Livre de Judith 8

JERUSALEM	LXX
1 En ces mêmes jours, Judith fut informée de ces faits. Elle était fille de Merari, fils d'Ox, fils deJoseph, fils d'Oziel, fils d'Elkia, fils d'Ananias, fils de Gédéon, fils de Raphen, fils d'Achitob, fils d'Elias, filsd'Helkias, fils d'Eliab, fils de Nathanaël, fils de Salamiel, fils de Sarasadé, fils d'Israël.	1 και ηκουσεν εν εκειναις ταις ημεραις ιουδιθ θυγατηρ μεραρι υιου ωξ υιου ιωσηφ υιου οζιηλ υιου ελκια υιου ανανιου υιου γεδεων υιου ραφαιν υιου αχιτωβ υιου ηλιου υιου χελκιου υιου ελιαβ υιου ναθαναηλ υιου σαλαμιηλ υιου σαρασαδαι υιου ισραηλ
2 Son mari, Manassé, de même tribu et de même famille, était mort à l'époque de la moisson des orges.	2 και ο ανηρ αυτης μανασσης της φυλης αυτης και της πατριας αυτης και απεθανεν εν ημεραις θερισμου κριθων
3 Il surveillait les lieurs de gerbes dans les champs quand, frappé d'insolation, il dut s'aliter et mourutdans sa ville, à Béthulie, où on l'ensevelit avec ses pères dans le champ situé entre Dotaïn et Balamôn.	3 επεστη γαρ επι τους δεσμευοντας τα δραγματα εν τω πεδιω και ο καυσων ηλθεν επι την κεφαλην αυτου και επεσεν επι την κλινην αυτου και ετελευτησεν εν βαιτυλουα τη πολει αυτου και εθαψαν αυτον μετα των πατερων αυτου εν τω αγρω τω ανα μεσον δωθαιμ και βαλαμων
4 Devenue veuve, Judith vécut en sa maison durant trois ans et quatre mois.	4 και ην ιουδιθ εν τω οικω αυτης χηρευουσα ετη τρια και μηνας τεσσαρας
5 Sur la terrasse elle s'était aménagé une chambre haute. Elle portait un sac sur les reins, se vêtaitd'habits de deuil	5 και εποιησεν εαυτη σκηνην επι του δωματος του οικου αυτης και επεθηκεν επι την οσφυν αυτης σακκον και ην επ' αυτης τα ιματια της χηρευσεως αυτης
6 et jeûnait tous les jours de son veuvage, hormis les veilles de sabbat, les sabbats, les veilles denéoménies, les néoménies, ainsi que les jours de fête et de liesse de la maison d'Israël.	6 και ενηστευε πασας τας ημερας της χηρευσεως αυτης χωρις προσαββατων και σαββατων και προνουμηνιων και νουμηνιων και εορτων και χαρμοσυνων οικου ισραηλ
7 Or elle était très belle et d'aspect charmant. Son mari Manassé lui avait laissé de l'or, de l'argent, desserviteurs, des servantes, des troupeaux et des champs, et elle habitait au milieu de tous ses biens	7 και ην καλη τω ειδει και ωραια τη οψει σφοδρα και υπελιπετο αυτη μανασσης ο ανηρ αυτης χρυσιον και αργυριον και παιδας και παιδισκας και κτηνη και αγρους και εμενεν επ' αυτων
8 sans que personne eût rien à lui reprocher, car elle craignait Dieu grandement.	8 και ουκ ην ος επηνεγκεν αυτη ρημα πονηρον οτι εφοβειτο τον θεον σφοδρα
9 Elle apprit donc que le peuple, découragé par la pénurie d'eau, avait murmuré contre le chef de la cité.Elle sut aussi tout ce qu'Ozias leur avait dit et comment il leur avait juré de livrer la ville aux Assyriens au boutde cinq jours.	9 και ηκουσεν τα ρηματα του λαου τα πονηρα επι τον αρχοντα οτι ωλιγοψυχησαν εν τη σπανει των υδατων και ηκουσεν παντας τους λογους ιουδιθ ους ελαλησεν προς αυτους οζιας ως ωμοσεν αυτοις παραδωσειν την πολιν μετα ημερας πεντε τοις ασσυριοις
