Deuxième livre des Macchabées 7

JERUSALEM	GREEK BIBLE
1 Il arriva aussi que sept frères ayant été arrêtés avec leur mère, le roi voulut les contraindre, enleur infligeant les fouets et les nerfs de boeuf, à toucher à la viande de porc (interdite par la loi).	1 συνεβη δε και επτα αδελφους μετα της μητρος συλλημφθεντας αναγκαζεσθαι υπο του βασιλεως απο των αθεμιτων υειων κρεων εφαπτεσθαι μαστιξιν και νευραις αικιζομενους
2 L'un d'eux se faisant leur porte-parole: "Que vas-tu, dit-il, demander et apprendre de nous?Nous sommes prêts à mourir plutôt que d'enfreindre les lois de nos pères."	2 εις δε αυτων γενομενος προηγορος ουτως εφη τι μελλεις ερωταν και μανθανειν ημων ετοιμοι γαρ αποθνησκειν εσμεν η παραβαινειν τους πατριους νομους
3 Le roi, hors de lui, fit mettre sur le feu des poêles et des chaudrons.	3 εκθυμος δε γενομενος ο βασιλευς προσεταξεν τηγανα και λεβητας εκπυρουν
4 Sitôt qu'ils furent brûlants, il ordonna de couper la langue à celui qui avait été leur porte-parole, de lui enlever la peau de la tête et de lui trancher les extrémités, sous les yeux de ses autres frères et de samère.	4 των δε παραχρημα εκπυρωθεντων τον γενομενον αυτων προηγορον προσεταξεν γλωσσοτομειν και περισκυθισαντας ακρωτηριαζειν των λοιπων αδελφων και της μητρος συνορωντων
5 Lorsqu'il fut complètement impotent, il commanda de l'approcher du feu, respirant encore, etde le faire passer à la poêle. Tandis que la vapeur de la poêle se répandait au loin, les autres s'exhortaientmutuellement avec leur mère à mourir avec vaillance:	5 αχρηστον δε αυτον τοις ολοις γενομενον εκελευσεν τη πυρα προσαγειν εμπνουν και τηγανιζειν της δε ατμιδος εφ' ικανον διαδιδουσης του τηγανου αλληλους παρεκαλουν συν τη μητρι γενναιως τελευταν λεγοντες ουτως
6 "Le Seigneur Dieu voit, disaient-ils, et il a en vérité cette compassion de nous selon que Moïsel'a annoncé par le cantique qui proteste ouvertement en ces termes: Et il aura pitié de ses serviteurs."	6 ο κυριος ο θεος εφορα και ταις αληθειαις εφ' ημιν παρακαλειται καθαπερ δια της κατα προσωπον αντιμαρτυρουσης ωδης διεσαφησεν μωυσης λεγων και επι τοις δουλοις αυτου παρακληθησεται
7 Lorsque le premier eut quitté la vie de cette manière, on amena le second pour le supplice.Après lui avoir arraché la peau de la tête avec les cheveux, on lui demandait: "Veux-tu manger du porc, avantque ton corps soit torturé membre par membre?"	7 μεταλλαξαντος δε του πρωτου τον τροπον τουτον τον δευτερον ηγον επι τον εμπαιγμον και το της κεφαλης δερμα συν ταις θριξιν περισυραντες επηρωτων ει φαγεσαι προ του τιμωρηθηναι το σωμα κατα μελος
8 Il répondit dans la langue de ses pères: "Non!" C'est pourquoi lui aussi fut à son tour soumisaux tourments.	8 ο δε αποκριθεις τη πατριω φωνη προσειπεν ουχι διοπερ και ουτος την εξης ελαβεν βασανον ως ο πρωτος
9 Au moment de rendre le dernier soupir: "Scélérat que tu es, dit-il, tu nous exclus de cette vieprésente, mais le Roi du monde nous ressuscitera pour une vie éternelle, nous qui mourons pour ses lois."	9 εν εσχατη δε πνοη γενομενος ειπεν συ μεν αλαστωρ εκ του παροντος ημας ζην απολυεις ο δε του κοσμου βασιλευς αποθανοντας ημας υπερ των αυτου νομων εις αιωνιον αναβιωσιν ζωης ημας αναστησει
