1 συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση | 1 Por ventura não clama a Sabedoria e a inteligência não eleva a sua voz? |
2 επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν | 2 No cume das montanhas posta-se ela, e nas encruzilhadas dos caminhos. |
3 παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται | 3 Alça sua voz na entrada das torres, junto às portas, nas proximidades da cidade. |
4 υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων | 4 É a vós, ó homens, que eu apelo; minha voz se dirige aos filhos dos homens. |
5 νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν | 5 Ó simples, aprendei a prudência, adquiri a inteligência, ó insensatos. |
6 εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα | 6 Prestai atenção, pois! Coisas magníficas vos anuncio, de meus lábios só sairá retidão, |
7 οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη | 7 porque minha boca proclama a verdade e meus lábios detestam a iniqüidade. |
8 μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες | 8 Todas as palavras de minha boca são justas, nelas nada há de falso nem de tortuoso. |
9 παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν | 9 São claras para os que as entendem e retas para o que chegou à ciência. |
10 λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου | 10 Recebei a instrução e não o dinheiro. Preferi a ciência ao fino ouro, |
11 κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν | 11 pois a Sabedoria vale mais que as pérolas e jóia alguma a pode igualar. |
12 εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην | 12 Eu, a Sabedoria, sou amiga da prudência, possuo uma ciência profunda. |
13 φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων | 13 O temor do Senhor é o ódio ao mal. Orgulho, arrogância, caminho perverso, boca mentirosa: eis o que eu detesto. |
14 εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς | 14 Meu é o conselho e o bom êxito, minha a inteligência, minha a força. |
15 δι' εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην | 15 Por mim reinam os reis e os legisladores decretam a justiça; |
16 δι' εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι' εμου κρατουσι γης | 16 por mim governam os magistrados e os magnatas regem a terra. |
17 εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν | 17 Amo os que me amam. Quem me procura, encontra-me. |
18 πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη | 18 Comigo estão a riqueza e a glória, os bens duráveis e a justiça. |
19 βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου | 19 Mais precioso que o mais fino ouro é o meu fruto, meu produto tem mais valor que a mais fina prata. |
20 εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι | 20 Sigo o caminho da justiça, no meio da senda da eqüidade. |
21 ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων [21α] εαν αναγγειλω υμιν τα καθ' ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι | 21 Deixo os meus haveres para os que me amam e acumulo seus tesouros. |
22 κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου | 22 O Senhor me criou, como primícia de suas obras, desde o princípio, antes do começo da terra. |
23 προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη | 23 Desde a eternidade fui formada, antes de suas obras dos tempos antigos. |
24 προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων | 24 Ainda não havia abismo quando fui concebida, e ainda as fontes das águas não tinham brotado. |
25 προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με | 25 Antes que assentados fossem os montes, antes dos outeiros, fui dada à luz; |
26 κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ' ουρανον | 26 antes que fossem feitos a terra e os campos e os primeiros elementos da poeira do mundo. |
27 ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ' ανεμων | 27 Quando ele preparava os céus, ali estava eu; quando traçou o horizonte na superfície do abismo, |
28 ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ' ουρανον | 28 quando firmou as nuvens no alto, quando dominou as fontes do abismo, |
29 και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης | 29 quando impôs regras ao mar, para que suas águas não transpusessem os limites, quando assentou os fundamentos da terra, |
30 ημην παρ' αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ' ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω | 30 junto a ele estava eu como artífice, brincando todo o tempo diante dele, |
31 οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων | 31 brincando sobre o globo de sua terra, achando as minhas delícias junto aos filhos dos homens. |
32 νυν ουν υιε ακουε μου | 32 E agora, meus filhos, escutai-me: felizes aqueles que guardam os meus caminhos. |
33 - | 33 Ouvi minha instrução para serdes sábios, não a rejeiteis. |
34 μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ' εμαις θυραις καθ' ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων | 34 Feliz o homem que me ouve e que vela todos os dias à minha porta e guarda os umbrais de minha casa! |
35 αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου | 35 Pois quem me acha encontra a vida e alcança o favor do Senhor. |
36 οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον | 36 Mas quem me ofende, prejudica-se a si mesmo; quem me odeia, ama a morte. |