10 Alors elle envoya la servante préposée à tous ses biens appeler Chabris et Charmis, anciens de laville.	10 και αποστειλασα την αβραν αυτης την εφεστωσαν πασιν τοις υπαρχουσιν αυτης εκαλεσεν χαβριν και χαρμιν τους πρεσβυτερους της πολεως αυτης
11 Quand ils furent chez elle, elle leur dit: "Ecoutez-moi, chefs des habitants de Béthulie. Vraimentvous avez eu tort de parler aujourd'hui comme vous l'avez fait devant le peuple et de vous engager contre Dieu,en faisant serment de livrer la ville à nos ennemis si le Seigneur ne vous portait secours dans le délai fixé!	11 και ηλθον προς αυτην και ειπεν προς αυτους ακουσατε δη μου αρχοντες των κατοικουντων εν βαιτυλουα οτι ουκ ευθης ο λογος υμων ον ελαλησατε εναντιον του λαου εν τη ημερα ταυτη και εστησατε τον ορκον τουτον ον ελαλησατε ανα μεσον του θεου και υμων και ειπατε εκδωσειν την πολιν τοις εχθροις ημων εαν μη εν αυταις επιστρεψη κυριος βοηθειαν υμιν
12 Allons! Qui donc êtes-vous pour tenter Dieu en ce jour et pour vous dresser au-dessus de lui parmiles enfants des hommes?	12 και νυν τινες εστε υμεις οι επειρασατε τον θεον εν τη ημερα τη σημερον και ιστατε υπερ του θεου εν μεσω υιων ανθρωπων
13 Et maintenant vous mettez le Seigneur Tout-Puissant à l'épreuve! Vous ne comprendrez donc rien augrand jamais!	13 και νυν κυριον παντοκρατορα εξεταζετε και ουθεν επιγνωσεσθε εως του αιωνος
14 Si vous êtes incapables de scruter les profondeurs du coeur de l'homme et de démêler lesraisonnements de son esprit, comment donc pourrez-vous pénétrer le Dieu qui a fait toutes ces choses, scruter sapensée et comprendre ses desseins? Non, frères, gardez-vous d'irriter le Seigneur notre Dieu!	14 οτι βαθος καρδιας ανθρωπου ουχ ευρησετε και λογους της διανοιας αυτου ου διαλημψεσθε και πως τον θεον ος εποιησεν παντα ταυτα ερευνησετε και τον νουν αυτου επιγνωσεσθε και τον λογισμον αυτου κατανοησετε μηδαμως αδελφοι μη παροργιζετε κυριον τον θεον ημων
15 S'il n'est pas dans ses intentions de nous sauver avant cette échéance de cinq jours, il peut nousprotéger dans le délai qu'il voudra, comme il peut nous détruire à la face de nos ennemis.	15 οτι εαν μη βουληται εν ταις πεντε ημεραις βοηθησαι ημιν αυτος εχει την εξουσιαν εν αις θελει σκεπασαι ημεραις η και ολεθρευσαι ημας προ προσωπου των εχθρων ημων
16 Mais vous, n'exigez pas de garanties envers les desseins du Seigneur notre Dieu. Car on ne met pasDieu au pied du mur comme un homme, on ne lui fait pas de sommations comme à un fils d'homme.	16 υμεις δε μη ενεχυραζετε τας βουλας κυριου του θεου ημων οτι ουχ ως ανθρωπος ο θεος απειληθηναι ουδ' ως υιος ανθρωπου διαιτηθηναι