10 Après lui on châtia le troisième. Il présenta aussitôt sa langue comme on le lui demandait ettendit ses mains avec intrépidité;	10 μετα δε τουτον ο τριτος ενεπαιζετο και την γλωσσαν αιτηθεις ταχεως προεβαλεν και τας χειρας ευθαρσως προετεινεν
11 il déclara courageusement: "C'est du Ciel que je tiens ces membres, mais à cause de ses loisje les méprise et c'est de lui que j'espère les recouvrer de nouveau.)"	11 και γενναιως ειπεν εξ ουρανου ταυτα κεκτημαι και δια τους αυτου νομους υπερορω ταυτα και παρ' αυτου ταυτα παλιν ελπιζω κομισασθαι
12 Le roi lui-même et son escorte furent frappés du courage de ce jeune homme qui comptait lessouffrances pour rien.	12 ωστε αυτον τον βασιλεα και τους συν αυτω εκπλησσεσθαι την του νεανισκου ψυχην ως εν ουδενι τας αλγηδονας ετιθετο
13 Ce dernier une fois mort, on soumit le quatrième aux mêmes tourments et tortures.	13 και τουτου δε μεταλλαξαντος τον τεταρτον ωσαυτως εβασανιζον αικιζομενοι
14 Sur le point d'expirer il s'exprima de la sorte: "Mieux vaut mourir de la main des hommes entenant de Dieu l'espoir d'être ressuscité par lui, car pour toi il n'y aura pas de résurrection à la vie."	14 και γενομενος προς το τελευταν ουτως εφη αιρετον μεταλλασσοντας υπ' ανθρωπων τας υπο του θεου προσδοκαν ελπιδας παλιν αναστησεσθαι υπ' αυτου σοι μεν γαρ αναστασις εις ζωην ουκ εσται
15 On amena ensuite le cinquième et on le tortura.	15 εχομενως δε τον πεμπτον προσαγοντες ηκιζοντο
16 Mais lui, fixant les yeux sur le roi, lui disait: "Tu as, quoique corruptible, autorité sur leshommes, tu fais ce que tu veux. Ne pense pas cependant que notre race soit abandonnée de Dieu.	16 ο δε προς αυτον ιδων ειπεν εξουσιαν εν ανθρωποις εχων φθαρτος ων ο θελεις ποιεις μη δοκει δε το γενος ημων υπο του θεου καταλελειφθαι
17 Pour toi, prends patience et tu verras sa grande puissance, comme il te tourmentera toi et tarace."	17 συ δε καρτερει και θεωρει το μεγαλειον αυτου κρατος ως σε και το σπερμα σου βασανιει
18 Après celui-là ils amenèrent le sixième, qui dit, sur le point de mourir: "Ne te fais pas devaine illusion, c'est à cause de nous-mêmes que nous souffrons cela, ayant péché envers notre propre Dieu (aussinous est-il arrivé des choses étonnantes).	18 μετα δε τουτον ηγον τον εκτον και μελλων αποθνησκειν εφη μη πλανω ματην ημεις γαρ δι' εαυτους ταυτα πασχομεν αμαρτοντες εις τον εαυτων θεον αξια θαυμασμου γεγονεν
19 Mais toi, ne t'imagine pas que tu seras impuni après avoir entrepris de faire la guerre à Dieu."	19 συ δε μη νομισης αθωος εσεσθαι θεομαχειν επιχειρησας
20 Eminemment admirable et digne d'une illustre mémoire fut la mère qui, voyant mourir sessept fils dans l'espace d'un seul jour, le supporta courageusement en vertu des espérances qu'elle plaçait dans leSeigneur.	20 υπεραγοντως δε η μητηρ θαυμαστη και μνημης αγαθης αξια ητις απολλυμενους υιους επτα συνορωσα μιας υπο καιρον ημερας ευψυχως εφερεν δια τας επι κυριον ελπιδας
21 Elle exhortait chacun d'eux, dans la langue de ses pères, et, remplie de nobles sentiments, elleanimait d'un mâle courage son raisonnement de femme. Elle leur disait:	21 εκαστον δε αυτων παρεκαλει τη πατριω φωνη γενναιω πεπληρωμενη φρονηματι και τον θηλυν λογισμον αρσενι θυμω διεγειρασα λεγουσα προς αυτους
