1 - Gesù, continuando il discorso, parlò di nuovo in parabole e disse: | 1 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens : |
2 «Il regno de' cieli è simile a un re che fece le nozze del suo figliuolo; | 2 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. |
3 e mandò i suoi servi a chiamar gl'invitati, i quali non vollero venire. | 3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. |
4 Mandò altri servi a dire: - Ecco ho preparato il mio convito, i miei buoi e gli animali ingrassati sono ammazzati e tutto è all'ordine; venite alle nozze. - | 4 Iterum misit alios servos, dicens : Dicite invitatis : Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata : venite ad nuptias. |
5 Ma quelli, non curandosene se ne andarono, chi alla sua villa e chi al suo traffico; | 5 Illi autem neglexerunt : et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam : |
6 altri anzi, presi i servi, li oltraggiarono e uccisero. | 6 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. |
7 Il re, udito ciò, si adirò e mandò le sue truppe a sterminare quegli omicidii e a bruciare la loro città. | 7 Rex autem cum audisset, iratus est : et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. |
8 Allora disse a' suoi servi: - Le nozze son pronte, ma gl'invitati non ne furono degni. | 8 Tunc ait servis suis : Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni : |
9 Andate sui crocicchi delle strade e quanti trovate, chiamateli alle nozze. - | 9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. |
10 Quei servi, usciti per le strade, radunarono quanti trovarono, cattivi e buoni, e la sala delle nozze fu piena di convitati. | 10 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos : et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. |
11 Il re entrò per vedere quelli che erano a tavola e, avendo notato un uomo che non era in abito da nozze, | 11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. |
12 gli osservò: - Amico, come sei entrato qui senza l'abito da nozze? - Quegli restò senza parola. | 12 Et ait illi : Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem ? At ille obmutuit. |
13 Allora il re disse ai servi: - Legategli le mani e i piedi e gettatelo fuori nel buio; ivi sarà il pianto e lo stridor di denti. - | 13 Tunc dicit rex ministris : Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores : ibi erit fletus et stridor dentium. |
14 Perchè molti sono i chiamati, ma pochi gli eletti». | 14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi.
|
15 Allora i Farisei si ritirarono e tennero consiglio per coglierlo in parole. | 15 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. |
16 Gli mandarono i loro discepoli con degli Erodiani per dirgli: «Maestro, sappiamo che sei veritiero e insegni la via di Dio conforme alla verità e non guardi in faccia a nessuno, perchè non badi all'apparenza degli uomini; | 16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes : Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo : non enim respicis personam hominum : |
17 dicci dunque ciò che ti pare: è lecito o no pagare il tributo a Cesare?». | 17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non ? |
18 Gesù, capita la loro malizia, disse: «Perchè mi tentate, o ipocriti? | 18 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait : Quid me tentatis, hypocritæ ? |
19 Mostratemi la moneta del tributo». Essi gli presentarono un denaro. | 19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. |
20 Ed egli chiese loro: «Di chi è quest'immagine e l'iscrizione?». | 20 Et ait illis Jesus : Cujus est imago hæc, et superscriptio ? |
21 Gli risposero: «Di Cesare». Soggiunse allora Gesù: «Rendete dunque a Cesare quello che è di Cesare, e a Dio quello che è di Dio». | 21 Dicunt ei : Cæsaris. Tunc ait illis : Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari : et quæ sunt Dei, Deo. |
22 Ed essi, udita questa risposta, stupirono e, lasciatolo, se n'andarono via. | 22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt.
|
23 In quello stesso giorno vennero a lui i Sadducei, i quali negano che vi sia la resurrezione e lo interrogarono dicendo: | 23 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem : et interrogaverunt eum, |
24 «Maestro, Mosè disse: - Se uno muore senza figli, suo fratello sposi la moglie di lui e susciti prole a suo fratello. - | 24 dicentes : Magister, Moyses dixit : Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. |
25 Ora c'erano tra noi sette fratelli; il primo prese moglie e morì e, non avendo prole, lasciò la moglie al fratello. | 25 Erant autem apud nos septem fratres : et primus, uxore ducta, defunctus est : et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. |
26 Lo stesso fece il secondo e poi il terzo, fino al settimo. | 26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. |
27 Ultima fra tutti, morì anche la donna. | 27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. |
28 Nella resurrezione adunque di quale dei sette sarà moglie, poichè tutti l'ebbero?». | 28 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor ? omnes enim habuerunt eam. |
29 Gesù rispose loro: «Voi v'ingannate, perchè non capite nè le Scritture, nè la potenza di Dio. | 29 Respondens autem Jesus, ait illis : Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. |
30 Infatti alla resurrezione nè si ammoglieranno nè si mariteranno, ma saranno come angeli di Dio in cielo. | 30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cælo. |
31 Quanto poi alla resurrezione dei morti non avete letto quel che vi fu detto da Dio: | 31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis : |
32 "Io sono il Dio d'Abramo, il Dio di Isacco e il Dio di Giacobbe"? Non è il Dio dei morti, ma dei vivi». | 32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob ? Non est Deus mortuorum, sed viventium. |
33 Il popolo, udendo ciò, si meravigliava per la sua dottrina. | 33 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus.
|
34 I Farisei, udito che Gesù aveva ridotto al silenzio i Sadducei, si raccolsero insieme, | 34 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum : |
35 e un d'essi, dottore della legge, gli domandò per tentarlo: | 35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum : |
36 «Maestro, qual è il più gran comandamento della legge?». | 36 Magister, quod est mandatum magnum in lege ? |
37 Gesù gli rispose: «" Ama il Signore Dio tuo con tutto il tuo cuore, con tutta la tua anima e con tutta la tua mente ". | 37 Ait illi Jesus : Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. |
38 Questo è il più grande e il primo comandamento. | 38 Hoc est maximum, et primum mandatum. |
39 Il secondo poi è simile a questo: " Amerai il tuo prossimo come te stesso ". | 39 Secundum autem simile est huic : Diliges proximum tuum, sicut teipsum. |
40 Su questi due comandamenti si fondano tutta la legge e i Profeti». | 40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ.
|
41 Ed essendosi radunati i Farisei, Gesù li interrogò | 41 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, |
42 dicendo: «Che vi pare del Cristo? E di chi è figlio?». «Di David», gli risposero. | 42 dicens : Quid vobis videtur de Christo ? cujus filius est ? Dicunt ei : David. |
43 Domandò loro: «Come dunque David in ispirito lo chiama Signore, dicendo: | 43 Ait illis : Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens : |
44 - Il Signore ha detto al mio Signore: " Siedi alla mia destra, finchè io abbia posto i tuoi nemici sotto i tuoi piedi " -? | 44 Dixit Dominus Domino meo : Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum ? |
45 Se dunque David lo chiama Signore, come può essere suo figlio?». | 45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est ? |
46 E nessuno sapeva risponder nulla; nè da quel giorno nessuno più osò interrogarlo. | 46 Et nemo poterat ei respondere verbum : neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. |