17 Dans l'attente patiente de son salut, appelons-le plutôt à notre secours. Il écoutera notre voix si tel estson bon plaisir.	17 διοπερ αναμενοντες την παρ' αυτου σωτηριαν επικαλεσωμεθα αυτον εις βοηθειαν ημων και εισακουσεται της φωνης ημων εαν η αυτω αρεστον
18 A vrai dire, il ne s'est trouvé, naguère pas plus qu'aujourd'hui, ni une de nos tribus, ni une de nosfamilles, ni un de nos bourgs, ni une de nos cités qui se soit prosterné devant des dieux faits de main d'homme,comme cela s'est produit jadis,	18 οτι ουκ ανεστη εν ταις γενεαις ημων ουδε εστιν εν τη ημερα τη σημερον ουτε φυλη ουτε πατρια ουτε δημος ουτε πολις εξ ημων οι προσκυνουσι θεοις χειροποιητοις καθαπερ εγενετο εν ταις προτερον ημεραις
19 ce qui fut cause que nos pères furent livrés à l'épée et au pillage et succombèrent misérablementdevant leurs ennemis.	19 ων χαριν εδοθησαν εις ρομφαιαν και εις διαρπαγην οι πατερες ημων και επεσον πτωμα μεγα ενωπιον των εχθρων ημων
20 Mais nous, nous ne connaissons pas d'autre Dieu que Lui. Aussi pouvons-nous espérer qu'il ne nousregardera pas avec dédain et ne se détournera pas de notre race.	20 ημεις δε ετερον θεον ουκ εγνωμεν πλην αυτου οθεν ελπιζομεν οτι ουχ υπεροψεται ημας ουδ' απο του γενους ημων
21 Si en effet on s'empare de nous, comme vous l'envisagez, toute la Judée aussi sera prise et nos lieuxsaints pillés. Notre sang devra alors répondre de leur profanation.	21 οτι εν τω λημφθηναι ημας ουτως και λημφθησεται πασα η ιουδαια και προνομευθησεται τα αγια ημων και εκζητησει την βεβηλωσιν αυτων εκ του αιματος ημων
22 Le meurtre de nos frères, la déportation du pays, le dépeuplement de notre héritage retomberont surnos têtes parmi les nations dont nous serons devenus les esclaves et nous serons alors pour nos nouveaux maîtresun scandale et une honte,	22 και τον φονον των αδελφων ημων και την αιχμαλωσιαν της γης και την ερημωσιν της κληρονομιας ημων επιστρεψει εις κεφαλην ημων εν τοις εθνεσιν ου εαν δουλευσωμεν εκει και εσομεθα εις προσκομμα και εις ονειδος εναντιον των κτωμενων ημας
23 car notre servitude n'aboutira pas à un retour en grâce, mais le Seigneur notre Dieu en fera unepunition infamante.	23 οτι ου κατευθυνθησεται η δουλεια ημων εις χαριν αλλ' εις ατιμιαν θησει αυτην κυριος ο θεος ημων
24 Et maintenant, frères, mettons-nous en avant pour nos frères, car leur vie dépend de nous, et lesanctuaire, le Temple et l'autel reposent sur nous.	24 και νυν αδελφοι επιδειξωμεθα τοις αδελφοις ημων οτι εξ ημων κρεμαται η ψυχη αυτων και τα αγια και ο οικος και το θυσιαστηριον επεστηρισται εφ' ημιν
25 Pour toutes ces raisons, rendons plutôt grâces au Seigneur notre Dieu qui nous met à l'épreuve, toutcomme nos pères.	25 παρα ταυτα παντα ευχαριστησωμεν κυριω τω θεω ημων ος πειραζει ημας καθα και τους πατερας ημων
26 Rappelez-vous tout ce qu'il a fait à Abraham, toutes les épreuves d'Isaac, tout ce qui arriva à Jacoben Mésopotamie de Syrie alors qu'il gardait les brebis de Laban, son oncle maternel.	26 μνησθητε οσα εποιησεν μετα αβρααμ και οσα επειρασεν τον ισαακ και οσα εγενετο τω ιακωβ εν μεσοποταμια της συριας ποιμαινοντι τα προβατα λαβαν του αδελφου της μητρος αυτου