22 "Je ne sais comment vous avez apparu dans mes entrailles; ce n'est pas moi qui vous aigratifiés de l'esprit et de la vie; ce n'est pas moi qui ai organisé les éléments qui composent chacun de vous.	22 ουκ οιδ' οπως εις την εμην εφανητε κοιλιαν ουδε εγω το πνευμα και την ζωην υμιν εχαρισαμην και την εκαστου στοιχειωσιν ουκ εγω διερρυθμισα
23 Aussi bien le Créateur du monde, qui a formé le genre humain et qui est à l'origine de toutechose, vous rendra-t-il, dans sa miséricorde, et l'esprit et la vie, parce que vous vous méprisez maintenant vous-mêmes pour l'amour de ses lois."	23 τοιγαρουν ο του κοσμου κτιστης ο πλασας ανθρωπου γενεσιν και παντων εξευρων γενεσιν και το πνευμα και την ζωην υμιν παλιν αποδιδωσιν μετ' ελεους ως νυν υπερορατε εαυτους δια τους αυτου νομους
24 Antiochus se crut vilipendé et soupçonna un outrage dans ces paroles. Comme le plus jeuneétait encore en vie, non seulement il l'exhortait par des paroles, mais il lui donnait par des serments l'assurancede le rendre à la fois riche et très heureux, s'il abandonnait les traditions ancestrales, d'en faire son ami et de luiconfier de hauts emplois.	24 ο δε αντιοχος οιομενος καταφρονεισθαι και την ονειδιζουσαν υφορωμενος φωνην ετι του νεωτερου περιοντος ου μονον δια λογων εποιειτο την παρακλησιν αλλα και δι' ορκων επιστου αμα πλουτιειν και μακαριστον ποιησειν μεταθεμενον απο των πατριων και φιλον εξειν και χρειας εμπιστευσειν
25 Le jeune homme ne prêtant à cela aucune attention, le roi fit approcher la mère et l'engagea àdonner à l'adolescent des conseils pour sauver sa vie.	25 του δε νεανιου μηδαμως προσεχοντος προσκαλεσαμενος ο βασιλευς την μητερα παρηνει γενεσθαι του μειρακιου συμβουλον επι σωτηρια
26 Lorsqu'il l'eut longuement exhortée, elle consentit à persuader son fils.	26 πολλα δε αυτου παραινεσαντος επεδεξατο πεισειν τον υιον
27 Elle se pencha donc vers lui et, mystifiant le tyran cruel, elle s'exprima de la sorte dans lalangue de ses pères: "Mon fils, aie pitié de moi qui t'ai porté neuf mois dans mon sein, qui t'ai allaité trois ans,qui t'ai nourri et élevé jusqu'à l'âge où tu es (et pourvu à ton entretien).	27 προσκυψασα δε αυτω χλευασασα τον ωμον τυραννον ουτως εφησεν τη πατριω φωνη υιε ελεησον με την εν γαστρι περιενεγκασαν σε μηνας εννεα και θηλασασαν σε ετη τρια και εκθρεψασαν σε και αγαγουσαν εις την ηλικιαν ταυτην και τροφοφορησασαν
28 Je t'en conjure, mon enfant, regarde le ciel et la terre et vois tout ce qui est en eux, et sacheque Dieu les a faits de rien et que la race des hommes est faite de la même manière.	28 αξιω σε τεκνον αναβλεψαντα εις τον ουρανον και την γην και τα εν αυτοις παντα ιδοντα γνωναι οτι ουκ εξ οντων εποιησεν αυτα ο θεος και το των ανθρωπων γενος ουτω γινεται
29 Ne crains pas ce bourreau, mais, te montrant digne de tes frères, accepte la mort, afin que jete retrouve avec eux dans la miséricorde."	29 μη φοβηθης τον δημιον τουτον αλλα των αδελφων αξιος γενομενος επιδεξαι τον θανατον ινα εν τω ελεει συν τοις αδελφοις σου κομισωμαι σε
