָׂרִיד לְאָכְלֹו עַל־כֵּן לֹא־יָחִיל טוּבֹו |
22 مع ملء رغده يتضايق. تأتي عليه يد كل شقي. | 22 בִּמְלֹאות פְקֹו יֵצֶר לֹו כָּל־יַד עָמֵל תְּבֹואֶנּוּ |
23 يكون عندما يملأ بطنه ان الله يرسل عليه حمو غضبه ويمطره عليه عند طعامه. | 23 יְהִי ׀ לְמַלֵּא בִטְנֹו יְשַׁלַּח־בֹּו חֲרֹון אַפֹּו וְיַמְטֵר עָלֵימֹו בִּלְחוּמֹו |
24 يفر من سلاح حديد. تخرقه قوس نحاس. | 24 יִבְרַח מִנֵּשֶׁק בַּרְזֶל תַּחְלְפֵהוּ קֶשֶׁת נְחוּשָׁה |
25 جذبه فخرج من بطنه والبارق من مرارته مرق. عليه رعوب. | 25 שָׁלַף וַיֵּצֵא מִגֵּוָה וּבָרָק מִמְּרֹרָתֹו יַהֲלֹךְ עָלָיו אֵמִים |
26 كل ظلمة مختبأة لذخائره. تأكله نار لم تنفخ. ترعى البقية في خيمته. | 26 כָּל־חֹשֶׁךְ טָמוּן לִצְפּוּנָיו תְּאָכְלֵהוּ אֵשׁ לֹא־נֻפָּח יֵרַע שָׂרִיד בְּאָהֳלֹו |
27 السموات تعلن اثمه والارض تنهض عليه. | 27 יְגַלּוּ שָׁמַיִם עֲוֹנֹו וְאֶרֶץ מִתְקֹומָמָה לֹו |
28 تزول غلة بيته. تهراق في يوم غضبه. | 28 יִגֶל יְבוּל בֵּיתֹו נִגָּרֹות בְּיֹום אַפֹּו |
29 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث أمره من القدير | 29 זֶה ׀ חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע מֵאֱלֹהִים וְנַחֲלַת אִמְרֹו מֵאֵל׃ פ |