Ecclésiaste 12

JERUSALEM	LXX
1 Et souviens-toi de ton Créateur aux jours de ton adolescence, avant que viennent les joursmauvais et qu'arrivent les années dont tu diras: "je ne les aime pas";	1 και μνησθητι του κτισαντος σε εν ημεραις νεοτητος σου εως οτου μη ελθωσιν ημεραι της κακιας και φθασωσιν ετη εν οις ερεις ουκ εστιν μοι εν αυτοις θελημα
2 avant que s'obscurcissent le soleil et la lumière, la lune et les étoiles, et que reviennent lesnuages après la pluie;	2 εως ου μη σκοτισθη ο ηλιος και το φως και η σεληνη και οι αστερες και επιστρεψωσιν τα νεφη οπισω του υετου
3 au jour où tremblent les gardiens de la maison, où se courbent les hommes vigoureux, où lesfemmes, l'une après l'autre, cessent de moudre, où l'obscurité gagne celles qui regardent par la fenêtre.	3 εν ημερα η εαν σαλευθωσιν φυλακες της οικιας και διαστραφωσιν ανδρες της δυναμεως και ηργησαν αι αληθουσαι οτι ωλιγωθησαν και σκοτασουσιν αι βλεπουσαι εν ταις οπαις
4 Quand la porte est fermée sur la rue, quand tombe la voix du moulin, quand on se lève à la voixde l'oiseau, quand se taisent toutes les chansons.	4 και κλεισουσιν θυρας εν αγορα εν ασθενεια φωνης της αληθουσης και αναστησεται εις φωνην του στρουθιου και ταπεινωθησονται πασαι αι θυγατερες του ασματος
5 Quand on redoute la montée et qu'on a des frayeurs en chemin. Et l'amandier est en fleur, et lasauterelle est pesante, et le câpre perd son goût. Tandis que l'homme s'en va vers sa maison d'éternité et lespleureurs tournent déjà dans la rue.	5 και γε απο υψους οψονται και θαμβοι εν τη οδω και ανθηση το αμυγδαλον και παχυνθη η ακρις και διασκεδασθη η καππαρις οτι επορευθη ο ανθρωπος εις οικον αιωνος αυτου και εκυκλωσαν εν αγορα οι κοπτομενοι
6 Avant que lâche le fil d'argent, que la coupe d'or se brise, que la jarre se casse à la fontaine, quela poulie se rompe au puits	6 εως οτου μη ανατραπη σχοινιον του αργυριου και συνθλιβη ανθεμιον του χρυσιου και συντριβη υδρια επι την πηγην και συντροχαση ο τροχος επι τον λακκον
7 et que la poussière retourne à la terre comme elle en est venue, et le souffle à Dieu qui l'adonné.	7 και επιστρεψη ο χους επι την γην ως ην και το πνευμα επιστρεψη προς τον θεον ος εδωκεν αυτο
8 Vanité des vanités, dit Qohélet, tout est vanité.	8 ματαιοτης ματαιοτητων ειπεν ο εκκλησιαστης τα παντα ματαιοτης
9 Sans compter que Qohélet fut un sage, il a encore enseigné au peuple le savoir; il a pesé,examiné et corrigé beaucoup de proverbes;	9 και περισσον οτι εγενετο εκκλησιαστης σοφος ετι εδιδαξεν γνωσιν συν τον λαον και ους εξιχνιασεται κοσμιον παραβολων
10 Qohélet s'est efforcé de trouver beaucoup de paroles plaisantes et d'écrire des paroles devérité.	10 πολλα εζητησεν εκκλησιαστης του ευρειν λογους θεληματος και γεγραμμενον ευθυτητος λογους αληθειας
11 Les paroles du sage sont comme des aiguillons et comme des piquets plantés par les maîtresde troupeaux; ils sont mis par le même pasteur.	11 λογοι σοφων ως τα βουκεντρα και ως ηλοι πεφυτευμενοι οι παρα των συναγματων εδοθησαν εκ ποιμενος ενος και περισσον εξ αυτων
12 En plus de cela, mon fils, sois averti que faire des livres est un travail sans fin et que beaucoupd'étude fatigue le corps.	12 υιε μου φυλαξαι ποιησαι βιβλια πολλα ουκ εστιν περασμος και μελετη πολλη κοπωσις σαρκος
13 Fin du discours. Tout est entendu. Crains Dieu et observe ses commandements, car c'est là ledevoir de tout homme.	13 τελος λογου το παν ακουεται τον θεον φοβου και τας εντολας αυτου φυλασσε οτι τουτο πας ο ανθρωπος
14 Car Dieu amènera en jugement toutes les actions de l'homme, tout ce qui est caché, que ce soitbien ou mal.	14 οτι συν παν το ποιημα ο θεος αξει εν κρισει εν παντι παρεωραμενω εαν αγαθον και εαν πονηρον .