27 Comme il les éprouva pour scruter leur coeur, de même ce n'est pas une vengeance que Dieu tire denous, mais c'est plutôt un avertissement dont le Seigneur frappe ceux qui le touchent de près."	27 οτι ου καθως εκεινους επυρωσεν εις ετασμον της καρδιας αυτων και ημας ουκ εξεδικησεν αλλ' εις νουθετησιν μαστιγοι κυριος τους εγγιζοντας αυτω
28 Ozias lui répondit: "Tout ce que tu viens de dire, tu l'as dit dans un excellent esprit et personne n'ycontredira.	28 και ειπεν προς αυτην οζιας παντα οσα ειπας εν αγαθη καρδια ελαλησας και ουκ εστιν ος αντιστησεται τοις λογοις σου
29 Bien sûr, ce n'est pas d'aujourd'hui que se manifeste ta sagesse. Dès ta prime jeunesse le peuple toutentier a reconnu ton intelligence tout comme l'excellence foncière de ton coeur.	29 οτι ουκ εν τη σημερον η σοφια σου προδηλος εστιν αλλ' απ' αρχης ημερων σου εγνω πας ο λαος την συνεσιν σου καθοτι αγαθον εστιν το πλασμα της καρδιας σου
30 Mais les gens avaient tellement soif! Ils nous ont contraints de faire ce que nous leur avions promiset de nous y engager par un serment irrévocable.	30 αλλα ο λαος δεδιψηκεν σφοδρα και ηναγκασαν ημας ποιησαι καθα ελαλησαμεν αυτοις και επαγαγειν εφ' ημας ορκον ον ου παραβησομεθα
31 Et maintenant, puisque tu es une femme pieuse, prie le Seigneur de nous envoyer une averse quiremplisse nos citernes afin que nous ne soyons plus épuisés" --	31 και νυν δεηθητι περι ημων οτι γυνη ευσεβης ει και αποστελει κυριος τον υετον εις πληρωσιν των λακκων ημων και ουκ εκλειψομεν ετι
32 "Ecoutez-moi bien, leur répondit Judith. Je vais accomplir une action dont le souvenir se transmettraaux enfants de notre race d'âge en âge.	32 και ειπεν προς αυτους ιουδιθ ακουσατε μου και ποιησω πραγμα ο αφιξεται εις γενεας γενεων υιοις του γενους ημων
33 Vous, trouvez-vous cette nuit à la porte de la ville. Moi, je sortirai avec ma servante et, avant la dateoù vous aviez pensé livrer la ville à nos ennemis, par mon entremise le Seigneur visitera Israël.	33 υμεις στησεσθε επι της πυλης την νυκτα ταυτην και εξελευσομαι εγω μετα της αβρας μου και εν ταις ημεραις μεθ' ας ειπατε παραδωσειν την πολιν τοις εχθροις ημων επισκεψεται κυριος τον ισραηλ εν χειρι μου
34 Quant à vous, ne cherchez pas à connaître ce que je vais faire. Je ne vous le dirai pas avant de l'avoirexécuté" --	34 υμεις δε ουκ εξερευνησετε την πραξιν μου ου γαρ ερω υμιν εως του τελεσθηναι α εγω ποιω
35 "Va en paix! lui dirent Ozias et les chefs. Que le Seigneur Dieu te conduise pour tirer vengeance denos ennemis!"	35 και ειπεν οζιας και οι αρχοντες προς αυτην πορευου εις ειρηνην και κυριος ο θεος εμπροσθεν σου εις εκδικησιν των εχθρων ημων
36 Et, quittant la chambre haute, ils rejoignirent leurs postes.	36 και αποστρεψαντες εκ της σκηνης επορευθησαν επι τας διαταξεις αυτων