30 A peine achevait-elle de parler que le jeune homme dit: "Qu'attendez-vous? Je n'obéis pasaux ordres du roi, j'obéis aux ordres de la Loi qui a été donnée à nos pères par Moïse.	30 ετι δε ταυτης καταληγουσης ο νεανιας ειπεν τινα μενετε ουχ υπακουω του προσταγματος του βασιλεως του δε προσταγματος ακουω του νομου του δοθεντος τοις πατρασιν ημων δια μωυσεως
31 Et toi, qui t'es fait l'inventeur de toute la calamité qui fond sur les Hébreux, tu n'échapperaspas aux mains de Dieu.	31 συ δε πασης κακιας ευρετης γενομενος εις τους εβραιους ου μη διαφυγης τας χειρας του θεου
32 (Nous autres, nous souffrons à cause de nos propres péchés.)	32 ημεις γαρ δια τας εαυτων αμαρτιας πασχομεν
33 Si, pour notre châtiment et notre correction, notre Seigneur qui est vivant s'est courroucé unmoment contre nous, il se réconciliera de nouveau avec ses serviteurs.	33 ει δε χαριν επιπληξεως και παιδειας ο ζων κυριος ημων βραχεως επωργισται και παλιν καταλλαγησεται τοις εαυτου δουλοις
34 Mais toi, ô impie et le plus infect de tous les hommes, ne t'élève pas sans raison, te berçant devains espoirs et levant la main contre ses serviteurs,	34 συ δε ω ανοσιε και παντων ανθρωπων μιαρωτατε μη ματην μετεωριζου φρυαττομενος αδηλοις ελπισιν επι τους ουρανιους παιδας επαιρομενος χειρα
35 car tu n'as pas encore échappé au jugement de Dieu qui peut tout et qui voit tout.	35 ουπω γαρ την του παντοκρατορος εποπτου θεου κρισιν εκπεφευγας
36 Quant à nos frères, après avoir supporté une douleur passagère, en vue d'une vie intarissable,ils sont tombés pour l'alliance de Dieu, tandis que toi, par le jugement de Dieu, tu porteras le juste châtiment deton orgueil.	36 οι μεν γαρ νυν ημετεροι αδελφοι βραχυν υπενεγκαντες πονον αεναου ζωης υπο διαθηκην θεου πεπτωκασιν συ δε τη του θεου κρισει δικαια τα προστιμα της υπερηφανιας αποιση
37 Pour moi, je livre comme mes frères mon corps et ma vie pour les lois de mes pères,suppliant Dieu d'être bientôt favorable à notre nation et de t'amener par les épreuves et les fléaux à confesserqu'il est le seul Dieu.	37 εγω δε καθαπερ οι αδελφοι και σωμα και ψυχην προδιδωμι περι των πατριων νομων επικαλουμενος τον θεον ιλεως ταχυ τω εθνει γενεσθαι και σε μετα ετασμων και μαστιγων εξομολογησασθαι διοτι μονος αυτος θεος εστιν
38 Puisse enfin s'arrêter sur moi et sur mes frères la colère du Tout-Puissant justement déchaînéesur toute notre race!"	38 εν εμοι δε και τοις αδελφοις μου στησαι την του παντοκρατορος οργην την επι το συμπαν ημων γενος δικαιως επηγμενην
39 Le roi, hors de lui, sévit contre ce dernier encore plus cruellement que contre les autres, lesarcasme lui étant particulièrement amer.	39 εκθυμος δε γενομενος ο βασιλευς τουτω παρα τους αλλους χειριστως απηντησεν πικρως φερων επι τω μυκτηρισμω
40 Ainsi trépassa le jeune homme, sans s'être souillé, et avec une parfaite confiance dans leSeigneur.	40 και ουτος ουν καθαρος μετηλλαξεν παντελως επι τω κυριω πεποιθως
41 Enfin la mère mourut la dernière, après ses fils.	41 εσχατη δε των υιων η μητηρ ετελευτησεν
42 Mais en voilà assez sur la question des repas rituels et des tortures monstrueuses.	42 τα μεν ουν περι τους σπλαγχνισμους και τας υπερβαλλουσας αικιας επι τοσουτον δεδηλωσθω